Ο Josef Sammer δεν μπορεί να φανταστεί τίποτα καλύτερο απ' το να οδηγεί το Arocs

Ρεπορτάζ

Μια ζωή αφιερωμένη στα φορτηγά.

Ο Josef Sammer δεν μπορεί να φανταστεί τίποτα καλύτερο απ' το να εργάζεται με το Arocs. Συνοδεύσαμε το λάτρη των φορτηγών από το Salzkammergut.


Ο Josef Sammer δεν θέλει τίποτα περισσότερο απ' το να οδηγεί φορτηγό. «Αυτό ήταν το μεγάλο μου όνειρο όταν ήμουν παιδί», λέει. «Άλλοι ήθελαν να γίνουν πιλότοι, αστυνομικοί ή πυροσβέστες, εμένα πάντα η μόνη μου έννοια ήταν να ανέβω στο φορτηγό και να βάλω μπροστά.» Μόλις ενηλικιώθηκε, εκπλήρωσε αυτήν του επιθυμία με έναν φίλο, ο οποίος απεβίωσε πολύ πρόωρα, στα 21 του χρόνια, από όγκο στον εγκέφαλο. Ποτέ δεν μετάνιωσε την απόφασή του. «Γιατί άλλωστε;» αναρωτιέται στη συμπαθητική, τραγουδιστή διάλεκτο του Salzkammergut. «Σε κάποιο βαθμό έκανα το χόμπι μου επάγγελμα, συν ότι εφόσον έχω την ευκαιρία να οδηγώ ένα τόσο σπουδαίο «εργαλείο», είμαι ούτως ή άλλως πανευτυχής.»



Ο Josef κάνει λόγο για το ολοκαίνουριο Arocs 1851 του, με το οποίο μεταφέρει έρμα, χαλίκι και άλλα χύδην φορτία για την εταιρεία μεταφορών και χωματουργικών εργασιών Windhager. «Κάνω πολλά δρομολόγια και νιώθω αφεντικό του εαυτού μου, συναντάω πολύ κόσμο και κάθομαι σα βασιλιάς στο κάθισμα του οδηγού. Δεν υπάρχει τίποτα ωραιότερο από την οδήγηση φορτηγού», λέει με σιγουριά. Ο οδηγός από την Άνω Αυστρία συνεχίζει να μιλά ενθουσιασμένος. Μας εξιστορεί το παθός του, που έγινε επάγγελμα. Το ενθουσιασμό του για το όχημα και τον εργοδότη του, που είναι «πραγματικά τέλειος». «Ταιριάζουμε σαν άνθρωποι αλλά και επαγγελματικά – περνάω απλώς φανταστικά!»

Όμως και το αφεντικό του, ο Ferdinand Windhager, ο οποίος διευθύνει την οικογενειακή επιχείρηση που ίδρυσε ο πατέρας του τη δεκαετία του 1950, δεν έχει λόγο να παραπονιέται. Σε μια μικρή επιχείρηση όπως η δική του – 14 φορτηγά και 12 κατασκευαστικά μηχανήματα – οι εργαζόμενοι έχουν ρόλο-κλειδί στην επιτυχία. «Άνθρωποι σαν τον Sepp είναι πολύτιμα. Δραστήρια, αξιόπιστα, φιλικά και ικανά στην επικοινωνία με τους πελάτες. Εκτός αυτού, κοιτάει το όχημα σαν να ήταν δικό του – ως αφεντικό της εταιρείας, δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα περισσότερο από έναν εργαζόμενο.»



Πράγματι, ο Josef Sammer θεωρεί δική του υπόθεση την κατάσταση του Arocs του. Παίρνει προσωπικά και την παραμικρή γρατζουνιά, ενώ στην καμπίνα οδηγού είναι τελειομανής με την καθαριότητα. Τα πάντα βρίσκονται στη θέση τους, σε μία θήκη στην κεντρική κονσόλα φυλάσσει καλώδια φόρτισης, κλειδιά, γυαλιά ηλίου και δελτία αποστολής, στο ψυγείο έχει σταφύλια, αναψυκτικά, πιπεριές τουρσί και «για κάθε περίπτωση» βραστά αυγά. Σε ό,τι αφορά στα παπούτσια: η είσοδος απαγορεύεται αυστηρά! «Περνώ περισσότερο χρόνο στο Arocs απ' ό,τι στο σπίτι μου», εξηγεί ο Josef. «Γι' αυτό μου αρέσει η τάξη και η καθαριότητα.»

