Πάρα πολλή ζέστη! Οι δύο εξερευνητές από την Ελβετία ταξιδεύουν στο Ιράν – Μέρος 4
Σειρά: 4-Xtremes
Θερμοκρασία εδάφους 82,9 βαθμοί Κελσίου! Στο Ιράν, η Andrea και ο Mike Kammermann έφτασαν στην πρώτη ακραία τοποθεσία – και υποχρεώθηκαν να κάνουν μια οδυνηρή υποχώρηση. Στο 4ο μέρος της σειράς μας.
Από χτες έχουμε σταθμεύσει σε μια αυλή, σε ένα χωριό στα νοτιοδυτικά του Ιράν. Η μεγαλούπολη Σιράζ απέχει μία ώρα. Ακούμε τη βραδινή προσευχή να αντηχεί πάνω από τις στέγες. Θέλαμε να διανυκτερεύσουμε σε μια πηγή εκεί κοντά. Όμως αποδεχτήκαμε την πρόσκληση μιας οικογένειας. Μία πρόσκληση από τις πολλές: τουλάχιστον πέντε οικογένειες μας ρώτησαν εάν θέλαμε να παρκάρουμε στην αυλή τους. Βορειότερα, ακόμη και ένας οδηγός μηχανής μας προσκάλεσε και μας έκανε δώρο πολλά λαχανικά. Εδώ υπάρχουν πολλοί ευγενικοί και φιλόξενοι άνθρωποι!
Ζέστη που κόβει την ανάσα στην έρημο Λουτ.
Πριν από μερικές ημέρες, βιώσαμε μία από εκείνες τις στιγμές, τις οποίες περιμένουμε εδώ και πολύ καιρό: την άφιξή μας στην έρημο Λουτ, στο κεντρικό νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας. Η πρώτη μας ακραία τοποθεσία! Στα βόρεια του Καλούτ, ενός λαβυρίνθου από ψαμμίτη, αφήσαμε το δρόμο πίσω μας το πρωί και πατήσαμε την άμμο της ερήμου. Για να μπορούμε να κινούμαστε offroad ανάμεσα στους βράχους, μειώσαμε την πίεση των ελαστικών στα τρία bar. Ωστόσο, έπρεπε να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί για να μην "κολλήσουμε".
Μετά από μία ώρα σχεδόν δεν υπήρχαν ίχνη άλλων οχημάτων μπροστά μας και κατά τις 11 η ώρα σταματήσαμε. Το έδαφος ήταν τόσο ζεστό, που δεν μπορούσαμε να αφήσουμε την Aimée, το σκύλο μας, να βγει. Έπρεπε να παραμείνει μέσα στην κλιματιζόμενη "κλειστή κατοικία". Σε μια λακκούβα μετρήσαμε τη θερμοκρασία του εδάφους: 82,9 βαθμοί Κελσίου! Ακόμη και η θερμοκρασία αέρα ήταν πάνω από 60 βαθμούς Κελσίου. Αυτό, μόνο του, ήταν κάτι που μπορούσαμε να αντέξουμε. Όμως, οι ριπές καυτού ανέμου, οι οποίες έρχονταν από το πουθενά, έκαιγαν το δέρμα! Όσο περνούσε η ώρα, γινόταν ξεκάθαρο ότι είχαμε φτάσει στην πρώτη ακραία τοποθεσία.
Μετά από μία νύχτα στην έρημο, αποφασίσαμε να μην περάσουμε και δεύτερη μέρα εκεί. Το τοπίο ήταν τόσο ξηρό, που βούλωναν οι μύτες μας. Ήταν, απλώς, αδύνατον να μπορέσεις να μείνεις έξω για πολλή ώρα. Για το λόγο αυτό, φύγαμε το πρωί. Ο Mike οδηγούσε το φορτηγό και εγώ – η Andrea – τη μηχανή. Αυτό ήταν μια πραγματική πρόκληση για εμένα, λόγω του δύσκολου εδάφους.
