Τελικός RoadStars Trophy 2018 – ακόμα περισσότερες δοκιμασίες και βουνίσιος αέρας

Ομαδικό πνεύμα, δύναμη και εξυπνάδα – οι φιναλίστ του RoadStars Trophy 2018 αποδεικνύουν τις ικανότητές τους στις πλέον διαφορετικές δοκιμασίες.

Πρωινό χωρίς κουβέντα; Αδύνατο για το RoadStars Trophy. Οι 14 άντρες ηλικίας μεταξύ 25 και 47 ετών μαζεύονται σιγά-σιγά γύρω από το μεγάλο τραπέζι. Χαιρετούν πρόσχαρα ο ένας τον άλλον και επιστρέφουν αμέσως στις συζητήσεις τους. Το κάλεσμα για την προθέρμανση της ημέρας από τον Christopher, τον υπεύθυνο παιχνιδιών, περνά απαρατήρητο, γι' αυτό αναγκάζεται να φωνάξει και δεύτερη φορά: "Παιδιά πάμε, ξεκινάει η διελκυστίνδα!"

Η προθέρμανση θα γίνει στο ανθισμένο χορτάρι ακριβώς δίπλα στον ορνιθώνα. Στα δύο άκρα του σχοινιού εκπροσωπούνται και τα επτά έθνη. Marek από Οπόλε (PL): "Όλοι οι εύσωμοι είναι στην άλλη πλευρά. Θα μας χρειαζόταν ένας πραγματικός άντρας!"

Στόχευση στο κέντρο.

Έχει δίκιο – με την κραυγή μάχης "Χο – χο – χο" η ομάδα με τους "εύσωμους" τραβάει τους συναδέρφους τρεις φορές πέρα από το σημάδι. Όλοι ξεσπούν σε γέλια - ήταν καλό "ζέσταμα". Η συνέχεια διαδραματίζεται στο εξωτερικό τείχος του ξενοδοχείου, του οποίου τα θεμέλια χτίστηκαν το 1674. Εδώ οι συμμετέχοντες καλούνται και πάλι να αποδείξουν τις αθλητικές τους ικανότητες: επόμενη δοκιμασία η τοξοβολία. Ο Christian, αδερφός του ξενοδόχου Jorge, εξηγεί την τεχνική.

Μια νέα πρόκληση για τους περισσότερους, αφού σχεδόν κανένας τους δεν έχει ασχοληθεί με αυτήν την εφεύρεση από τη Λίθινη Εποχή. "Είναι δύσκολο να έχεις στρατηγική. Απλώς συγκεντρώνεσαι και στοχεύεις στο κέντρο", λέει ο Ionel από την Κωνστάντζα (RO), και οι συνάδερφοί του γελάνε. Συγκέντρωση – και βολή. Μία φορά, δύο φορές, τρεις φορές. Μετά αλλαγή. Κάθε φορά, η ομάδα ξεσπά σε χειροκροτήματα. Ο Cosmin από το Βουκουρέστι (RO) παραδίδει τη σκυτάλη στον Mirko, "κολλάνε πέντε" – ο ένας εύχεται καλή επιτυχία στον άλλον. Εντέλει, οι ομάδες από την Ιταλία και τη Ρουμανία συγκεντρώνουν την υψηλότερη βαθμολογία.

Μεγάλη έκπληξη για τον εκπαιδευτή.

Ασφαλώς, το RoadStars Trophy περιλαμβάνει και δοκιμασίες με φορτηγά, γι' αυτό οι συμμετέχοντες του τελικού 2018 χρειάζονται χώρο. Τον βρίσκουν στους πρόποδες του βουνού Μοντσερράτ, όπου οι εκπαιδευτές οδηγών με επικεφαλής τον Günni έχουν ετοιμάσει κάτι ιδιαίτερο. Η πρώτη δοκιμασία ονομάζεται "Höfchen" και απαιτεί από τους διαγωνιζόμενους να στρίψουν έναν τράκτορα σε μία έκταση 10 επί 10. Πρώτος διαγωνίζεται ο Christian. Μπαίνει ανεβάζοντας ταχύτητα, πηγαίνει προς τη δεξιά εξωτερική γωνία, σπρώχνει προς τα πίσω, κάνει μερικές κινήσεις με το τιμόνι, αλλάζει ταχύτητες και πατάει με δύναμη τα πεντάλ – σε 44,5 δευτερόλεπτα, έχει βγει. Ο εκπαιδευτής οδηγών έχει μείνει άφωνος και υποκλίνεται – αυτό δεν το έχει καταφέρει κανείς ποτέ!

