RoadStars Trophy Finale 2018 – nog meer opdrachten en op grote hoogte

Teamskills, power en cleverness – de finalisten van de RoadStars Trophy 2018 bewijzen zich in de meest uiteenlopende uitdagingen.

Zwijgende mensen aan het ontbijt? Dat bestaat niet bij de RoadStars Trophy. Een voor een komen de 14 mannen tussen 25 en 47 jaar aan de grote tafel zitten. Iedereen wordt begroet met een vriendelijke “Goedemorgen, hoe gaat het?”, en onmiddellijk is iedereen druk in gesprek. Niemand hoort de oproep van spelleider Christopher voor de warm-up, hij moet het nog eens herhalen: “Jongens, we gaan touwtrekken – nu!”

De bloeiende weide vlak naast de koeienstal is het decor van de opwarmronde. Aan beide uiteinden van het touw zijn de zeven nationaliteiten vertegenwoordigd. Marek uit Opole (PL): “Oh – de zware mannen zitten allemaal aan de andere kant. Wij zouden nog een achtste man kunnen gebruiken!” 

In de roos.

Hij heeft gelijk – met de strijdkreet “Ho – ho – ho” trekt de ‘zware’ groep de collega’s drie keer over de streep. Iedereen lacht, en is goed opgewarmd. Dan gaan ze naar de buitenmuur van het hotel waarvan de funderingen werden gelegd in 1674. Hier wordt het opnieuw echt sportief: boogschieten. Christian, de broer van hotelmanager Jorge, legt alles uit.

Een nieuwe uitdaging voor de meesten, want bijna niemand kan deze uitvinding uit het stenen tijdperk deftig hanteren. “Strategie is hier moeilijk. Gewoon concentreren en de roos raken”, zegt Ionel uit Constanta (RO) en zijn collega’s lachen. Concentratie – en schieten. Een keer, twee keer, drie keer. Dan wisselen. Elke deelnemer krijgt applaus van de groep. Cosmin uit Boekarest (RO) geeft de boog door aan Mirko, ze highfiven – iedereen wenst elkaar hier succes. Na afloop hebben de teams uit Italië en Roemenië de hoogste puntenscore.

De trainer staat versteld van hun resultaat.

De RoadStars Trophy heeft natuurlijk altijd ook opdrachten met de vrachtwagen, en daarvoor hebben de deelnemers van de finales 2018 ruimte nodig. Die vinden ze aan de voet van het Montserrat-gebergte waar de chauffeurstrainers iets hebben voorbereid voor Günni. ‘Höfchen’ heet de eerste oefening waarbij de kandidaten een trekker op een oppervlakte van tien op tien meter moeten draaien. Christian is de eerste. Hij schakelt een versnelling hoger bij het binnenrijden van het hofje, rijdt naar de uiterste rechterhoek, duwt terug, moet een paar keer sturen, schakelen en krachtig de pedalen induwen – en is na 44,5 seconden opnieuw buiten. De trainer is verbaasd en buigt diep – dat is nog niemand gelukt!

Ondertussen test Daniel met de afstandsbediening het minitruckparcours uit. Mooi binnen de lijnen blijven, eerst alleen met de mini-Actros, dan ook met de trailer. Lukt goed!

Naar de zaag.

Naast de rode Arocs-kipper moet de Community-opdracht worden uitgevoerd: de meeste RoadStars-users wilden dat de 14 finalisten een boomstam zouden doorzagen. Een uitdaging: voor de boomstam gaan staan en de zaag in de juiste hoek over het hout trekken – en dat bij deze temperaturen! Christian en Tim beginnen, maar de bok begint te wiebelen. Marek en Mateusz komen erbij en zetten de boomstam en het onderstel opnieuw stabiel. Dat is RoadStars Trophy – iedereen helpt elkaar! 

Uit de zon, de tandradspoorbaan in en omhoog de berg op. Hier, aan het monnikenklooster in Montserrat is het frisser, en staat er een opkikkertje te wachten. Dat is nodig, want nu moeten de finalisten nog één keer alles geven. Met de volgende baan gaan ze tot op bijna 1.000 meter boven de zeespiegel. Aan een rotswand hangen klimtouwen – wat nu, zo hoog? Klimtrainers Fransesc en Xavi leggen de opdracht uit en tonen de techniek. “Wees niet bang, jullie krijgen een volledige klimuitrusting. Bovendien beveiligen we jullie met het touw.”

Hoogtelucht.

“Wat gebeurt er als we boven zijn – hoe komen we terug naar beneden, klimmen of lopen?”, vraagt Cosmin, die zich samen met Ionel klaar maakt om t vertrekken. “Jullie leunen achteruit en lopen langs de rotswand naar beneden. De tijd wordt alleen opgenomen bij het naar boven gaan.” Drie, twee, één – go! De twee Roemenen lijken wel ervaring te hebben in het beklimmen van bergtoppen, zo snel en soepel klimmen ze de steile rotswand op, tot 30 meter tot het bovenste punt van de veiligheidslijn. “Stop”, roept Ionel als eerste, en vervolgens Cosmin. Een daverend applaus van iedereen – dat was een echt huzarenstuk. 

Later in het hotel bij een barbecue en frisse drankjes wordt elke opdracht nog eens tot in detail besproken. Natuurlijk vragen de kandidaten zich ook af wie er voorop ligt. Maar er zijn nog twee dagen tot aan de prijsuitreiking, en dus geniet iedereen eerst nog van een ontspannen gemeenschappelijke avond. Roland: “Aanvankelijk moest iedereen nog nadenken over welke naam bij welk gezicht hoort en wie welke taal verstaat. Het was even aftasten. Nu zijn we een hechte groep en maken we veel plezier.” 

Foto's: Sebastian Vollmert
Video: Martin Schneider-Lau