Retro Classics 2017 – fabriek Gaggenau

In 1932 was de Lo 2000 de eerste lichte truck ter wereld met een standaard dieselmotor. Met deze zuinige dieselmotor werd een doorbraak bereikt in het bedrijfswagensegment.

In een economisch zware tijd waagde Daimler-Benz AG de stap het bedrijfswagenprogramma uit te bouwen en voor het eerst ook standaard een dieselmotor voor een lichte truck aan te bieden. Deze truck was een 'Lo 2000', die in 1932 door Daimler-Benz op de Autosalon van Genève werd gepresenteerd. Samen met de nieuw ontwikkelde, indirect ingespoten 3,8-liter dieselmotor werd deze truck een waar succes.

De Lo 2000 zorgde voor een omslag. De wereld was uit zijn voegen gebarsten. Inflatie, economische crisis en politieke chaos waren aan de orde van de dag toen Daimler-Benz AG het truckprogramma uitgebreid moderniseerde en meer diversiteit in het aanbod aanbracht. De crisis was echter ook niet onopgemerkt aan Daimler-Benz voorbijgegaan. Er werden nauwelijks nog trucks verkocht. In 1928 werden nog 4692 trucks geproduceerd, maar in 1932 verlieten slechts 1595 voertuigen de fabriek in Gaggenau. In deze fabriek werden de bedrijfswagens van de onderneming Daimler-Benz AG geproduceerd, die na de fusie van Benz & Cie en Daimler-Motorengesellschaft in 1926 was ontstaan.

Iedereen was zeer te spreken over deze wendbare, snelle en zuinige truck. Dankzij het universele concept kon de truck worden gebruikt als kipper, meubeltransportwagen, tankwagen en koelwagen. Daarnaast kon de truck worden omgebouwd voor gemeentewerk, politie en brandweer. Ook werd de Lo 2000 van begin af aan ingezet als ambulance. En vanaf 1934 werden de eerste trekkers opgenomen in het programma.

In 1959 presenteerde Mercedes-Benz een nieuwe generatie bedrijfswagens: de 'Kurzhauber'. De in 1960 geïntroduceerde LK 338 is een vroege uitvoering van deze modelserie uit de fabriek in Gaggenau. De nieuwe trucks kenmerken zich door een korte, naar voren lopende motorkap – in tegenstelling tot toen steeds gebruikelijk wordende vrachtwagens met frontbesturing en motor onder de cabine. Ten opzichte van de voorgangers met lange motorkap, de zogenaamde 'Langhauber', beschikten de 'Kurzhauber'-trucks over aanzienlijk meer laadlengte, waardoor ze efficiënter waren. Omdat de wettelijke lengte van vrachtwagencombinaties in de jaren '50 bovendien op 14 meter was begrensd, was dit een belangrijk criterium.

De 'Kurzhauber'-modellen werden aangedreven door zescilinder lijndieselmotor met indirecte inspuiting. Met een cilinderinhoud van 4,5 tot 10,8 liter werd een vermogen van 100 tot 180 pk bereikt. In 1964 stapte Mercedes-Benz voor truck- en busmotoren volledig over naar directe inspuiting – vanwege het lagere brandstofverbruik en de langere levensduur.

Voor Duitsland werden de 'Kurzhauber'-modellen vanaf 1973 door een nieuwe generatie vrachtwagens met frontbesturing opgevolgd. Voor de export werden echter nog tot 1995 bepaalde zware 'Kurzhauber'-modellen geproduceerd. De 'Kurzhauber' had namelijk over de hele wereld een unieke reputatie op het gebied van betrouwbaarheid en prestaties opgebouwd.