Οδική βοήθεια από ένα "αρχαίο" ανατρεπόμενο 1924.
Επιστρέφοντας για να βγούμε και πάλι στο δρόμο, συνέβη το εξής: περάσαμε πάνω από μια πλάκα μπετόν, που κάλυπτε ένα κανάλι νερού. Δυστυχώς δεν ήταν αρκετά δυνατή για να αντέξει τους 13 τόνους μας, με αποτέλεσμα να υποχωρήσει ένας από τους πίσω τροχούς κατά 60 εκατοστά. Το φορτηγό έγειρε τόσο, που νομίσαμε ότι η περιπέτειά μας τελείωσε εδώ! Αλλά και σε αυτή την περίπτωση, η φιλική διάθεση των Ιρανών αποδείχτηκε ευλογία: το πλήρωμα ενός παμπάλαιου ανατρεπόμενου 1924 μας πρόσφερε βοήθεια – και μετά από μία ώρα, το Axor πατούσε και πάλι σε σταθερό έδαφος. Εκτός από λίγες γρατσουνιές στον πίσω άξονα και στην αντιστρεπτική ράβδο, το φορτηγό ήταν σε εξαιρετική κατάσταση.
Από την αρχή έχουμε διανύσει πάνω από 10.000 χιλιόμετρα. Εδώ στο Ιράν οι μεγάλοι συνδετικοί δρόμοι βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση. Όμως, λόγω της ζέστης, υπάρχουν πολλές λακκούβες και αυλακώσεις στο οδόστρωμα. Από αυτό, και άλλα πολλά, συνειδητοποιούμε ότι είμαστε πολύ μακριά από το σπίτι μας, σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Ένα απλό παράδειγμα: η περίεργη χρήση του νομίσματος. Στα σύνορα ανταλλάξαμε τα ευρώ με Ριάλ. Όμως, στην καθημερινότητα, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το Τομάν, από το οποίο αφαιρείς ένα μηδενικό έναντι του Ριάλ. Ο τουρίστας όμως δεν ξέρει ποτέ εάν οι τιμές αναγράφονται σε Ριάλ ή σε Τομάν.
Μεγάλες αναβάσεις, ασφυκτικά γεμάτα φέριμποτ.
Στην έρημο Λουτ επικρατούν ακραίες συνθήκες, αλλά το καλοκαίρι είναι πολύ θερμό σε όλη τη χώρα. Τα χωράφια ποτίζονται από υπόγειες πηγές, από τις οποίες μπορούμε που και που να ανεφοδιαζόμαστε με νερό. Για μεγάλα τμήματα της διαδρομής κινούμαστε σε υψόμετρο περίπου 1500 μέτρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας. Μετά από πολλές, μεγάλες αναβάσεις, είναι φυσικό να υπερθερμαίνεται ο κινητήρας. Αυτό, ωστόσο, θα μπορούσε να οφείλεται και στην ποιότητα του πετρελαίου. Στην Τουρκία, σε παρόμοιες διαδρομές, η θερμοκρασία παρέμενε σταθερή.
Από την έρημο κατευθυνθήκαμε στα νότια του Ιράν. Προορισμός μας ήταν το Κεσμ, το μεγαλύτερο νησί του Περσικού Κόλπου. Μπήκαμε σε ένα ασφυκτικά γεμάτο φέριμποτ, όπου το Axor μας χωρούσε με το ζόρι. Με κλειστούς τους καθρέφτες, ήμασταν τόσο στριμωγμένοι ανάμεσα σε δύο φορτηγά, ώστε ο Mike δεν μπόρεσε να βγει από την καμπίνα του οδηγού σε όλο το ταξίδι. Στο νησί, το κλίμα μας έδωσε το τελειωτικό χτύπημα: 45 βαθμοί Κελσίου και 67 τοις εκατό υγρασία! Παρά την πολύ χαμηλότερη θερμοκρασία συγκριτικά με την έρημο, αυτό ήταν ακόμη πιο δύσκολο από την ξηρή ζέστη που είχε εκεί.