Και ασφαλώς η άνεση. Οι περισσότεροι προορισμοί των δρομολογίων του απέχουν μόλις 30 έως 50 χιλιόμετρα από τα κεντρικά της εταιρείας στον οικισμό Wirling, μεταξύ St. Wolfgang και Μπαντ Ισλ. Ο Josef, ωστόσο, χρησιμοποιεί τακτικά το κρεβάτι στην καμπίνα οδηγού. «Είναι πολυτέλεια. Όποτε έχω νεκρό χρόνο ή στα διαλείμματά μου, ρίχνω έναν υπνάκο και επιστρέφω φρέσκος στο καθήκον.»

Ακριβώς όπως τώρα. Ο Josef Sammer πρέπει να φορτώσει έρμα στην τάφρο της εταιρείας στο Weißenbachtal και μετά να παραδώσει το φορτίο σε έναν πελάτη στο Redlham.


Για την εταιρεία μεταφορών και χωματουργικών εργασιών Windhager, το Arocs με Hydraulic Auxiliary Drive είναι "must" για την προσέγγιση συγκεκριμένων περιοχών.


«Αυθεντικό προϊόν του Weißenbach», εξηγεί ο Ferdinand Windhager. «Είναι πολύ υψηλής ποιότητας και χρησιμοποιείται πρωτίστως στην οδοποιία.» Καθώς βυθίζεται στην τάφρο, το Arocs του Josef αφήνει πίσω του ένα μεγάλο σύννεφο σκόνης. Ο οδηγός ακινητοποιεί το όχημα, πηγαίνει τρέχοντας προς τον τροχοφόρο φορτωτή που απέχει λίγα μέτρα και λίγο μετά γεμίζει ήδη το επικαθήμενο από ανοξείδωτο χάλυβα με 24 τόνους έρματος. «Για τον Sepp δεν υπάρχει το απαλό γκάζι», λέει ο Ferdinand Windhager, ο οποίος παρακολουθεί τον υπάλληλό του από την άκρη της τάφρου. «Πηγαίνει πάντα φουριόζος.»

Με αυτόν τον τρόπο, επιδεικνύει και το Hydraulic Auxiliary Drive, ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα του διαξονικού τράκτορα. Έτσι, με το πάτημα ενός κουμπιού, ο Josef αποκτά προσωρινά ένα υδραυλικό, πρόσθετο σύστημα κίνησης στους μπροστινούς τροχούς – και με το πλεονέκτημα πρόσφυσης ανεβαίνει άνετα την απότομη τάφρο. «Με τη βοήθειά του, βγαίνω πολύ εύκολα», λέει. «Χωρίς το Hydraulic Auxiliary Drive, καλό θα ήταν να μην κάνει κανείς το λάθος και σταματήσει στην ανηφόρα.»


Ο Josef Sammer έχει πάθος με τη δουλειά του – το Arocs 1851 τον κάνει ιδιαίτερα ευτυχισμένο.


Η τεχνολογία έχει εντυπωσιάσει εξίσου τον Ferdinand Windhager: «Απολαμβάνω τα ίδια πλεονεκτήματα με εκείνα της τετρακίνησης, αλλά συγχρόνως κάνω οικονομία στο βάρος και επωφελούμαι από τη χαμηλή κατανάλωση καυσίμου.» Ο επιχειρηματίας αναφέρεται σε ένα ακόμα πολύ σημαντικό πλεονέκτημα: με το Hydraulic Auxiliary Drive είναι πλέον δυνατή η εργασία σε συγκεκριμένα εργοτάξια, όπως πρόσφατα στο Μόντσε. «Στο φρεσκοστρωμένο, ανηφορικό δρόμο δεν θα είχαμε καμία τύχη με οποιονδήποτε άλλο τράκτορα.»

Ο Josef Sammer κουνάει το κεφάλι του και αρχίζει πάλι να μιλάει ενθουσιασμένος. Για την οδική συμπεριφορά του φορτηγού του, που είναι «παγκόσμιας κλάσης». Αλλά και για το «καλώς καμωμένο» immobilizer και ιδιαίτερα το retarder. «Είναι φοβερό», λέει. «Ουσιαστικά δεν χρειάζομαι πλέον το φρένο για να διατηρήσω ακίνητο το όχημα – πρέπει να γίνει υποχρεωτικό για όλα τα φορτηγά.»

Εκτός από το πάθος του για τα φορτηγά, ο Josef Sammer καλλιεργεί και εκείνο για τη μουσική: παίζει τούμπα στον τοπικό μουσικό σύλλογο του St. Wolfgang. Βέβαια, αυτό είναι μόνο ένα χόμπι. «Αντιθέτως, η οδήγηση φορτηγών είναι όλη μου η ζωή – δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα ωραιότερο.»


«Κάνω πολλά δρομολόγια και νιώθω αφεντικό του εαυτού μου» Josef Sammer, οδηγός στην Windhager


Φωτογραφίες: Bubu Dujmic

3 σχόλια