4-Xtremes – 5ο μέρος: Η εκπληκτική δυτική ακτή της Φινλανδίας

Το Χάιλουοτο είναι ένα νησί στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Φινλανδίας, στο βορειότερο τμήμα της χώρας. Εδώ θα βρει κανείς ένα μικρό αεροδρόμιο, μία ζυθοποιία και νοστιμότατη «φινλανδική καλοκαιρινή σούπα» με λαχανικά και σολομό. Και μην ξεχνάμε τα ίχνη από ελάφια, που εντοπίσαμε στο αμμώδες έδαφος. Περισσότερα γι' αυτό στη συνέχεια. Ας πάμε, όμως, περίπου 750 χιλιόμετρα πίσω στο λιμάνι του Ekenäs, στη νοτιοδυτική Φινλανδία. Εκεί όπου ξεκίνησε αυτό το σκέλος του World Tour. Με τις πρώτες από τις πολλές εκπλήξεις του.

Από τα χρόνια του σχολείου, ξέρουμε ότι τα Φινλανδικά είναι πολύ δύσκολα και ότι το λεξιλόγιο δεν έχει καθόλου ομοιότητες με άλλες γλώσσες. Γι' αυτό, μείναμε κατάπληκτοι όταν στο Ekenäs μπορέσαμε να αποκρυπτογραφήσουμε πολλές πινακίδες. Διότι, όπως μάθαμε όταν φτάσαμε, κυρίως εδώ, στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, πολλοί μιλούν τα Σουηδικά, τα οποία φαντάζουν πολύ πιο οικεία στους ξένους, και αντίστοιχα οι πινακίδες αναγράφονται στα Σουηδικά. Από τότε, έχουμε διαβάσει και ακούσει άπειρα Φινλανδικά και βέβαια, δεν καταλαβαίνουμε ούτε λέξη. Σε κάθε περίπτωση, το Ekenäs, με τα παλιά, χρωματιστά ξύλινα σπίτια και μια μικρή κεντρική αγορά, αξίζει μια στάση.

Από κουνούπια, τίποτα!

Από εδώ, κατευθυνθήκαμε προς Βορρά, ώστε να φτάσουμε στο Βόρειο Ακρωτήριο πριν τα πρώτα χιόνια. Περάσαμε από ψαροχώρια και κατασκηνώσεις σε ειδυλλιακές τοποθεσίες. Όσο βορειότερα κινείται κανείς, τόσο λιγότερο άγονη είναι η ακτή και τόσο συχνότερα συναντά κανείς επίπεδες, αμμώδεις παραλίες. Τα δέντρα δεν είναι πλέον τόσο ψηλά όσο στον Νότο και υπάρχουν όλο και περισσότεροι βάλτοι. Ευτυχώς, σε κανένα σχεδόν από τα μέρη που επισκεφτήκαμε μέχρι στιγμής, δεν είχε κουνούπια.

Ένα βράδυ που διανυκτερεύσαμε στην παραλία, ο Mike θέλησε να ελέγξει τα φερμουίτ φρένων του Axor. Τελευταία φορά το είχε κάνει τον Μάρτιο του 2019, στη Ρωσία, όταν αλλάξαμε λάστιχα στη διάρκεια του πρώτου ταξιδιού «4-Xtremes». Δυστυχώς, τότε οι βίδες ήταν τόσο σφιγμένες, που όταν λάσκαρε την τέταρτη βίδα με τον πολλαπλασιαστή ροπής, το κλειδί κόπηκε στη μέση, παρόλο που ήταν κατασκευασμένο από σκληρυμένο ατσάλι. Με πολλούς αυτοσχεδιασμούς ο Mike μπόρεσε να σφίξει ξανά τις βίδες που είχε ήδη λασκάρει και αναγκάστηκε να αναβάλει για την ώρα τον έλεγχο των φερμουίτ φρένων.

Βαθιά μέσα στον βάλτο.

Λίγες μέρες αργότερα, επισκεφτήκαμε ένα εθνικό πάρκο στην ενδοχώρα και περιπλανηθήκαμε σε μια μεγάλη, βαλτώδη περιοχή. Το σκυλί μας η Aimée, ράτσας Μαλινουά, έτρεξε αμέσως μέσα στον βάλτο και βυθίστηκε. Ευτυχώς, μπορέσαμε να την τραβήξουμε ξανά έξω με το λουρί της. Καταλάβαμε πόσο μεγάλος και εντυπωσιακός είναι ο βάλτος όταν πετάξαμε το drone μας. 

Μερικές μέρες αργότερα, μετά από έναν περίπατο στην παραλία, μας υποδέχτηκε στην κατασκήνωσή μας ένας ντόπιος που δεν περιμέναμε σε καμία περίπτωση να συναντήσουμε: ένας στρατιώτης. Μας υπέδειξε ότι βρισκόμασταν σε στρατιωτική ζώνη στην οποία, μάλιστα, πραγματοποιούταν άσκηση. Αυτό που μας εξέπληξε περισσότερο ήταν ότι ο στρατιώτης μας το ανακοίνωσε πολύ ευγενικά και απολογήθηκε για το γεγονός ότι δεν υπήρχε κάποια σήμανση ή περίφραξη στην περιοχή. Μας πρότεινε ακόμη και μια άλλη παραλία. Υποθέτουμε, ότι σε πολλές χώρες το ίδιο επεισόδιο θα είχε διαδραματιστεί τελείως διαφορετικά.

Έως τότε, εξερευνούμε το νησί μέσα από στενούς δρόμους που κάποτε χρησιμοποιούσαν οι ξυλοκόποι, απολαμβάνουμε την καλοκαιρινή σούπα, για την οποία σας μίλησα προηγουμένως, στο λιμάνι και όποτε ανακαλύπτουμε ένα μονοπάτι άγριων ζώων στις απογευματινές βόλτες μας, στήνουμε τις κάμερες άγριας φύσης σε κορμούς δέντρων. Μπορεί ακόμη να μην έχουμε συναντήσει ελάφια, όμως, δεν χάνουμε τις ελπίδες μας.

Φωτογραφίες: 4-Xtremes