Zwaar beladen: Pedro Gonçalves vervoert windturbinebladen

– Pedro Gonçalves, bestuurder bij Saavedra

Daimiel, 7.00 uur 's ochtends. Pedro Gonçalves rijdt met zijn Actros 3363 het terrein van een multinationale fabrikant van windkrachtinstallaties op. De Actros trekt een 50 meter lang, uitschuifbaar platform. “Elke route is een nieuw avontuur”, zegt Pedro met een brede glimlach. Hij begroet de arbeiders die daar druk bezig zijn met het voorbereiden van de vracht die Pedro de komende 24 uur onder zijn hoede heeft: een 62 meter lang windturbineblad.

Groot, maar toch gevoelig.

Het witte rotorblad met aerodynamisch design is een bijzonder product. Pedro weet dan ook dat er absoluut niets mee mag gebeuren. De kleinste beschadiging of kras kan de zogenaamde invalshoek beïnvloeden, die afhangt van de windsnelheid en omwentelingssnelheid.

De statige lengte van 62 meter schrikt Pedro niet af. Hij heeft al eens 75 meter lange rotorbladen getransporteerd. Hij werkt al elf jaar voor de groep Saavedra. Hij kent al zijn routes tot in het detail: de bruggen, de tunnels en de rotondes. Hij wordt hierbij steeds bijgestaan door Pedro Bernardo, de bestuurder van de begeleidingsauto die hem op elk traject escorteert. “We rijden synchroon en kennen de protocollen uit ons hoofd", zegt Pedro Bernardo.

Een reis van meer dan 300 kilometer.

Zodra het gigantische rotorblad is geladen, kan Pedro vertrekken. Het is ondertussen 8.00 uur. De bestemming? De haven van Motril (Granada), 325 kilometer verderop. Topsnelheid? 60 kilometer per uur. Naast de begeleidingsauto zullen maar liefst zes teams van de Guardia Civil afwisselend van het begin tot het einde van de rit meerijden.

260 kilometer later, op de A-7 kort voor Motril, rijdt Pedro met het zonnetje in zijn rug. De snelweg loopt licht glooiend af naar de zee. Rechts van hem bevindt zich een windmolenpark dat stil hernieuwbare energie produceert. “In het licht van de zonsondergang over deze weg te rijden is iets heel bijzonders”, zegt hij.

De laatste kilometers zijn het spannendst.

Ter hoogte van kilometer 336 op de A-7 neemt het konvooi de weg naar de haven. Daar zijn twee rotondes waar je alleen met heel veel precisie aan voorbijkomt. Als de vrachtwagen de gemeente Motril binnenrijdt, worden de twee voertuigen van de Guardia Civil afgelost door motorfietsen. Het laatste kruispunt voor de haven is lastig. Pedro Bernardo stapt uit de begeleidingsauto om zijn naamgenoot bij het manoeuvreren beter te kunnen helpen. “Draai tot de vijf-voor-twaalf-positie”, zegt hij via de mobilofoon. “Begrepen”, bevestigt Pedro Gonçalves vanuit de cabine. In minder dan vijf minuten heeft het team het laatste obstakel voor de haven van Motril achter de rug. In het licht van de laatste zonnestralen parkeert Pedro het konvooi op het haventerrein. De voertuigen en de vracht blijven daar 's nachts staan, terwijl de twee Pedro's van een welverdiende pauze genieten.

Pedro en Pedro: een ingespeeld team.

De volgende ochtend staan ze weer om 8.00 uur klaar in de haven. De lucht en de zee stralen prachtig blauw en er waait een zachte, zilte zeewind. “In de haven kent iedereen elkaar, de werksfeer is echt goed.We nemen de tijd om te kletsen, vertellen een anekdote over de rit of ontspannen ons gewoon”, zegt Pedro.

Het is tijd om het rotorblad in de daarvoor bestemde opslagplaats van de haven te lossen. Alweer begeleidt Bernardo zijn collega Gonçalves: “We kennen de procedure, maar moeten steeds alert en voorzichtig blijven”, zeggen ze.Gigantische kranen laden de bladen op de schepen waarna ze verder vervoerd worden naar hun eindbestemming in Brazilië, Argentinië, de Verenigde Staten of Mexico, landen waarin de vraag naar windturbineparken steeds groter wordt. “De ontwikkeling van hernieuwbare energie is niet te stoppen”, benadrukt Pedro. “Niemand twijfelt er nog over dat milieubescherming geen optie is, maar een verplichting.”

Foto's: Begoña Tremps