Στη μεγαλούπολη Σιράζ επισκεφτήκαμε υπέροχα τζαμιά και εντυπωσιακούς χώρους ανασκαφών, όπως την Περσέπολη και τη νεκρόπολη Naqsh-e Rostam. Όμως, αυτό που ήταν εντελώς μοναδική εμπειρία ήταν η κίνηση στους δρόμους: το Σιράζ έχει τους πιο απρόβλεπτους οδηγούς που έχουμε συναντήσει μέχρι τώρα! Οι οδηγοί μηχανών περνούσαν ξυστά από δίπλα μας, τα αυτοκίνητα απλώς σταματούσαν χωρίς καμία προειδοποίηση. Μετά από αυτές τις περιπέτειες, είμαστε χαρούμενοι που βρήκαμε λίγη ηρεμία εδώ στο χωριό, σε αυτή τη φιλική οικογένεια που μας φιλοξενεί. Ποιος ξέρει, τι άλλο έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Υποχρεωτική αλλαγή σχεδίων.
Αυτό ισχύει απόλυτα, καθώς πριν από λίγες ημέρες αναγκαστήκαμε να κάνουμε μια οδυνηρή υποχώρηση, που μας αναγκάζει να τροποποιήσουμε το ταξίδι μας προς την Ανατολή. Το σημαντικότερο: δεν θα μπορέσουμε να επισκεφτούμε τη δεύτερη ακραία τοποθεσία μας, το ορεινό πέρασμα Marsimik La στα βορειοανατολικά της Ινδίας. Και ο λόγος είναι ότι το Πακιστάν, το οποίο θέλαμε να διασχίσουμε, αρνήθηκε να μας εκδώσει βίζα. Η εναλλακτική διαδρομή μέσω Αφγανιστάν είναι πολύ επικίνδυνη. Επομένως, δεν έχουμε άλλη επιλογή, από το να ακυρώσουμε τη διαδρομή μέσω Ινδίας, Νεπάλ και Κίνας.
Αντ' αυτού, θα επιστρέψουμε από το Ιράν με κατεύθυνση προς τα βορειοδυτικά και θα διασχίσουμε τα σύνορα προς την Αρμενία. Από εκεί θα πάμε στη Γεωργία και, με ένα σύντομο πέρασμα από τη Ρωσία, θα κινηθούμε πάλι προς τα ανατολικά, προς το Καζακστάν, το οποίο θα διασχίσουμε σχεδόν ολόκληρο. Μετά είναι η Μογγολία – και κάποια στιγμή θα βρεθούμε ξανά στην αρχική διαδρομή μας, με κατεύθυνση τη ρωσική Άπω Ανατολή. Αλλάξαμε και το ταξίδι της επιστροφής, ώστε να διασχίζουμε κάθε δρόμο μόνο μία φορά και να μην επισκεπτόμαστε το ίδιο μέρος πολλές φορές. Θέλουμε να διασχίσουμε το Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν και να φτάσουμε μέχρι το Αζερμπαϊτζάν με φέριμποτ μέσω της Κασπίας Θάλασσας.
Φυσικά είναι πολύ κρίμα – κυρίως, γιατί δεν θα επισκεφτούμε την ακραία τοποθεσία που είχαμε επιλέξει στην Ινδία. Όμως οφείλουμε - και θέλουμε - να παραμένουμε ευέλικτοι. Και ποιος ξέρει ποια συναρπαστικά μέρη θα γνωρίσουμε σε αυτή τη νέα διαδρομή;Έχουμε βάλει ήδη στόχο μια νέα ακραία τοποθεσία στο Καζακστάν, αλλά δεν θέλουμε να πούμε περισσότερα για αυτό. Δεν είμαστε σίγουροι αν θα προλάβουμε να φτάσουμε εκεί πριν το χειμώνα. Θα δούμε! Αφού "κατάπιαμε" το θυμό μας για την υποχρεωτική αλλαγή σχεδίων, πλέον μπορούμε να πούμε με το χέρι στην καρδιά ότι ανυπομονούμε για τη συνέχεια!
