Τελικός RoadStars Trophy 2018 – Αφίξεις και πρώτοι αγώνες

Με την άφιξη στο ξενοδοχείο, ξεκινούν αμέσως τις δοκιμασίες – οι φιναλίστ του RoadStars Trophy 2018 στην Ισπανία επιθυμούν διακαώς το τρόπαιο.

Στο αυτόματο κιβώτιο έχει επιλεγεί το offroad. Κεντρικό μπλοκέ διαφορικό ενεργό, εγκάρσιο μπλοκέ διαφορικό ενεργό, με υψηλές στροφές σε ασταθές έδαφος. Μία στενή στροφή, σύντομη απενεργοποίηση του εγκάρσιου μπλοκέ διαφορικού, και μετά μια πραγματικά απότομη κλίση. Όλες αυτές οι λακούβες, οι πέτρες, οι ανωμαλίες  – δεν το λες σε καμία περίπτωση οδόστρωμα. Καλώς ήρθατε στον τελικό του RoadStars Trophy 2018!

Ο Matteo από το Μπέργκαμο (I) κάθεται πίσω από το τιμόνι του κόκκινου ανατρεπόμενου 8x6 Arocs. Μόνο η ζώνη, τα υποβραχιόνια και τα σωστά σχεδιασμένα καθίσματα τον συγκρατούν στη θέση του. "Κρίμα, χάνω όλο το νερό", λέει. Ο κουβάς με το νερό πίσω από την καμπίνα οδηγού πρέπει να φτάσει στον προορισμό με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Στη θέση του συνοδηγού κάθεται ο θρυλικός εκπαιδευτής Günter Brendel, γνωστός ως Günni. Γελά και τον καθησυχάζει. "Να πηγαίνεις όσο πιο σταθερά μπορείς και θα τα καταφέρεις. Και οι συνάδελφοί σου από εδώ θα περάσουν."

Ρίχνοντας κορίνες.

Οι 14 φιναλίστ του RoadStars Trophy έφτασαν χτες. Λίγο μετά το check in στο ξενοδοχείο στο Salomó, που βρίσκεται προς την ενδοχώρα μεταξύ Σίτζες και Ταρραγόνα, ξεκινά η πρώτη δοκιμασία, το Καταλανικό Μπόουλινγκ. "Σε απόσταση 11,5 μέτρων υπάρχουν έξι κορίνες, μία εκ των οποίων πρέπει να παραμείνει όρθια. Κρατήστε σταθερά την κορίνα που θα πετάξετε. Πρέπει να έχετε καλή στάση", εξηγεί ο Hotelchef Jorge, που έχει τις περισσότερες γνώσεις για αυτό το άθλημα - στο κάτω-κάτω πρόκειται για το "εθνικό σπορ" της Καταλονίας.

Λίγη εξάσκηση στην αρχή, και οι κορίνες πέφτουν με λίγα χτυπήματα. Ο Tim από τη Γάνδη (B) ρίχνει πέντε, και ο Mirko από το Φάνο (I) τέσσερις, ο Christian από το Ρέκεν (B) πέντε με την πρώτη, ο Thomas από τη Φρανκφούρτη/Μάιν (D) πέντε κι αυτός. Μια χαρά! Στη συνέχεια έρχεται το "hot round", αυτό μετράει. Ο καθένας έχει τρία χτυπήματα – και στο τέλος τέσσερις βρίσκονται στην πρώτη θέση, ένας στη δεύτερη και δύο στην τρίτη θέση. Η διαφορά ήταν ελάχιστη.

Ώρα για δείπνο – ένα τεράστιο τηγάνι με φρέσκια παέγια – και μετά ο δεύτερος διαγωνισμός, το παιχνίδια με τη σανγκρία. Όμως δεν θα την πιούνε! Θα πρέπει να κρατήσουν δύο κανάτες με τεντωμένα χέρια. "3-2-1-πάμε", φωνάζει ο Christopher, ο αρχηγός του παιχνιδιού. Ησυχία στην εσωτερική αυλή του ξενοδοχείου, ακούγεται μόνο ο ήχος των πιάτων από την κουζίνα – οι μύες αρχίζουν να τρέμουν, στα πρόσωπα ανάμεικτα συναισθήματα, συγκέντρωση και ένταση. Στο τέλος έχουν μείνει μόνο ο Thomas και ο Roland από το Τογκενμπουργκ (CH), και έχουν περάσει πάνω από έντεκα λεπτά. Οι συμμετέχοντες μουρμουρίζουν μεταξύ τους – ποιος θα αντέξει περισσότερο; "Τα παρατάω" – ο Thomas υποχωρεί. Ο Roland κρατά τις κανάτες για 13 λεπτά, μέχρι να του πει ο αρχηγός να σταματήσει! Επιδοκιμασίες και χειροκροτήματα – όλοι συμφωνούν ότι του αξίζει η πρώτη θέση.

– Ron από το Άαλσμιρ (NL)

Συγχρονισμός γύρω από τα εμπόδια.