Στο μεταξύ, ο Daniel πειραματίζεται με το τηλεχειριστήριο στο παρκούρ με τις μίνι φορτηγά. Στόχος είναι να παραμείνει μέσα στις γραμμές, αρχικά μόνο με το μίνι Actros, έπειτα και με το ρυμουλκούμενο. Τα πηγαίνει τέλεια!

Ακονίζοντας τα πριόνια.

Δίπλα στο κόκκινο ανατρεπόμενο Arocs, εξελίσσεται η δοκιμασία που επέλεξε η Κοινότητα: οι περισσότεροι χρήστες του RoadStars ήθελαν οι 14 φιναλίστ να κόψουν έναν κορμό δέντρου. Το να στέκονται ο ένας αντικριστά στον άλλον και να πριονίζουν το ξύλο υπό τη σωστή γωνία – και μάλιστα σε αυτές τις θερμοκρασίες - αποδεικνύεται πρόκληση! Ο Christian και ο Tim ξεκινάνε, όμως η βάση πάνω στην οποία στέκονται αρχίζει να κουνιέται. Ο Marek και ο Mateusz πηδάνε στον αέρα, σταθεροποιώντας τον κορμό και το ικρίωμα. Έτσι είναι το RoadStars Trophy – ο ένας βοηθάει τον άλλον!

Ήλιος τέλος - παίρνουν τον οδοντωτό σιδηρόδρομο και ανεβαίνουν στο βουνό. Εδώ στο μοναστήρι της Μοντσερράτ είναι πιο δροσερά και υπάρχει φαγητό. Το οποίο χρειάζεται άμεσα, αφού οι φιναλίστ καλούνται τώρα να τα δώσουν όλα για ακόμα μια φορά. Με τον επόμενο σιδηρόδρομο, ανεβαίνουν σε ύψος σχεδόν 1.000 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Από έναν βράχο κρέμονται σχοινιά – τι, θα ανεβούν εκεί ψηλά; Οι εκπαιδευτές ορειβασίας Fransesc και Xavi εξηγούν και δείχνουν την τεχνική. "Μην ανησυχείτε, θα σας δώσουμε πλήρη εξοπλισμό αναρρίχησης. Επίσης, θα είστε δεμένοι με το σχοινί."

Βουνίσιος αέρας.

"Τι θα κάνουμε αφού ανέβουμε; Θα ξανακατέβουμε σκαρφαλώνοντας ή περπατώντας;" ρωτάει ο Cosmin, που ετοιμάζεται παρέα με τον Ionel. "Απλώς θα γείρετε προς τα πίσω και θα κατεβείτε περπατώντας τον βράχο. Θα σας χρονομετρήσουμε μόνο στο ανέβασμα." Τρία, δύο, ένα – πάμε! Οι δύο Ρουμάνοι δίνουν την εντύπωση ότι έμαθαν να περπατούν στις βουνοκορφές, τόσο ευκίνητα και επιδέξια σκαρφαλώνουν στον απότομο βράχο καλύπτοντας τα περίπου 30 μέτρα που τους χωρίζουν από το επάνω άκρο του σχοινιού ασφαλείας. "Στοπ", φωνάζει πρώτος ο Ionel, και ακολουθεί ο Cosmin. Όλοι χειροκροτούν δυνατά – αυτό που μόλις παρακολούθησαν ήταν ένα μικρό αριστούργημα.

Αργότερα, στο ξενοδοχείο, ψήνοντας κρέατα και πίνοντας δροσερά ποτά, οι συμμετέχοντες συζητούν έντονα, για ακόμα μια φορά, για καθεμία από τις δοκιμασίες. Ασφαλώς τίθεται το ερώτημα ποιος προηγείται στη βαθμολογία. Όμως απομένουν ακόμα δύο ημέρες μέχρι την ανάδειξη του νικητή, έτσι όλοι απολαμβάνουν παρέα τη χαλαρή βραδιά. Roland: "Στην αρχή, δυσκολευόμασταν να θυμηθούμε ο ένας το όνομα του άλλου και τι γλώσσα μιλάει ο καθένας. Ήταν μέχρι να γνωριστούμε. Τώρα, έχουμε γίνει μία δεμένη παρέα και διασκεδάζουμε πολύ."

Φωτογραφίες: Sebastian Vollmert
Βίντεο: Martin Schneider-Lau