Rally: Internationaal chauffeur Simón de los Santos leeft zijn droom
Reportage
Veilig rijden en op tijd aankomen – dát heeft de hoogste prioriteit voor Actros-chauffeur Simón de los Santos. Flink gas geven is desondanks zijn passie.
Afkoppelen op vrijdag – alle transporten van deze week zitten erop.
Dat kan toch niet waar zijn! De weer-apps geven nog altijd geen betrouwbare informatie. Moeten ze de regenbanden erop zetten of volstaan de normale racebanden? Simón moet nú een beslissing nemen. Het heeft ’s nachts geregend. Hier beneden in het dal zijn de wegen nog nat, verder naar boven moet het parcours al droog zijn. Het is zwaar bewolkt. De testrit begint over 20 minuten. Vijf meter verderop speelt een andere coureur met het gas. Het is zondagochtend, kwart over acht.
Twee dagen eerder, Lesaka, provincie Navarra, Spanje: 30 minuten rijden ten zuiden van Donostia-San Sebastián zit de werkdag erop voor Simón de los Santos. Met zijn Actros heeft hij brood in de omgeving van Nantes afgeleverd. Op de binnenplaats van zijn klant, Grupo Bidasoa, koppelt hij de koeloplegger af. Zijn familie runt een klein bedrijf met twee Actrossen 1845. Hij was sinds maandag onderweg in Frankrijk. “Dat hoort bij de job”, zegt Simón en hij trekt zijn werkhandschoenen uit. Hij klimt lichtvoetig weer de cabine in en pakt de vrachtpapieren. Alleen nog even naar het magazijn en gedag zeggen – dan is het weekend. Rallyweekend. Simón neemt als coureur deel aan de Baskische bergkampioenschappen.
De Actros rijdt altijd mee. Het logo van het familiebedrijf staat op de zijkant van de rallywagen.
Navarra, gelegen tussen de Pyreneeën en de rivier de Ebro, is een regio met een gezonde economie. Het bedrijf van de familie heeft het druk. Simóns oudere broer Mauro is ook chauffeur, zijn moeder bekommert zich om de administratie. Simón is single. Hij vindt het prima om pas in het weekend weer thuis te komen. “Meestal kan ik ook heel goed slapen in de truck”, zegt de 26-jarige Simón. ’s Avonds kijkt hij in bed naar rallyvideo’s op YouTube.
Simón had al op 12-jarige leeftijd de droom om ooit zelf te gaan racen. Hij is eigenlijk een rustig, niet zo emotioneel type. Maar als hij over zijn hobby praat, wordt hij enthousiast: “Zodra ik in de auto zit, vergeet ik alles om me heen. Dat is fantastisch.” Hij haalt de rest van zijn spullen uit de cabine.
Veiligheid heeft prioriteit: teamlid en vriend Ariel helpt met het vastzetten van de veiligheidshelm.
“Ik heb mezelf veel aangeleerd”, vertelt Simón. Voor een echte rijtraining heeft hij geen tijd. “Mijn beroep is chauffeur. Rallyrijden moet een hobby blijven.” Op 18-jarige leeftijd, als beginnend coureur, gaf hij zijn geld vooral uit aan benzine. “Geld dat anderen van mijn leeftijd uitgeven aan uitgaan.” Hij stapte ’s nachts of ’s ochtends vroeg, als er geen verkeer op de weg was, in de auto om te trainen. “Natuurlijk niet om het uiterste uit mezelf en uit de auto te halen. Maar je doet wel ervaring op, bijvoorbeeld op hellingen en in krappe bochten. Die heb ik ontelbare keren genomen.” Om te racen, is er behalve rijtalent veel geld voor de auto, uitrusting en licenties nodig.
Concentratie voor de start – Simón achter het stuur van zijn rallywagen.
300 meter hoogteverschil.
Het is zijn eerste seizoen en de ‘Klim naar Aia’, zoals de aanstaande race heet, is de derde klassementsrace waar hij aan meedoet. ‘Klim’, omdat het 3,78 kilometer lang bergop gaat. Het hoogteverschil tussen start en finish bedraagt 300 meter. Succesrecept: veel gas geven, niet verkeerd schakelen en pas laat remmen. Simón: “Ik wil ervaring opdoen en zien of ik mee kan komen. Bijna alle coureurs rijden al veel langer dan ik. Het wordt zwaar.”