Επιστροφή στην πίστα αγώνων Can Padro. Ενώ ο Matteo ισορροπεί τον κουβά με το νερό πάνω στο τετραξονικό ανατρεπόμενο στην εκτός δρόμου διαδρομή, η ομάδα της Ελβετίας κάνει, παράλληλα, τη διαδρομή σλάλομ. Πρώτα προς τα εμπρός, μετά με όπισθεν. Μοιάζει με πρακτική εξάσκηση. Σχεδόν συγχρονισμένα, τα δύο Actros περνάνε δίπλα-διπλά ανάμεσα από τα εμπόδια, ο Roland και ο Alex από την Ελβετία αποβιβάζονται ταυτόχρονα και δέχονται χειροκροτήματα – "Ουάου, τέλειο!" – "Φοβερό, πραγματικά!" – "Εξαιρετικός χρόνος!

Όμως εδώ, στη διαδρομή κοντά στο Μοντσερράτ, σε υψόμετρο σχεδόν 1.300 μέτρων και σε απόσταση κάτι λιγότερο από μία ώρα με το αυτοκίνητο από τη Βαρκελώνη, οι 14 φιναλίστ μπορούν να δοκιμάσουν και πρακτικά πράγματα από την επαγγελματική καθημερινότητά τους. Πλήρης πέδηση από τα 50 χλμ./ώρα – ποιος θα μπορέσει να σταματήσει όσο το δυνατόν πιο κοντά στους κύβους από αφρολέξ; Ο Martin από το Άλκμααρ (NL) φτάνει στα δύο μέτρα και έχει σαφές προβάδισμα. Ο Daniel από το Οράνιενμπουργκ (D): "Είναι φοβερά δυνατό το αντανακλαστικό να πατήσεις πιο νωρίς το φρένο."

Ώρα να πατήσουν φρένο.

Και ποια είναι η απόσταση πέδησης με ημιρυμουλκούμενο από τα 70 χλμ./ώρα; Η πρώτη δοκιμασία μετά το μεσημεριανό διάλειμμα στη δροσερή σκιά μιας παλιάς αψίδας εκεί κοντά. Ο Martin, ο Thomas και ο Matteusz από το Γκούμπιν (PL) κάνουν διαβουλεύσεις, τα σύνορα των χωρών δεν παίζουν κανένα ρόλο. Ο Thomas λέει: "Με ταχύτητα 50 χλμ./ώρα χρειάζεται λιγότερο από δέκα μέτρα. Αλλά πόσο περισσότερο χρειάζεται με 70 χλμ./ώρα;" Martin: Θα βάλω τα εμπόδια εδώ – αλλά δεν μπορώ να πω πού ακριβώς." Matteusz: "Νομίζω οτι πρέπει να τα βάλουμε όλα πιο πίσω. Η απόσταση πέδησης είναι μεγαλύτερη." Το Actros πλησιάζει. Πλήρης πέδηση, αλάρμ, η μυρωδιά των ελαστικών στο ζεστό αέρα. Ο Matteusz είχε δίκιο – το ημιρυμουλκούμενο έχει σταματήσει λίγο πίσω από όλα τα εμπόδια!

Χαλάρωση και κουβέντα.

Μετά την τελευταία δοκιμασία στο Can Padro – πόσο κοντά μεταξύ τους και πόσο επίπεδα πρέπει να είναι τα εμπόδια, για να τα περάσει το φορτηγό; – επιστροφή στο ξενοδοχείο. Η πισίνα φαίνεται ελκυστική, αλλά οι διοργανωτές έχουν μια καλύτερη πρόταση – εκδρομή στην παραλία στο λιμάνι Τορεντεμπάρα, που απέχει μόλις μισή ώρα από κει. Μαγιό και πετσέτα γρήγορα, μια κρύα Coca-Cola και φύγαμε. Τέλειο; Το λεωφορείο περνάει μπροστά από την παραλία και σταματά στην περιοχή του λιμανιού.

Λίγα λεπτά αργότερα οι δύο άτρακτοι ενός καταμαράν γλιστρούν πάνω στα κρυστάλλινα, γαλανά νερά της Μεσογείου με θερμοκρασία 25 βαθμούς. Σε ένα απάνεμο σημείο μπροστά από τη βραχώδη ακτή, ακούγεται να πέφτει από το βαρούλκο η 30μετρη αλυσίδα της άγκυρας, ενώ κατεβαίνει και η σκάλα. Συγχρόνως το πλήρωμα βάζει λουκάνικα, σουβλάκια και μπιφτέκια στην ψησταριά. Ώρα για χαλάρωση, μπάνιο, φαγητό και φυσικά κουβέντα, για να γνωριστούν καλύτερα. Ο Ron από το Άαλσμιρ (NL) λέει: "Εκεί που σκέφτομαι ότι καλύτερα δεν γίνεται, έρχεται η επόμενη έκπληξη, που είναι ακόμη καλύτερη. Σ' ευχαριστώ RoadStars!“

Φωτογραφίες: Sebastian Vollwert
βίντεο: Martin Schneider-Lau