Onderweg met Sonja Siewertsen: een Noord-Duitse en haar Actros

Motoren, banden en schroeven hebben altijd al indruk gemaakt op Sonja toen ze nog een kind was. “Ik was eigenlijk altijd aanwezig in de werkplaats van mijn vader.” Het door haar gewenste beroep stond dus vroeg vast: automechatronicus wilde ze worden. Maar ze vond in de eigen regio rond Flensburg gewoon geen opleidingsplaats. “Een keer kreeg een jongen de voorkeur, hoewel hij slechtere punten had dan ik; andere bedrijven moesten me teleurstellen omdat ze de door de wettelijke ongevallenverzekering voorgeschreven sanitaire voorzieningen voor vrouwen niet konden aanbieden.”

Ze begon dus eerst in een wasstraat voor vrachtwagens te werken. Het manoeuvreren ging haar zo goed af dat ze gevraagd werd of ze zich kon voorstellen heel regelmatig zelf aan het stuur te zitten. En dat kon ze. Omdat Sonja al een baan had, wilde het arbeidsbureau haar opleiding tot beroepschauffeur echter niet betalen. Vijf jaar geleden betaalde ze dan de 10.000 euro uit haar eigen zak. Dat is de moeite waard geweest: “Ik verdien duidelijk meer dan vroeger en het is natuurlijk ook leuker”, zegt de 27-jarige terwijl ze trots naar haar “Luna” kijkt. Zo heeft ze de drie jaar oude witte Actros 1843 gedoopt waarmee ze voor HaGe Logistik onderweg is.

– Sonja Siewertsen

Een echte Noord-Duitse.

Omdat het transportbedrijf gespecialiseerd is in bulkgoederen, vervoert Sonja, net als haar collega’s, in de eerste plaats graan, koolzaad, voedermiddelen en -componenten en houtpellets. Ze is vooral onderweg in het noorden van Duitsland en Denemarken en kan daarom ook af en toe in het ouderlijk huis in Flensburg niet ver van de autosnelweg overnachten. Daar wachten een paar lievelingen op haar: er zijn twee personenauto’s, waaronder een Mercedes ML, “de dikke” en haar motorfiets “Else”, waar ze graag zelf aan sleutelt. Dan zijn er ook nog de Zwitserse herdershond “Sunny” – “mijn alles en iedereen” –, de boa constrictor “Shiva” en 19 andere slangen waaronder twee koningspythons.

Zonder angst door de nacht.

Ook onderweg is Sonja eerder onverschrokken. Ze overnacht graag waar het lekker rustig is. Het liefst echter in de buurt van water. In de loop der tijd heeft ze bijzonder mooie plaatsen aan meren en aan de zee gevonden, bijvoorbeeld op het Deense eiland Nykøbing Mors. Om in slaap te vallen, geniet ze dan van luisterboeken, uitsluitend “Hui Buh” en “De drie vraagtekens”. Wanneer ze 's nachts dan toch eens naar buiten moet, heeft ze soms dan toch een onbehaaglijk gevoel. Helemaal alleen is ze echter niet meer, want sinds een jaar heeft ze met “Olli” op de begeleiderszetel een betrouwbare metgezel. De pluchen aap (inclusief veiligheidsvest), die ongeveer zo groot is als een kind, is een cadeautje voor haar moeder en moet haar geluk brengen.

Met coole spreuken van repliek dienen.

Met succes. Haar beste maat, die ze kort daarna leerde kennen, heet ook Olli. Bij haar job heeft Sonja naast geluk ook kalmte nodig. “Mannen verbazen zich er telkens weer over dat ik als vrouw met een 13 meter lange truck rijd.” Ofwel antwoordt ze dan met een pittig gezegde, ofwel trekt ze een pullover aan die speciaal voor haar bedrukt is, en die ze dus ook op het werk draagt. “Gelukkig heeft mijn baas veel gevoel voor humor”, lacht ze. En wat vele mannen ook mogen denken: Dat ze met een vrachtwagen rijdt en bij het laden en lossen van bulkgoederen zoals diervoeders de handen uit de mouwen steekt en daarbij ook al eens vuil wordt, is voor Sonja alleen maar één ding – heel normaal.

Foto's: Claudia Behrend, Sonja Siewertsen, Fotolia/Nmann77