Marcel Tietz houdt van verandering

Het reizen zit bij Marcel in zijn bloed: "Mijn vader was steeds op zee", vertelt de 41-jarige trucker. Hijzelf volgde eerst een opleiding tot elektromonteur. Omdat hij daarna geen vaste baan kon vinden, was de aanbieding om voor het in 1897 opgerichte verhuisbedrijf Krügel Umzugslogistik te rijden een echte gelukstreffer. En zeker nadat het meubelvirus je te pakken heeft, vertelt hij met een glunderend gezicht.

Een sportieve tandem.

Nog een pluspunt aan zijn werk isdat hij meestal samen op pad is met een collega met wie hij heel goed kan opschieten. "We hebben altijd leuke gesprekken", aldus Marcel.Een tot twee keer per week doen ze samen een langeafstandsverhuizing naar Zwitserland of Frankrijk."Omdat we dan ook in de cabine slapen, is het natuurlijk mooi als je op dezelfde golflengte zit."

Voor beiden is het belangrijk dat de cabine netjes en opgeruimd is. "Boeken staan steeds op dezelfde plaats", en wanneer het nodig is, wassen ze samen de truck. Bovendien letten ze allebei op een gezonde voeding. Bij Marcel betekent dit dat hij zondagavond thuis gehaktballen maakt en zijn vriendin zijn boterhammen smeert. En hij krijgt steeds veel groenten in een tupperwaredoos mee. "Soms neem ik mijn hardloopschoenen mee op reis. En ik voetbal en doe regelmatig krachttraining."

Steeds weer anders.

Marcel beleeft veel plezier aan de omgang met klanten. "De klanten weten me iedere keer weer te verrassen.Velen zijn opgewonden door hetgeen hen te wachten staat, andere zijn gewoon gestrest." En daarnaast krijgen Marcel en zijn collega ook veel plaatsen te zien die voor toeristen moeilijk te bereiken zijn. "Het is fantastisch om steeds nieuwe plekken te zien", vindt hij."De kastelen in Frankrijk zijn echt prachtig."

Nog vers in zijn geheugen zit bijvoorbeeld de brugdag voor de nationale feestdag van Zwitserland: "Er was mooi vuurwerk en de deuren van het parlement in Bern waren ook geopend.We hebben toen echt de toerist uitgehangen."

Ook op het thuisfront in actie.

Thuis wachten zijn partner, achtjarige dochter en zevenjarige zoon op hem. "Die is natuurlijk gefascineerd door mijn werk", zegt de trotse vader. Vooral wanneer hij af en toe met papa mag meerijden.

In zijn dorp bij Winsen an der Luhe, voor de poorten van Hamburg, is Marcel niet alleen gevraagd bij zijn familie. Maar liefst dertig keer per jaar rukt hij als lid van de vrijwillige brandweer uit, waarvoor twee keer per maand wordt geoefend. "Ik ben de machinist en ben in brandgevallen verantwoordelijk voor de bediening van de pomp en het licht."En de brandweerwagen bestuurt hij natuurlijk ook.

Foto's: Christoph Börries