4-Xtremes: de Kammermanns beginnen aan hun grote “World Tour”

We kunnen het zelf nog bijna niet geloven: na vele weken van onzekerheid klinkt over een paar dagen het startschot voor “4-Xtremes – The World Tour”, onze reis van drie jaar met de expeditie-Axor. Vanwege de nog steeds gespannen situatie zal het allemaal wat anders gaan dan we gewend zijn. We zullen ons aan de hygiëneregels moeten houden en het nieuws goed moeten volgen. Maar dat nemen we maar al te graag op de koop toe om eindelijk weer daar te zijn waar we ons het prettigst voelen: on the road.

Misschien herinneren jullie je nog dat we halverwege maart in het bedrijfswagencentrum in Mannheim waren om de klantenservice twee dagen lang de laatste hand aan onze truck te laten leggen voor de reis. Een paar dagen later wilden we vertrekken. Maar we waren Duitsland nog niet uit of in heel Europa en ver daarbuiten werden de grenzen gesloten. Je kunt je voorstellen dat we eerst überhaupt niet wisten hoe het verder moest.

Opgeven? Geen sprake van.

Opgeven is voor ons geen optie, en dus konden we alleen maar afwachten. Na een korte bedenktijd besloten we niet terug te gaan naar Zwitserland, maar de tijd te gebruiken voor een tour door Duitsland. We wonnen informatie in over de maatregelen en regelingen van de verschillende bondslanden en zochten daarna de bestemmingen uit.

Zo kwamen we bijvoorbeeld in het zuiden van de Harz terecht, waar we Slot Marienburg bij Hannover hebben bezocht. In Saksen konden we in elk geval een korte blik werpen op de Basteibrug in het Elbezandsteengebergte. En bij het drielandenpunt van Beieren, Hessen en Thüringen ontdekten we het “Schwarzes Moor”. Daar werden we door de politie gecontroleerd. De agenten verzekerden ons dat we niet in overtreding waren en dankzij ons reisgedrag – slechts met z'n tweeën op pad en grote groepen mensen vermijdend – zelf ook heel goed beschermd waren.

– Andrea en Mike Kammermann

De lockdown had ook zijn goede kanten.

En zo had de lockdown voor ons ook echt zijn goede kanten: we kennen het land van onze noorderburen nu beter. Bovendien kwamen we nog nooit eerder zo langzaam vooruit. Meestal bleven we drie à vier dagen op één plek en reden we daarna steeds maar zo'n 20 à 30 kilometer verder. Een voor ons geheel nieuwe en zeker ook ontspannen manier van reizen.

Na vijf weken besloten we toch terug te gaan naar Zwitserland. De situatie gaf ons extra voorbereidingstijd voor onze wereldreis, waar we natuurlijk gebruik van wilden maken. In deze fase pasten we onze route dagelijks aan – zonder te weten wat er wanneer nog of weer mogelijk zou zijn. Het was heel lastig om actuele en betrouwbare informatie te vinden.

Scandinavische koelte in plaats van zomerhitte in Iran.

Maar nu staat het vast: we rijden eerst richting de Noordkaap. Zo kunnen we de zomer en de herfst in Scandinavië en andere Europese landen doorbrengen. Ten eerste gaan we ervan uit dat reizen in Europa, gezien de huidige situatie, het gemakkelijkst zal zijn. Ten tweede kunnen we daar aangename temperaturen verwachten.

Vervolgens hebben we twee opties: we rijden via Turkije, waar Mike vanaf augustus na een probleem met zijn visum bij onze laatste tour weer in mag, en Iran richting het Arabisch Schiereiland en Afrika, of we verschepen de truck naar Zuid-Amerika. Welke optie we kiezen, beslissen we op basis van de actuele situatie. Daarvoor moeten we altijd up-to-date en flexibel blijven.

De tijd zal het leren.

Andere reisdoelen zijn nog steeds het doorkruisen van het Amerikaanse continent tot aan Prudhoe Bay in Alaska helemaal in het noorden en de reis van het uiterste oosten van Rusland via Centraal-Azië naar Europa. De tijd zal leren in welke volgorde dat allemaal gaat gebeuren en waar “4-Xtremes – The World Tour” uiteindelijk zal eindigen. 

De afgelopen maanden hadden trouwens wel een voordeel: ze hebben ons duidelijker dan ooit laten zien hoe vrij we dankzij onze expeditie-Axor zijn. We hebben in Zwitserland en Duitsland water uit riviertjes en meertjes gepompt. Stroom hebben we meer dan genoeg, we hoefden alleen levensmiddelen te kopen. We hebben ruim een maand geleden voor het laatst getankt, omdat we zo weinig kilometers maken. Op verharde wegen gaat een volle tank maar liefst 3.000 kilometer mee.

We hebben ook een nieuwe reisgenoot aan boord: een fiets, die we voor 30 euro op de kop hebben getikt en waarmee we gemakkelijker een boodschapje kunnen doen. Dat zal best vaak voorkomen tijdens onze “World Tour” van drie jaar. Jullie zullen het inmiddels wel doorhebben: we kijken enorm uit naar onbekende plekken, nog nooit gehoorde talen, lokale lekkernijen, interessante ontmoetingen met mensen – en gewoon weer in beweging zijn.

Foto's: 4-Xtremes