Relu Pavel vervoert met zijn Actros 2445 zeecontainers in Spanje

– Relu Pavel

Een leven zonder zilte lucht in de neus is voor Relu Pavel ondenkbaar. “Er is niets mooier dan de zee”, zegt de Roemeen die 20 jaar geleden de Zwarte Zee inruilde voor de Middellandse Zee. Sindsdien werkt hij ook als vrachtwagenbestuurder.

Het is geen toeval dat Relu zich heeft gespecialiseerd in het vervoer van zeecontainers. Drie maal per week bezoekt hij de installaties van Intersagunto Terminales (IST) buiten Valencia. Daar wacht hij op dit moment tot een van de gigantische mobiele kranen een nieuwe zeecontainer op de aanhanger van zijn Actros 2445 laadt. Met een vragende blik kijkt hij de kraanmachinist aan die hem gebaart: “Je hebt 15 minuten.” Met een brede lach stapt Relu uit de cabine en loopt naar de kade: genieten van de zee.

De blik over de zee brengt tot rust.

“Als ik uitkijk over zee kom ik weer tot mezelf. Het geeft me een gevoel van innerlijke rust”, legt hij uit en kijkt zwijgend naar het spel van de golven.

Relu koos voor de stad Valencia omdat ze grote overeenkomsten heeft met zijn thuisstad Constanta. “Ze hebben allebei een geweldig klimaat met gematigde temperaturen en veel zon”, zegt hij. Dat zorgt voor een vrolijke en ontspannen stemming met cafés en restaurants en veel leven in de open lucht. “En: de twee steden zijn allebei al meer dan 2.000 jaar oud. Constanta is de poort naar de Zwarte Zee en Valencia verbindt het Europese continent via de Middellandse Zee met Afrika”, voegt Relu daaraan toe. 

Zeecontainers met elk soort goederen.

Relu kijkt over het water en ziet het volgende schip binnenlopen. Je zou de indruk kunnen krijgen dat de zwerm meeuwen het in de juiste richting loodst... Langzaam wordt het tijd – hij gaat op weg naar het laden. 

Is de lading geborgd en zijn de papieren in orde? Dan kan hij meteen van start gaan. Met zijn Actros vervoert Relu containers met de meest uiteenlopende goederen uit vrijwel alle continenten. Hij neemt afscheid van de havenarbeiders en doet het zijraam dicht. Maar eerst ademt hij met gesloten ogen nog een diepe teug verfrissende, zilte zeelucht in.

Foto’s: Begoña Tremps