4-Xtremes – Deel 24: Verstekelingen en behouden overtocht

De afgelopen weken hebben we zoveel meegemaakt dat we foto's en markeringen op de kaart nodig hebben om ons alles te herinneren. De belangrijkste gebeurtenis hebben we ook zonder geheugensteuntje paraat: we zijn weer in Europa, op Sicilië. 

We wisten dat het moeilijk zou zijn om vanuit Tunesië verder te komen. De grenzen van buurland Algerije aan de westkant waren tot voor kort gesloten vanwege corona. En om aan de oostkant crisisland Libië te doorkruisen is een hachelijke onderneming, maar we wilden toch een poging wagen. Bij diverse instanties probeerden we een transitvisum te bemachtigen – zonder zelfs maar een antwoord te krijgen.

 Uitnodiging voor de iftar.

Zo bleef ons niet anders over dan de terugtocht naar Italië. De terugreis van Djerba naar Tunis leverde ons nog wel geweldige indrukken op. Bijvoorbeeld in Matmata. Het Berberdorp herbergt eeuwenoude grotwoningen, waarvan er één als filmlocatie voor “Star Wars” heeft gediend – misschien herinneren jullie je dat we er daarvan al een paar hebben bezichtigd.

We kampeerden pal naast de moskee. Het was magisch toen we bij zonsondergang over de woongrotten wandelden en het avondgebed van de imam klonk. Dat was nog niet alles: de eigenaar van de kleine camping nodigde ons uit voor de iftar – de maaltijd die moslims tijdens de ramadan na zonsondergang nuttigen. Tevreden en met volle magen sliepen we diep en vast. Tot we de volgende ochtend om 4.00 uur weer door de imam werden gewekt.

Volgende station: het bijna 1.800 jaar oude amfitheater van El Djem, dat ooit plaats bood aan 35.000 toeschouwers. In de wanden waren overal Arabische en Latijnse namen gekerfd – soms met een datum of jaartal. 

Al op de parkeerplaats voor het loket hangen jongeren rond. Zo mooi Tunesië voor bezoekers ook is, voor veel jonge inwoners biedt het land geen perspectief. Daarom doen ze een poging om als verstekeling Europa in te komen. Na zonsondergang probeert een jongen in te breken via het luik van onze opbergruimte. We zien hem op tijd.

Voor de toegang tot het haventerrein vormt zich een file – in een amper verlichte straat. Hier wachten hele groepen op hun kans. Ze proberen bij elke bestelwagen of vrachtwagen onder het voertuig of op het dak te klimmen. Totdat de stoet zich weer in beweging zet, patrouilleert Mike en hij betrapt nog twee jongeren die onder de Axor zijn gekropen.

Eindelijk op de veerboot.

In de haven stappen we uit voor een laatste check. Er blijkt toch nog een jongen op ons dak verstopt te zitten. De grensbeambten staan passief toe te kijken en laten alles over aan de veermaatschappij. Het is 2.00 uur als de veerboot afvaart. Tien uur later zijn we in Palermo. De supervriendelijke douaniers vinden onze Axor geweldig en maken foto’s. Even overleggen is genoeg voor de afspraak dat we de zelfquarantaine in onze vrachtwagen mogen doorbrengen.

Foto’s: 4-Xtremes