Dino Mattioli en zijn Arocs zijn helemaal op hun plaats in het hooggebergte

Reportage

Echte bergbeklimmer.

Als de bouwplaats in het hooggebergte ligt, is het transport van de materialen ernaartoe bepaald geen wassen neus. Op weg in de Dolomieten met Dino Mattioli en zijn Arocs.


Het Val di Fassa is een geliefde pleisterplaats voor wandelaars en bergbeklimmers. Met name het Ciampac-keteldal oefent een grote aantrekkingskracht op bergtoeristen uit. Om daar te komen, gaat het eerst 1500 meter omhoog naar Alba di Canazei. Met de kabelbaan wordt vervolgens de afstand naar het 600 meter hoger gelegen keteldal overbrugd. Vanwege bouwwerkzaamheden was in de zomer van 2017 in Alba di Canazei plots het kabelbaanstation gesloten. Om het Ciampac-dal te bereiken, moesten toeristen nu ook over een steile en kronkelende onverharde weg.

Van bergjager tot vrachtwagenchauffeur.

Daar kwamen ze af en toe een heel bijzondere bergbeklimmer tegen: de Arocs van Sevis. Het in Moena in de provincie Trente gevestigde bouwbedrijf is verantwoordelijk voor de complete renovatie van de Ciampac-kabelbaan. Aan het stuur van de Arocs zit Dino Mattioli. De 44-jarige chauffeur uit Val di Fiemme: "Vrachtauto's hebben me altijd aangetrokken, hoewel niemand uit mijn familie ooit dit beroep heeft uitgeoefend. In het leger kreeg ik de kans daartoe, toen ik bij de bergjagers als chauffeur werd ingedeeld en mijn vrachtwagenrijbewijs kon halen", legt hij uit. Als je aan het stuur van een voertuig van de bergjagers zit, ben je altijd door onherbergzaam terrein aan het rijden. Met deze opleiding kon Dino, nadat hij uit het leger kwam, meteen als vrachtwagenchauffeur in het bouwtransport aan de slag. "Kort daarna leerde ik Sevis kennen en inmiddels werk ik daar nu negentien jaar."


Expert in onherbergzaam terrein. Dino heeft gedurende zijn tijd bij de bergjagers in de bergen leren rijden.


Zware bouwwerkzaamheden.

Het werk op de Ciampac-bouwplaats is niet gemakkelijk. Sevis moet een gondel van de kabelbaan, die van Alba di Canazei naar de bodem van het keteldal voert, en een stoeltjeslift, die vanuit het keteldal naar een bergkam op een hoogte van 2600 meter voert, eerst uit elkaar halen en dan weer in elkaar zetten. "Met de Arocs bedienen we beide tracés, maar het eerste is het lastigste, omdat de macadamweg erg smal is, vlak langs ravijnen loopt, scherpe haarspeldbochten kent en een hellingsgraad heeft die tot 30 procent kan oplopen", vertelt Dino. Deze weg bestond ook al voordat de bouwwerkzaamheden begonnen, maar was niet berekend op de afmetingen en het gewicht van een vrachtwagencombinatie met volle lading. Dino licht toe: "We hebben de weg wat aangepast. Hoewel die nu beter begaanbaar is, blijft het rijden erop een hele uitdaging en mag je concentratie geen moment verslappen. Maar ik moet bekennen dat ik liever onder deze omstandigheden aan het stuur zit dan dat ik in de zomer met al die toeristen over de geasfalteerde wegen in het dal moet rijden. Dan heb je te maken met campers, personenwagens, touringcars, motorfietsen, gewone fietsen. Hier kom je alleen maar collega's tegen en een paar dagjesmensen die naar het keteldal willen."



Afwisseling gegarandeerd.

Dino's werk in het Ciampac-gebied verandert mee met de voortgang van de bouwwerkzaamheden. Maar vroeg opstaan moet hij altijd om rond zeven uur 's ochtends op de bouwplaats te zijn: "Zodra ik ben gearriveerd, krijg ik mijn instructies voor de dag. In de eerste fase van de bouwwerkzaamheden hebben we al het van de sloop van de oude kabelbaan afkomstige materiaal naar het dal gebracht. Vervolgens zijn we het voor de bouw van de nieuwe installatie benodigde materiaal bergop gaan rijden en nu leveren we elke dag nieuwe vracht op de bouwplaats gaan af. Af en toe rij ik een paar keer per dag het dal in, op andere dagen rij ik heen en weer tussen de basis en de piek van de ketel." Op deze wegen kan een foutje fatale gevolgen hebben.


Pendelen met uitzicht. Meerdere keren per dag leggen Dino en zijn Arocs het traject tussen de basis en de piek van de ketel af.


"De eerste fundamentele stap bij terreinrijden bestaat erin niet alleen je eigen grenzen te kennen, maar ook die van je voertuig."

– Dino Mattioli



De eigen grenzen kennen.

"De eerste fundamentele stap bij terreinrijden bestaat erin niet alleen je eigen grenzen te kennen, maar ook die van je voertuig. Je moet precies weten wat je wel en niet kunt doen", vertelt Dino. "Bij dit werk kom je niet ver met durf of lef. Je hebt bedachtzame mensen nodig, rustige mensen, voorzichtige mensen. En die moeten met steile hellingen en glibberen en glijden overweg kunnen. Chauffeurs die als kind al op de fiets met zulke situaties hebben leren omgaan, ze in hun jonge jaren op de motor onder de knie hebben gekregen, en er ook aan het stuur van een auto en een vrachtwagen mee bekend zijn geraakt. Daarom vertrouwt de onderneming voor zijn personeel op mensen die hier geboren zijn."

Altijd voldoende koppel.

Na zeven jaar aan het stuur van zijn Actros zijn de werkomstandigheden van Dino met de komst van de Arocs aanzienlijk verbeterd. "Ik ben van een sequentiële versnelling met koppeling overgestapt op de automatische transmissie Mercedes PowerShift 3. Die is eenvoudig te bedienen, ook als ik bij een steile helling zelf wil kunnen bepalen welke versnelling wordt gebruikt. In zowel de handmatige als de automatische stand schakelt de Arocs altijd vlotjes, zodat altijd het juiste koppel wordt geleverd."


Klik hier om RoadStars te verlaten en meer te weten te komen via Google Maps: Kaart op Google Maps

Foto's en video

19 reacties