‘Waarom het chauffeursvak zo slecht nog niet is.’

Erick Poutsma (52) uit Zeerijp is al ruim 25 jaar chauffeur. Sinds een jaar doet hij dit voor Belga, waar hij voor de vierde keer op rij op een Actros rijdt. Als Mercedes (en dus ook RoadStars) man in hart en nieren vertegenwoordigde hij, samen met Remco Rass, in 2015 Nederland tijdens de finale van de RoadStars Trophy in Roemenië. Met succes want samen met een Duitse concullega behaalde bij tijdens die internationale finale een eerste plaats!

Eind vorig jaar moest Erick voor een rit in Wenen zijn. Hoe hij van die zakelijke trip een snoepreisje wist te maken, vertelt hij in zijn eerste RoadStars column:

“Op een mooie zondagmiddag komt het bericht op de Belga-groepsapp voorbij waarin een vrijwilliger wordt gevraagd om maandagmorgen te lossen in Wenen. En dat betekent dus dat je de zondag in Wenen bent. “Ja leuk!” roept mijn vrouw. “Daar zijn we nog nooit geweest!” Best vreemd als je bedenkt dat mijn oma geboren is in Wenen en mijn moeder er ook goed de weg kent. Voor mij is Oostenrijk helemaal een bijzondere bestemming als je bedenkt dat het bedrijf waar ik werk voornamelijk Groot Brittannië als werkgebied heeft.

Eindelijk is het dan zover, tijd om te gaan laden! Helaas is er vertraging in de productie dus dat betekent dat we vrijdag pas laat in de middag kunnen vertrekken. Nou ja, we zien wel waar het schip strandt…. Om 17.00 rijden we weg uit Groningen met op de GPS een krappe 1150 kilometer te gaan.

Na ongeveer het gehele repertoire van U2, Kensington, van Halen, 256 inhaalverboden voor vrachtauto's, 16 koppen koffie, 62 "Baustellen" (wir bauen fur sie), gesprekken over de zin van het leven en geen enkele file (echt waar) komen we om 15.00 aan in Passau. Te laat om Oostenrijk in te rijden vanwege het weekend rijverbod. Ik zie mijn zondag in Wenen in rook opgaan en Passau is nu ook niet echt de meest hottest place on earth... Wat Passau wel blijkt te hebben, is een bushalte van de Flixbus met een uitstekende verbinding naar Wenen! Uiteindelijk wordt het een leuke dag in het prachtige en in kerstsfeer verkerende Wenen: een bezoekje aan de kerstmarkt, rijden in een koets en naar de Stephansdom. Na een mooie wandeling door het centrum komen we zondagavond weer op de parkeerplaats waar ik de Actros heb laten staan.

Maandagmorgen om half vijf is het weer back to business en gaan we op pad richting Wenen. Het losadres is de Mariahilferstrasse in het centrum, mooi dat mijn moeder van 76 precies weet te vertellen hoe je er komt, hoe de rijrichting is en dat klopt dan ook nog precies! Als we de straat in rijden ben ik niet de enige die hier moet lossen, het staat behoorlijk vol met auto's, busjes en vrachtauto's. Ik wurm me er door en ga op zoek naar nummer 88. Het blijkt niet veel meer dan een gat in de muur te zijn waar ik achteruit naar binnen moet rijden. Voor de ingang staan een boom en een stadsplattegrond... Nee, het moet niet te simpel worden hè... En natuurlijk staat er ook nog een auto op precies de verkeerde plek geparkeerd en niemand weet waar de eigenaar te vinden is. Gelukkig is de montageploeg, die de goederen nodig hebben, er ook al en die loodsen mij keurig netjes achteruit naar binnen. Ook het lossen gaat lekker vlot.

Ondertussen maken de mannen van de montageploeg grapjes over de inhoud van mijn portemonnee en mijn vrouw die helemaal opgaat in de koopgoot van Wenen. Ze komt terug met lekkere broodjes en geitenkaas. Het is rond het middaguur als ik de laadklep weer opvouw en onder de trailer laat verdwijnen en Wenen weer uit kan rijden. Door het eenrichting verkeer wordt dat nog wel een dingetje. De krappe bochten met geparkeerde auto’s helpen niet mee. Het is dan écht handig dat je vrouw mee is om te kijken waar de trailer nét niet of net wel langs kan. We rijden Wenen uit met de mededeling van de planning om naar de eerste beste parkeerplaats te gaan en nader bericht af te wachten. Na een uurtje komen de eerste adressen binnen en gaan we richting de Duitse grens om te beginnen met het laden van diverse adressen met stukgoed. s' Avonds op de parking komen we tot de conclusie dat het beroep vrachtwagenchauffeur, zeker met dit soort snoepreisjes, zo slecht nog niet is!”