Houttransport: Pierre Geyer en zijn Arocs 3363

Voertuig & techniek

De woudloper.

Pierre Geyer verdient als zelfstandige zijn brood met een Arocs 3363. Hiervoor moet hij vroeg uit de veren en snel op de been zijn.

Om de Arocs met zijn lange lading door het woud te manoeuvreren, is bekwaamheid vereist.


De volgeladen vrachtwagen voor langhout rijdt in EcoRoll-modus de woudweg af. Pierre Geyer zit helemaal ontspannen achter het stuur. Dankzij de ingeschakelde snelheidsregelaar rijdt de drieasser Arocs 3363 schijnbaar helemaal autonoom. De 46-jarige chauffeur vervoert al meer dan de helft van zijn leven hout en sinds tien jaar op zelfstandige basis. De bossen van de Centrale Vogezen kent hij als zijn broekzak. Ten zuidwesten van zijn vestigingsplaats - het lintdorp Wangenbourg-Engenthal aan de gewestweg D 218 - strekt zich het Forêt Domaniale d’Engenthal uit, ten oosten het Forêt Domaniale de la Mossig. Op die manier is het voor Pierre meestal niet te ver naar zijn laadplaatsen.



“In mijn beroep wordt er niet zachtzinnig omgesprongen met de lading: veel hellingen en slecht onderhouden wegen doorheen het woud,” vertelt hij. Daarom heeft Geyer tien jaar geleden een Actros als trekker gekocht, waarmee hij in totaal al 772.000 kilometer heeft afgelegd. “Nog helemaal met de originele motor en de originele koppeling,” benadrukt hij. Pierre Geyer was zo tevreden over zijn Mercedes-Benz dat hij absoluut opnieuw een voertuig van dit merk wou. Zelfs al betekende dit dat hij anderhalf jaar geduld moest uitoefenen tot de nieuwe Arocs met de topmotorisatie van 460 kW ook in Frankrijk de typegoedkeuring had doorstaan. De Loglift-kraan van Hiab van de oude trekker kon hij na een grondige revisie verder gebruiken met de Arocs 3363, net zoals de oplegger met zelfsturende assen.

Van de uitrusting van de nieuwe trekker had Pierre een zeer nauwkeurig beeld. Er moest een raam zijn in de achterwand van de bestuurderscabine, een koelkast, een achteruitrijcamera en bovenal een opstaptrede boven de wielkast aan de kant van de bestuurder, waardoor deze laatste bij de laadkraan achter de bestuurderscabine kan raken zonder daarbij een voet terug op de grond te moeten zetten. “Zaak is om zo weinig mogelijk tijd te verliezen,” vertelt hij terwijl hij in een handomdraai de stammen van 18 meter lang met de grijper van de kraan oppakt en zachtjes op de oplegger laat zakken. “Om dezelfde reden is een hoog motorvermogen nodig zodat de zwaar beladen trekker de vele hellingen in de Vogezen vlot kan overwinnen.”



De belangrijkste opdrachtgever van Pierre is Sägewerk Siat Braun in Urmatt. Hij krijgt via de tablet opdrachten toegestuurd met precieze opgave van de volumes die hij op de verschillende laadplaatsen in het woud moet opladen. De hoeveelheden liggen tussen 2 en 500 kubieke meter. De laadplaatsen bevinden zich in een straal van 100 kilometer rond zijn vestigingsplaats. In uitzonderlijke gevallen rijdt hij wel eens 200 kilometer ver.

Aangezien hij verloond wordt volgens volume - waarbij de prijs varieert naargelang van de lengte van de stammen, is Pierre Geyer steeds gehaast: tijdens het opladen met de kraan, tijdens de rit en tijdens het afladen van het hout bij de houtzagerij. Daarom start zijn werkdag gewoonlijk ook al om 4 uur ‘s morgens. “Wanneer je door Straatsburg moet, sta je daar vanaf 7.30 u alleen nog maar in de file,” zegt hij. “Gelukkig ben ik altijd al een vroege vogel geweest.”



Foto's: Hans Müller

6 comments