De Antos als melkwagen

Vering “bijna als in een luxeauto”.

De melk zit in rvs-tanks. Het digitale display op een van de tanks geeft 4,5 graad Celsius aan. “De melk mag nooit warmer dan 8 graden worden voordat ze in de fabriek aankomt”, zegt hij.

De temperatuur klopt, maar daarmee ben je er nog niet. Melk wordt betaald naar rato van de hoeveelheid en kwaliteit, en dan speelt vetgehalte een belangrijke rol. Het vet scheidt zich echter in de tank van de wei af. Met een druk op de knop wordt de melk daarom in de opslagtank doorgeroerd en wordt het vet gelijkmatig verdeeld. “Als wij hier een fout maken, bijvoorbeeld door alleen de wei en niet het vet af te zuigen, krijgt de boer later minder geld”, aldus Horst.

Nu sluit hij de bijna 10 centimeter dikke slang aan op de tank en opent de kraan. Tot 950 liter per minuut stroomt erdoorheen - eerst in twee kamers van de tank van de truck, dan in één en ten slotte in een tweede kamer van de tank van de aanhanger. Horst: “De lading moet zo gelijkmatig mogelijk over de kamers verdeeld zijn. Anders gaan de vloeistoffen te veel klotsen en wordt het voertuig instabiel.” Intussen zet hij twee plastic flessen in de houder van het genomen monster. “In de grootste fles wordt van alle melk die ik vandaag meeneem een monster gevuld”, zegt hij. Dat wordt later in het lab van de melkfabriek onderzocht. Pas als daar het fiat wordt gegeven, mag de melk worden gelost. Het kleine flesje wordt tijdens de melkontvangst automatisch met melk van een boerderij gevuld. Het is gemarkeerd met een streepjescode die de herkomst van het monster garandeert. Later wordt dit monster door een neutraal lab onderzocht; de resultaten zijn het uitgangspunt bij de kwaliteitsbeoordeling van de melk en dus voor de betaling aan de boeren.

Geconcentreerd werken spreekt vanzelf voor Horst. “Als er iets fout gaat – bijvoorbeeld als een van de kamers niet op tijd is geopend - slaat het systeem alarm en stopt de melkontvangst”, zegt hij. Vertragingen zijn desastreus, want de boeren moeten erop kunnen vertrouwen dat hun tanks door hun beperkte capaciteit goed en tijdig geleegd en daarna schoongemaakt worden voordat ze weer kunnen melken.

Intussen is de stand op het display bij 16 859 gestopt. Bijna 17 ton melk is nu geladen. Horst schroeft de slang weer los en bergt hem op. De monsters zet hij in de eveneens op 5 graden ingestelde koelkast op de motortunnel in de cabine. Dan wacht de volgende boerderij. Die ligt 10 kilometer verderop. “Let op”, zegt Horst, en hij rijdt over een onbewaakte overweg. “Heb je wat gevoeld?” Zonder het antwoord af te wachten, zegt hij: “Ik ook niet.” Het brede, stijve chassis van de Antos zorgt voor een extreem goede wegligging en een soeverein rijgedrag. Horst: “En de assen zijn luchtgeveerd. Ook de cabine en de zetel zijn perfect afgeveerd. Zo merk je zelfs met volle tanks nauwelijks iets van de weg. Dat is bijna net als in een luxeauto.”

Even later is hij al bijna op zijn volgende bestemming. Onmiddellijk haalt Horst zijn voet van het gas, en aan het begin van de bebouwde kom staat de naald van de snelheidsmeter op vijftig. “Nu zit ik in de EcoRoll-modus. Zo kan ik de truck langzaam door het dorp laten rijden”, zegt hij. En inderdaad: zonder zijn voet nog een keer op het gaspedaal te zetten, bereikt hij de andere kant van het dorp. “Dat is een extra reden waarom ik zo dol ben op de Antos”, zegt Horst, en hij verheugt zich al op de volgende FleetBoard-analyse, die hem eigenlijk altijd een 9,9 voor rijgedrag oplevert.

“Een truck waarin je graag gezien wilt worden”.

Met driehonderd koeien is het tweede bedrijf duidelijk kleiner. Horst manoeuvreert de truck op het smalle terrein zo, dat hij maar een kort stuk slang nodig heeft. “Bij de Antos heb je door de smalle cabine een prima overzicht. Vooral het kijken in de rechter buitenspiegel is super. Bovendien is de cockpit afgestemd op de chauffeur, je hebt alle knoppen bij de hand. Ook de buitenkant van de Antos mag er wezen. Dit is een truck waarin je graag gezien wilt worden”, zegt Horst.

Ditmaal stroomt meer dan 6000 liter melk de kamers in. Dan begeeft Horst zich met ruim 23 000 liter op weg naar de melkfabriek in Leppersdorf. Het 2100 Nm koppel van de 10,7-liter motor trekt de zware lading moeiteloos door het Spreewald. Horst kent de route op zijn duimpje. Per slot van rekening doet hij al 22 jaar melktransporten in de regio. Als melkrijder is hij na gedane arbeid weer thuis. “Daarom heb ik geen grotere truck met bed nodig, maar één waarin ik gemakkelijk in en uit kan stappen, en waarin ik een goed overzicht heb als het erop aankomt. Daarvoor is de Antos het perfecte voertuig.” De techniek en de taken die zijn huidige werk meebrengen zijn steeds ingewikkelder geworden. “Wij zijn tegenwoordig niet alleen vrachtwagenchauffeurs, maar ook laboranten en levensmiddelencontroleurs. Ik hou wel van die afwisseling.”