Finale RoadStars Trophy 2018 – meer opdrachten, grote hoogten

Team Skills, Power en Cleverness – de finalisten van de RoadStars Trophy 2018 laten zich bij de meest uiteenlopende uitdagingen van hun beste kant zien.

Stilte bij het ontbijt? Daar doen ze bij de RoadStars Trophy niet aan. Stuk voor stuk nemen de veertien mannen, in leeftijd variërend van 25 tot 47, aan de grote tafel plaats. Iedereen wordt vriendelijke begroet met "Goedemorgen, hoe is het met je?" en daarna worden de gesprekken meteen weer hervat. De oproep van wedstrijdleider Christopher aan het begin van de dag om te gaan opwarmen, gaat in het rumoer verloren. Hij moet zijn stem ervoor verheffen: "Kom op, mensen. We gaan touwtrekken!“

Op de bloeiende weide meteen naast het kippenhok vindt de opwarmronde plaats. Aan beide uiteinden van het touw zijn alle zeven landen vertegenwoordigd. Marek uit Opole (PL): "Kijk dan, de zware jongens staan allemaal aan de andere kant. Een achtste man zou wel van pas komen!" 

Het midden raken.

Hij heeft gelijk – met de strijdkreet "Ho – ho – ho" trekt de 'zware' groep de tegenstanders drie keer over de streep. Iedereen lacht. Dat was een uitstekend warm-up. Op naar de gevel van het hotel, waarvan de fundamenten uit 1674 stammen. Hier gaat het er weer sportief aan toe: het boogschieten staat te beginnen. Christian, de broer van hotelier Jorge, legt de techniek uit.

Een nieuwe uitdaging voor de meesten, want vrijwel niemand weet met de uitvinding uit het stenen tijdperk om te gaan. "Er zit hier weinig strategie in. Gewoon concentreren en het midden raken", zegt Ionel uit Constanta (RO) en de collega's lachen. Concentreren – schieten. Eenmaal, tweemaal, driemaal. Dan wisselen. Groot applaus uit de groep. Cosmin uit Boekarest (RO) geeft af aan Mirko, high five – hier wenst iedereen elkaar succes. Aan het einde hebben de teams uit Italië en Roemenië de meeste punten gescoord.

Verbazing bij de trainer.

De RoadStars Trophy kent natuurlijk ook opdrachten met trucks en daarvoor moeten de deelnemers aan de finale van 2018 de ruimte hebben. Die vinden ze aan de voet van het Montserrat-gebergte, waar de chauffeurstrainers rond Günni wat voorbereidingen hebben getroffen. In de eerste oefening 'Höfchen' gaat het erom een trekker op tien bij tien meter te draaien. Christian komt als eerste aan bod. Hij schakelt op zodra hij naarbinnen rijdt, trekt naar de verste hoek aan de rechterkant, draait terug helemaal, maakt nog wat stuurbewegingen, schakelt een paar keer, gaat eens stevig op de pedalen staan – en stapt na 44,5 seconden weer uit. De chauffeurstrainer kijkt in opperste verbazing toe en maakt een diepe buiging – dit is nog nooit iemand gelukt!

Ondertussen houdt Daniel zich op het minitruckparcours met de afstandsbediening bezig. Keurig binnen de lijnen blijven, eerst alleen met de mini-Actros, daarna ook met de trailer. Het loopt prima!

Zagen, zagen.

Naast de rode Arocs kipper staat de groepsopdracht te wachten. De meeste gebruikers van RoadStars wilden graag dat de 14 finalisten een boomstam kort gingen zagen. Het is een hele klus om, tegenover elkaar staand, de zaag in de juiste hoek in het hout te laten zakken – zeker bij deze temperaturen! Christian en Tim gaan aan de slag, maar de schraag begint te schokken. Marek en Mateusz komen te hulp en zetten de boomstam en het onderstel weer vast. Zo gaat dat bij de RoadStars Trophy – iedereen helpt elkaar! 

Weg uit de zon, en per tandradspoorweg de berg op. Hier bij de abdij van Montserrat is het koeler en staat een hartversterking klaar. Die is ook wel nodig want de finalisten moeten hier nog een keer alles geven. Met de volgende trein rijden ze door tot een hoogte van bijna 1000 meter boven de zeespiegel. Langs een rotswand bungelen klimtouwen omlaag. Moeten ze daar omhoog? Klimtrainers Fransesc en Xavi geven een toelichting en laten de technieken zien. "Geen zorgen, we geven jullie allemaal een complete klimuitrusting. En jullie worden met het touw gezekerd."

Hoog in de lucht.

"Wat gebeurt er als we boven zijn – hoe komen we dan weer naar beneden, klimmen of lopen?", vraagt Cosmin, die zich samen met Ionel startklaar aan het maken is. "Je leunt naar achteren en loopt gewoon langs de rotswand naar beneden. Alleen omhoog wordt de tijd opgenomen." Drie, twee, één – go! De twee Roemenen lijken eerder met bergtoppen van doen gehad te hebben, zo snel en soepel beklimmen ze langs de steile rotswand de rond 30 meter naar het hoogste punt van de zekeringslijn. "Stop", roept Ionel als eerste, onmiddellijk gevolgd door Cosmin. Klaterend applaus van iedereen – dat was een imponerend kunststuk. 

Later in het hotel bij de barbecue en koele drankjes wordt elke opgave nog eens goed onder de loep genomen. En natuurlijk gaat het erom wie voor ligt. Maar er zijn tot aan de huldiging nog bijna twee dagen te gaan en daarom kijkt iedereen uit naar een gezamenlijke avond van ontspanning. Roland: "In het begin moesten we nog af en toe nadenken welke naam bij welk gezicht hoorde en wie welke taal begreep. Dat was elkaar even een beetje aftasten. Nu voelen we ons al helemaal bij elkaar op ons gemak en hebben we heel veel plezier." 

Foto's: Sebastian Vollmert
Video: Martin Schneider-Lau