Onder water: Dieter Sobik en zijn Actros 1851

“Alleen ik rij hiermee”, zegt Dieter Sobik en klopt met zijn handpalm zachtjes op het stuur van zijn Actros 1851. Met zijn rechterhand zet hij zijn koffiebeker opzij om vervolgens met de vrachtwagen van het terrein van het Hamburgse logistieke centrum te rijden. Het is al voormiddag, en hij heeft eindelijk gelost. De A1 was gisteren weer eens drukker dan verwacht. Verder dan Hamburg is hij niet meer geraakt, er was geen tijd meer. “Ik heb mijn vrije avond dan maar in Bremen  doorgebracht”, zegt de 56-jarige vrachtwagenchauffeur. “Daar is een van mijn favoriete parkings. De mensen kennen mij er al.” De laatste 120 kilometer na Hamburg heeft hij deze ochtend afgelegd.

Bonte hond.

Dat Dieter onderweg bekend is als een bonte hond, komt niet alleen door Dieter zelf. Zijn truck en oplegger zijn gewoon heel erg herkenbaar. Een enorme airbrushtekening met diepzeemotieven bedekt de trailer en trekker. Haaien, kleurige vissen, zeemeerminnen en zelfs een scheepswrak geven het voertuig een unieke look. Wie vaak op de snelweg onderweg is of af en toe een truckerfestival bezoekt, maakt veel kans om de vrachtwagen live te zien.

Bijna elk voertuig hier in de haven is een vrachtwagen. Als op de maat steekt Dieter zijn wijsvinger op, want uit de tegenovergestelde richting komen trucks die hun collega-chauffeurs begroeten. “Mijn vrachtwagen valt op. Mensen herkennen hem. Het kan zelfs zijn dat ik hier al met de ene of andere collega heb gesproken. 50 kilometer noordelijker ben ik regelmatig op een truckermeeting.”

Als je het opvallende airbrushbeeld ziet, stel je je natuurlijk de vraag hoe lang Dieter de Actros nog zal bijhouden? “Het is niet mijn bedoeling om hem om te wisselen. Ik kan me niet voorstellen dat hij zo snel al wordt vervangen”, aldus Dieter. Temeer omdat ze nog maar pas een kast voor de cabine besteld hebben. Hoe dan ook: Dieter wil nog een hele tijd doorrijden. “Ik doe dit al 38 jaar. Vroeger was met de vrachtwagen rijden echter nog meer de grote vrijheid. Vandaag weet ik in principe exact wanneer ik thuis ben.” En thuis wachten zijn vrouw, dochter en zoon. Hij moet ten laatste vrijdag naar huis vertrekken.

Compensatie: fietsen.

En waar is Dieter Sobik na 38 jaar in het vak het liefst onderweg? “Hierboven, in het noorden, zo dicht mogelijk bij de zee. Ik zoek dan een mooie parkeerplaats en rijd nog wat met de fiets.” En inderdaad, plots haalt Dieter zijn fiets uit de trailer. “Wanneer ik onderweg ben, wil ik ook iets van de streek zien. En dat gaat het beste op de fiets.”

Twee collega’s komen voorbij. De ene begroet ons, de andere steekt zijn duim op. Bekenden van Dieter? Hij grijnst: “Nog nooit gezien, maar waarschijnlijk herkennen ze mijn vrachtwagen. Dat is wel vaker het geval.”

Foto's: Nico Krauss