Erick’s droom: als e-trucker naar het buitenland rijden. Van A naar B, zo milieuvriendelijk mogelijk!

Het is al weer 25 jaar geleden sinds ik voor het eerst kennis maakte met elektrisch rijden. Mijn buurman, die de slimme uitvoering is van Willy Wortel, vroeg mij of we wel eens een paar vrachtauto accu's over hadden. Omdat mijn werkgever er graag vanaf wilde mochten we ze allemaal wel ophalen, maar hij wilde er maar twee.

Ik had echt geen idee wat hij er mee wilde en was het ook vergeten te vragen. Twee weken later wist ik het: hij had er een motorfiets van gemaakt die elektrisch aangedreven werd. Omdat ik de accu's geregeld had kreeg ik ook de eer van een proefrit. Het was elektrisch rijden in de meest simpele vorm: een elektrische motor, een accu en een oude v snaar voor de aandrijving. De topsnelheid was ongeveer 60 km per uur en de actieradius maximaal 20 kilometer. Ik vond het supergaaf om hiermee te mogen rijden. Geen geluid en een acceleratie die de klinkers uit de straat trok. Ik wil hier nog wel even van de gelegenheid gebruik maken om na 25 jaar nog mijn excuses aan te bieden aan de mevrouw op de fiets die zo ongeveer een hartverzakking kreeg toen ik zo vanuit het niets voorbij kwam rijden. Voor mijn buurman was het project geslaagd en kon afgestreept worden van zijn to do list. De motor werd gesloopt en de onderdelen gebruikt voor andere projecten.

25 jaar geleden kon ik me geen voorstelling maken dat elektrisch aangedreven rijden zo populair zouden gaan worden. Inmiddels heb ik ook mijn tweede proefrit gehad op een moderne elektrische motor en ik kan niet anders zeggen dan dat het sensationeel was. Helaas is zo’n motor stevig in de aanschafprijs, anders had ’ie al bij mij in de schuur gestaan.

Zo was ik onlangs ook op de IAA in Hannover, waar veel plaats was voor de alternatieve aandrijvingen: waterstof, LNG, elektrisch, u zegt het maar. Bij Mercedes-Benz hadden ze zowaar een elektrische truck staan die klaar lijkt voor productie. Op dit moment wordt er volop getest, dus het duurt nog even voordat deze truck de weg op gaat. Ik kan niet wachten, want ik wil wel eens af van de milieu stickers die elke zichzelf respecterende stad verplicht stelt voor vrachtwagens. Mijn voorruit zit er zo langzamerhand vol mee.

Toen ik onlangs een zending moest lossen in Kopenhagen en de milieuzone inreed, dacht ik: nu even niet, laat maar zitten... Ik had er even geen zin in om mij te verdiepen in hoe en waar ik deze sticker kon verkrijgen. De vrachtauto gaat niet schoner rijden met of zonder sticker...

Wat zou het toch superhandig zijn als ik dan verder kan rijden met mijn e-truck. Gewoon even geen gezeur over stickers of regeltjes waarvan je denkt: hoe bedenken ze het? In iedere stad is het weer nét iets anders geregeld op milieu gebied. Gewoon van A naar B rijden..."net als vroeger". Maar dan zonder vlam in de pijp, rookwolken of lawaai. Wat mij betreft ga ik morgen nog op pad met een elektrische vrachtwagen. De actieradius blijft wellicht een puntje van aandacht. Distributie in de steden is haalbaar, maar ik droom van het moment dat ik als e-trucker naar het buitenland kan rijden. Tot dat het zover is "diesel" ik maar zo milieuvriendelijk mogelijk verder!

Erick Poutsma