Το 5ο μέρος της σειράς του RoadStars θα δημοσιευτεί στις 24 Σεπτεμβρίου. Μείνετε συντονισμένοι!
Φωτογραφίες: 4-Xtremes
4-Xtremes – το ταξίδι «των άκρων».
4-Xtremes: Ένα ζευγάρι από την Ελβετία αναχωρεί για ένα ταξίδι «των άκρων»
Μέρος 1: Η Andrea και ο Mike Kammermann επιχειρούν ένα ακραίο ταξίδι με ένα όχημα ειδικών αποστολών
Μέρος 2: Η Andrea και ο Mike Kammermann παρουσιάζουν το όχημα ειδικών αποστολών τους με βάση το Axor
Μέρος 4: Πάρα πολλή ζέστη! Οι δύο εξερευνητές από την Ελβετία ταξιδεύουν στο Ιράν
Mέρος 7: Συνεχίζοντας εκτός δρόμου – το ζευγάρι των Ελβετών εξερευνητών «κατακτά» την Κεντρική Ασία
Mέρος 9: Οι Kammermann προελαύνουν στον ψυχρό πόλο παρά τα εμπόδια
Mέρος 10: Λείος πάγος και γεύση από πατρίδα στην καρδιά της Σιβηρίας για τους Ελβετούς εξερευνητές
Mέρος 11: Aυστηρά όργανα της τάξης και ανάπαυλα στη Μαύρη Θάλασσα για την ομάδα του 4-Xtremes
Mέρος 12: Σοβαρή οπισθοδρόμηση και περιπετειώδης τουρισμός στη Βουλγαρία για τους Kammermann
Σχόλιο
Συνδέσου στο λογαριασμό σου, για προσθέσεις ένα σχόλιο.
23 σχόλια
aber fast 90 Grad....das hätte ich sehr gerne mit erlebt Bin Neidisch !!
Mein Rekord liegt nur bei 55 Grad in Ägypten wo mir die Schuhsohle geschmolzen ist....😂 Macht weiter so 👍
Gruss Andreas
aber fast 90 Grad....das hätte ich sehr gerne mit erlebt Bin Neidisch !!
Mein Rekord liegt nur bei 55 Grad in Ägypten wo mir die Schuhsohle geschmolzen ist....😂 Macht weiter so 👍
Gruss Andreas
wie geht es Ihnen?Ich habe eine super Idee!Kommen Sie doch mal nach meine shöne Stadt ,Die Hälfte der Welt:Esfahan.Ich mochte Ihnen so gerne Esfahan zeigen.Sie wollen hier viel Spaß haben.
Herzliche Grüße!
Alireza Keshtiara
wie geht es Ihnen?Ich habe eine super Idee!Kommen Sie doch mal nach meine shöne Stadt ,Die Hälfte der Welt:Esfahan.Ich mochte Ihnen so gerne Esfahan zeigen.Sie wollen hier viel Spaß haben.
Herzliche Grüße!
Alireza Keshtiara
Mir stehen die Tränen in den Augen. Ich wollte mit meinem Freund Ende der achtziger Jahre mit einem alten Bundeswehr Unimog an's Nordkap fahren aber es wurde zu einem Fiasko. Jung (beide 20 Jahre alt) keine Ahnung keine Planung aber Abenteuerlust kamen wir bis Oslo dann ging das Geld aus aber es war super . Macht weiter so bin voll neidisch.
Gruß Kieskutscher
Mir stehen die Tränen in den Augen. Ich wollte mit meinem Freund Ende der achtziger Jahre mit einem alten Bundeswehr Unimog an's Nordkap fahren aber es wurde zu einem Fiasko. Jung (beide 20 Jahre alt) keine Ahnung keine Planung aber Abenteuerlust kamen wir bis Oslo dann ging das Geld aus aber es war super . Macht weiter so bin voll neidisch.
