Andreas Huberty en zijn Antos 1833 rijden door weer en wind

Net als hij de kantoorkat wil begroeten, komt er natuurlijk weer wat tussendoor. Op beide bureaus begint de telefoon te rinkelen. De kantoormedewerkster neemt op. Op hetzelfde moment gaat op de tablet van Andreas een blauwe knop branden: werk aan de winkel. Per telefoon komen de details voor de klus binnen.

Andreas Huberty, hier bij sleepdienst Müller in Montabaur noemen ze hem 'Hubbi', knikt zijn collega aan het bureau toe. “Komt voor de bakker”, zegt hij. Zijn vinger gaat naar het display van de tablet om de opdracht aan te nemen. Nu heeft hij nog 30 minuten.

“We houden een aanrijtijd van een half uur aan. Langer moet niemand op pechhulp hoeven wachten”, vertelt de 49-jarige, die zijn vrouwelijke collega nog even op de kaart laat zien waar de auto is gestrand. Dan trekt hij met een zwaai zijn jas aan en stapt hij het kantoor uit op weg naar zijn Antos.

Werkterrein Westerwald.

Met vijf locaties bestrijkt het bedrijf van Hubbi de hele regio Westerwald, onder andere voor het Assistance Partner-netwerk. Klanten van 120 autoverzekeraars worden bij pech, een ongeval of een technisch mankement door Hubbi en zijn collega's bijgestaan. En daar komen opdrachten van de politie en het Duitse Openbaar Ministerie bij.

“Soms hoef ik maar een keer of vijf op een dag in actie te komen, maar het gebeurt ook wel dat ik er twintig keer op uit moet”, aldus Hubbi. Zeker als het 's winters voor het eerst gaat vriezen en sneeuwen, hebben de mannen van de pechdienst veel werk. “Je weet hier eigenlijk nooit van tevoren wat de dag gaat brengen.”

Hij loop nog even rond zijn nieuwe Antos 1833. Dan opent hij het chauffeursportier, doet hij zijn gordel om en drukt hij op de startknop. De klok tikt.

– Andreas 'Hubbi' Huberty, medewerker van sleepdienst Müller

Goede mensen gezocht.

De Müller-vestiging in Montabaur ligt direct langs de A3, zo'n beetje halverwege Keulen en Frankfurt. Hiervandaan kun je uitstekend zien hoe het verkeer zich stapvoets zuidwaarts een weg baant.

Andreas Huberty geeft leiding aan de vestiging en is inmiddels 31 jaar bij de onderneming werkzaam. “Ik ben er sinds het allereerste begin bij”, zegt hij terwijl hij de Antos richting de uitgang van het bedrijfsterrein stuurt. “Er is steeds meer verkeer op de weg, en dus krijgen wij het steeds drukker.” Gedegen opgeleide mensen met groot rijbewijs kan de sleepdienst daarom altijd goed gebruiken.

Hubbi kijkt even op zijn horloge. Er zijn vijf minuten verstreken sinds de klus is aangenomen. De motor van de auto van de klant is afgeslagen en start nu niet meer. Zoveel weet hij al.

Technisch helemaal bij.

Een paar plaatsjes verderop staat de zwarte estate langs de weg. En net nu begint er natte sneeuw te vallen. Hubbi kan er wel om lachen: “Typisch Westerwald. Vanochtend werd er nog geen helemaal geen regen of sneeuw voorspeld en nu hebben we allebei tegelijk.”

Hij begroet de klant met een handdruk. De bestuurder van de stationwagen maakt zich niet al te druk. Hij staat pas een kwartiertje of zo te wachten. “Eens even kijken wat we kunnen doen”, zegt Hubbi en hij probeert de auto te starten. Alleen de startmotor komt in beweging. Hij opent de motorkap en loopt geroutineerd zijn checklist langs. Hij en zijn collega's moeten technisch helemaal bij zijn en voordat hij bij de pechdienst kwam werken, heeft hij een opleiding tot automonteur gevolgd.

Hubbi gaat in de auto zitten. Nog altijd geeft de motor geen kik. En ook met het diagnoseapparaat dat hij aansluit, komt hij niet verder. Aan de bougies en de accu ligt het niet. Met de tandriem is ook niets mis. “In 48 procent van de pechgevallen krijgen we de auto wel weer aan de praat, maar als er, zoals hier, iets met de elektronica is, kunnen we de wagen alleen maar naar de werkplaats, de klant thuis of ons bedrijfsterrein brengen.” 

Een sleutelmoment.

Het wegslepen zelf kost niet meer dan vijf minuten: Hubbi bevestigt de haak aan de stationwagen, gaat naar het bedieningspaneel en laat het plateau neer. Vervolgens wordt het voertuig door de lier op de truck getrokken. Dan controleert Hubbi of de bestuurder, die de estate het schuifplateau heeft opgestuurd, de auto in de versnelling heeft gezet en de handrem heeft aangehaald. “Het is heel belangrijk dat de sleutel mee naar buiten is genomen.” Veel auto's worden automatisch vergrendeld, en zonder sleutel zijn de problemen dan niet te overzien.

Hubbi heeft vier spanbanden nodig voor de stationwagen. De opbergvakken aan de zijkant van de Antos bevatten zo'n twintig verschillende uitvoeringen. Terwijl hij de juiste uitzoekt en bevestigt, houdt hij onafgebroken de rijbaan in de gaten. Zo dicht langs de weg werken, is bepaald niet zonder gevaar. Zeker in de winter, als het nooit helemaal licht wordt, kunnen autorijders hem over het hoofd zien. “Daarom heb ik altijd fluorescerende kleding aan”, vertelt hij. Voorzichtig legt hij de spanbanden om de velgen om ze vervolgens aan te trekken. Ze kunnen op weg.

Missie volbracht.

Als eerste terug naar het Müller-terrein in Montabaur. “Van gewone personenwagens merk je niet eens wat met de Antos”, merkt Hubbi op terwijl hij ontspannen in de cabine zit en rustig op snelheid komt. De truck weet wel weg met zijn 240 kW (326 pk). Af en toe een blik in de spiegels om te controleren dat de banden goed gespannen blijven. Alles in orde.

De truck rijdt het terrein op. De estate blijft in eerste instantie hier staan, want de eigenaar heeft haast. Hubbi kijkt op de klok. Nog geen 45 vijf minuten zijn er verstreken sinds de klus is aangenomen.

De winter in het Westerwald gaat hem en zijn collega's ongetwijfeld nog met heel andere uitdagingen confronteren. Dat leert de ervaring in elk geval. “Eens kijken wat er nog meer op onze weg komt”, zegt Hubbi met een glimlach. Hij heeft er tenslotte al heel wat jaartjes op zitten.

Foto's: Alex Kraus