Eerst industriële stellingen, nu GigaSpace: Michael Nienhaus bekijkt de wereld graag vanuit de hoogte

– Michael Nienhaus

In Duisburg en het Ruhrgebied vind je nog altijd veel zware industrie. En dus vind je er ook de ‘tough jobs’. “120 meter hoog op een balk zitten, dat was pas geestig”, zegt Michael Nienhaus. Hij werkte tot een paar geleden als stellingbouwer in de industrie – waardoor hij regelmatig vanop duizelingwekkende hoogte op de wereld neerkeek.

Succesvolle omscholing tot EU-vrachtwagenchauffeur.

Daarvan kan vandaag echter geen sprake meer zijn. Maar ook na zijn omscholing tot EU-vrachtwagenchauffeur troont Michael tamelijk hoog boven de rest uit:  aan het stuur van zijn Actros 1853 met L-cabine GigaSpace, de grootste cabinevariant voor zijn truck. Hij heeft in elk geval een tough job: voor familiebedrijf Köppen GmbH uit Duisburg-Meiderich met een wagenpark van 50 vrachtwagens, transporteert hij tankcontainers met grondstoffen voor de chemische industrie. Op basis daarvan worden producten vervaardigd van schuim tot constructielijm voor de scheepsbouw. Hierdoor heeft hij vaak gevaarlijke stoffen aan boord.

Minder stress dan voordien.

“Dat betekent een grote verantwoordelijkheid”, zegt Michael. “Ik moet me perfect gedragen, maar ook op de andere weggebruikers letten.” Veel bestuurders van personenwagens weten niet dat het oranje bord vooraan op de truck verwijst naar gevaarlijke stoffen, zegt de 39-jarige chauffeur. “Voor hen ben ik niet meer dan een rijdende hindernis.” Toch voelt Michael zich op de baan minder gestresseerd dan in zijn vorige job. “Mijn vrouw zegt altijd dat ik nu veel beter gezind naar huis kom.”

Extraatje: Michael is onderweg in een cabine met SoloStar-concept. Met daarin een woongedeelte met zetel tegen de wand achter de begeleiderszetel. In totaal is er in de L-cabine GigaSpace van 2,13 meter hoog tussen de zetels veel plaats. “Je zou hier kunnen dansen”, lacht Michael. De truck slaat ook een goed figuur aan de buitenkant – de Actros Racing Edition heeft mooie blauwe folie-elementen van Michaels werkgever Köppen.

Ritten naar de grote Noordzeehavens.

Op zijn ritten komt Michael in de grote Noordzeehavens terecht. Met een lading voor overzeese klanten en meestal ook om onmiddellijk opnieuw een container te laden om mee terug te nemen naar de Rijn en de Ruhr. Bijzonder indrukwekkend vindt hij de terminal Rotterdam World Gateway waar veel processen geautomatiseerd zijn. “Daar krijg je een slot van één uur waarbinnen je klaar moet zijn.”

Hij herinnert zich vooral die keer toen hij voor het eerst, in het donker, aankwam in de grootste containerhaven van Europa: “Dat was fascinerend met al die lichten. Bovendien rijd je 45 minuten aan een stuk waardoor je de indruk krijgt dat er geen einde aan de haven komt.” Michael verkiest hoe dan ook nachtritten – omdat het er daar meer ontspannen aan toe gaat. Bijvoorbeeld ritten naar het Balatonmeer in Hongarije, heen en terug. “Dan zijn we met drie vrachtwagens van zondagavond tot donderdagochtend onderweg. En kunnen we ‘s nacht doorrijden.”

In het weekend voor de deur parkeren.

De laatste tijd doet Michael meestal dagritten. Geen probleem, vindt hij, uiteindelijk is het toch altijd het fijnst om thuis te kunnen overnachten. “Mijn gezin is mijn beste beloning.” Daar komt nog bij: zijn kinderen zijn onder de indruk van de vrachtwagen. “We wonen in een industriegebied zodat ik de truck in het weekend voor de deur kan parkeren. Dan wil onze zesjarige tweeling instappen.” Zijn 14-jarige zoon heeft Michael al eens meegenomen. “Die kreeg ik zelfs tijdens de stops amper uit de vrachtwagen.”

Foto's: Michael Neuhaus