Gruß Kieskutscher
Tönt aber nach einem super Abenteuer. Ist doch manchmal viel lustiger und spannender wenn man nicht alles geplant hat! :)
Wir haben schon relativ viel geplant für dieses Abenteuer, aber es gibt tag täglich sooo viele Faktoren die einem einen Strich durch die Rechnung machen können dass auch das nicht immer klappt. Flexibilität und Improvisation sind immer wichtig und ein grosser Teil des Reisens und genau das mögen wir daran :D
Alles liebe, Andrea & Mike
Tönt aber nach einem super Abenteuer. Ist doch manchmal viel lustiger und spannender wenn man nicht alles geplant hat! :)
Wir haben schon relativ viel geplant für dieses Abenteuer, aber es gibt tag täglich sooo viele Faktoren die einem einen Strich durch die Rechnung machen können dass auch das nicht immer klappt. Flexibilität und Improvisation sind immer wichtig und ein grosser Teil des Reisens und genau das mögen wir daran :D
Alles liebe, Andrea & Mike
Sehr schöne Bilder und schöner Bericht👍.
Ich befürchte, soweit werden wir mit unserem Bimo auf Sprinter nicht kommen...😜
Sehr schöne Bilder und schöner Bericht👍.
Ich befürchte, soweit werden wir mit unserem Bimo auf Sprinter nicht kommen...😜
👍👍
👍👍
Vorsichtige Frage: Ist das Nachtbild mit der Milchstraße so echt? Das find' ich super.
Motortemperatur erhöht? Wundert mich eigentlich nicht, wenn Lufttemperaturen von 60°C herrschen. Das ist ja wie ein Heißluftfön... Einmal eingebrochen? Ist für eine solche Tour sicher nicht so ungewöhnlich; würde mal vermuten, da kommen noch andere Sachen auf Euch zu; drücke natürlich die Daumen, daß alles so glimpflich abgeht.
Touränderung? Wäre es nicht möglich, vom östlichen Kasachstan nach Süden, durch China an den Xtrempunkt in Indien zu gelangen? Ich weiß, ich kenne mich nicht aus...
Gruß
Klaus
Vorsichtige Frage: Ist das Nachtbild mit der Milchstraße so echt? Das find' ich super.
Motortemperatur erhöht? Wundert mich eigentlich nicht, wenn Lufttemperaturen von 60°C herrschen. Das ist ja wie ein Heißluftfön... Einmal eingebrochen? Ist für eine solche Tour sicher nicht so ungewöhnlich; würde mal vermuten, da kommen noch andere Sachen auf Euch zu; drücke natürlich die Daumen, daß alles so glimpflich abgeht.
Touränderung? Wäre es nicht möglich, vom östlichen Kasachstan nach Süden, durch China an den Xtrempunkt in Indien zu gelangen? Ich weiß, ich kenne mich nicht aus...
Gruß
Klaus
ja das Foto der Milchstrasse ist echt. Der Himmel war so klar in der Wüste, das mussten wir nutzen für ein Bild :)
Mit dem einbrechen und der Temperatur hast du wohl recht, nur eben inder Türkei hatten wir auch bereits über 40C deshalb hatte es uns doch einwenig erstaunt. Aber wer weiss...
Wegen der Route hast du Recht, das Problem ist nur dass wir das im Frühling erst machen könnten und der Pass und alle Pässe dorthin, noch geschlossen wären. Also müssten wir wie auf den nächsten Sommer warten, das ist dann doch einwenig lang 😬
ja das Foto der Milchstrasse ist echt. Der Himmel war so klar in der Wüste, das mussten wir nutzen für ein Bild :)
Mit dem einbrechen und der Temperatur hast du wohl recht, nur eben inder Türkei hatten wir auch bereits über 40C deshalb hatte es uns doch einwenig erstaunt. Aber wer weiss...
Wegen der Route hast du Recht, das Problem ist nur dass wir das im Frühling erst machen könnten und der Pass und alle Pässe dorthin, noch geschlossen wären. Also müssten wir wie auf den nächsten Sommer warten, das ist dann doch einwenig lang 😬