Andrea en Mike sluiten hun avontuurlijke tour af. En zijn al weer on the road – deel 13

Wandeling op de verlaten bobsleebaan.

Vóór de hoofdstad Sarajevo reden we over bochtige smalle bergweggetjes tot we een speciale bestemming bereikten: de verlaten bobsleebaan van de Olympische Winterspelen van 1984. Gelukkig was er bijna geen verkeer, zodat het prettig rijden was. We zagen alleen een paar boeren die vriendelijk naar ons zwaaiden. Op die momenten voelden we ons wat ongemakkelijk met onze legergroene wagen, omdat er nog niet zo lang geleden een vreselijke oorlog in dat land woedde. Toch vonden we het prachtig om langs de met graffiti gedecoreerde bobsleebaan omlaag te wandelen – en puffend weer naar boven.

Daarvandaan gingen we, nu weer met de Axor, de berg af het centrum van Sarajevo in. De bazaar van de stad deed ons denken aan onze tijd in Turkije en Iran waar we slechts enkele maanden eerder waren. En ook in Sarajevo zijn er nog overal sporen van de oorlog te zien, zoals de kogelgaten in veel gebouwen. Tijd om de stad weer te verlaten. Via de toeristische route kwamen we in Mostar en bij de Kravica-watervallen.

Filmshoot op het eiland Krk.

In Kroatië gingen we eerst even naar het strand. We stonden een paar dagen op een landtong. Aan de ene kant een rivier, waaruit we drinkwater haalden, en aan de andere kant een rustige baai met heerlijk helder water, zo typisch voor de Adriatische kust in Kroatië.

En ook op het eiland Krk vonden we een prachtige plek om ons kamp op te slaan: in een verlaten groeve, ook direct aan het water – tegen de achtergrond van de reusachtige brug die het eiland met het vaste land verbindt. Op deze plek hadden we ook met het RoadStars-team afgesproken om onze reis in een film de revue te laten passeren. Twee dagen lang toerden we samen over het eiland om op talloze locaties opnames te maken.

Geen zin om het avontuur af te sluiten.

Na de filmshoot moesten we ten slotte, via Slovenië en Italië, weer terug naar Zwitserland. Maar eerlijk gezegd probeerden we de terugreis zo veel mogelijk uit te stellen. Uiteraard keken we ernaar uit om onze familie en vrienden na een jaar weer te zien. Maar tegelijkertijd wilden we niet dat het avontuur voorbij is.

Daarom reden we toch nog langs de hele kust van Istrië en genoten van de warmte en de zilte zeelucht. Ook in Slovenië zochten we een plek om te overnachten. En dat terwijl de route naar Italië door dit land maar heel kort was, we zouden maar een uurtje nodig hebben gehad.

Bijna 47.000 kilometer afgelegd.

Maar uiteindelijk konden we het echt niet meer uitstellen en reden we bij Chiasso Zwitserland in. We lieten ons Carnet de Passage, dat we nodig hadden om met onze Axor veel van de landen binnen te kunnen rijden, ongeldig stempelen – en werden begroet door het wondermooie bergpanorama. Echt typisch Zwitserland. Eerst gingen we naar het Walenmeer, zuidoostelijk van Zürich. Daar hadden we vorig jaar, bij de officiële start van onze reis, de kilometerteller op nul gezet. De stand bij de officiële afsluiting: 46.968 kilometer.

We schrijven hier overigens bewust niet dat we “naar huis” zijn gereden. Want ons huis hadden we steeds bij ons. In de eerste twee weken stond er veel lekker eten met vrienden en familie op de agenda. Gelukkig mochten we bij vrienden op het perceel parkeren. Zo hoefden we niet steeds naar nieuwe plekken te zoeken waar we mochten overnachten.

Foto's: 4-Xtremes, Alexander Tempel
Video: Alexander Tempel