Samen met zijn broer Mauro en vriend Ariel komt Simón een dag voor de race in Aia aan. Op de trailer staat zijn auto, een rode 16-klepper met 103 kW. Eerste horde: als de auto niet door de technische keuring komt, mag Simón morgen niet meedoen. “De keuring is net zo belangrijk als de race zelf”, zegt hij, terwijl hij een ‘60’ op het voorpassagiersportier plakt. 60 is het hoogste startnummer, dit betekent dat Simón morgen als eerste moet starten.
Het grillerooster en de benzineleiding zijn niet voldoende beschermd. “Ik heb twee uur de tijd om hier iets aan te doen.” De accuschroevendraaier zoemt: Ariel boort gaten in de bumper om het nieuwe rooster voor de radiateur te bevestigen. Ze verstevigen de benzineleiding met tape. Een van de heren in poloshirt overhandigt uiteindelijk het certificaat aan Simón.
Het is inmiddels halfnegen. De coureurs brengen hun auto naar het dal in Andatza. Het zit erop voor vandaag, tijd om te gaan slapen.
’s Ochtends sluit ook Simóns vader zich aan bij het team. “Mijn ouders wilden eerst niet dat ik ging rallyrijden. Inmiddels steunen ze mij”, zegt Simón en hij kijkt langs het dak van het paviljoen, waaronder hij zijn auto heeft geparkeerd, naar de lucht. Hij heeft nog altijd niet besloten welke banden hij gaat gebruiken.
De hoofdstraat van het kleine plaatsje ziet eruit als een pitstraat. Zelfs de kleinere motoren maken een enorm lawaai, want de wagens hebben geen geluiddempers. De weg omhoog naar Aia is inmiddels afgesloten voor normaal verkeer. Simón poetst de voorruit, zodat deze niet beslaat tijdens de manches. Naast hem begint een motor te loeien. “Hier rijden ook auto’s die 90000 euro kosten. Die zijn van een andere orde”, zegt Mauro en hij controleert de bandenspanning.
Klik hier om RoadStars te verlaten en meer te weten te komen via Google Maps: Kaart op Google Maps
De beslissing is genomen: Simón ziet af van de bandenwissel. De dure regenbanden zouden op het bovenste deel van het parcours, waar de weg al droog is, te veel rubber op het asfalt kunnen achterlaten.
Hij gaat telkens opnieuw in de auto zitten en pakt het stuurwiel vast. Mauro laat toch nog een beetje lucht uit de banden lopen. Simón is de rookie in het deelnemersveld. “Vandaag strijden anderen om de voorste plaatsen. Ik moet nu kijken wat er voor mij in zit.” Het parcours is kort, met gevaarlijke bochten. “Als je ook maar één fout maakt, kun je een goede tijd wel vergeten.” De testrit is belangrijk. Als hij uit de bocht vliegt, kan de etappe of zelfs het hele seizoen in één klap voorbij zijn.
Om de banden op te warmen, rijdt hij zigzaggend naar de start. Maar eerst moet de safety car het parcours afleggen. Pas daarna geeft de official het startsein.
Rallygek Baskenland.
De acceleratie is beter dan gedacht. Simón zet een goede tijd neer. Langs het parcours staan de fans te juichen. Velen van hen hebben de nacht hier doorgebracht. In het Baskenland wonen veel rallygekke mensen. De bergen en haarspeldbochten maken de races aantrekkelijk. De auto achter Simón heeft olie verloren. Nu moet de brandweer de weg schoonmaken, pas daarna gaat de race verder.
Van de drie manches die vanaf nu nog moeten worden gereden, telt de snelste voor het klassement. Voor een goede snelheid moet het toerental hoog blijven. Daarom remmen de meeste coureurs met de linkervoet, terwijl de rechtervoet op het gaspedaal blijft. “Degenen die hier helemaal vooraan rijden, remmen met links. Ik niet, ik wil eerst nog meer ervaring opdoen.” Mauro en Ariel zijn weer meegekomen naar de start en kloppen als teken van afscheid nog een keer op het dak van de auto. Nu komt het erop aan.
Simón maakt opnieuw een goede start. Hij gaat snel door de bochten en is nog een seconde sneller dan bij de testrit: 2 minuten en 28 seconden. Voor een andere coureur is de race al voorbij. Zijn auto ligt naast het parcours op zijn kop. Bij de bestelwagen viert het team nu al een feestje: Simón en zijn auto houden zich staande tijdens de rally!
Het begint toch nog te regenen. De banden moeten worden verwisseld, alle jongens helpen mee. Inmiddels hebben de fans paraplu’s en tentzeilen tevoorschijn gehaald. Simóns tijd wordt niet beter door het natte wegdek, maar hij blijft wel op de weg. De race laat echter wel zijn sporen na op de auto: in de laatste bochten omhoog naar Aia is de radiateur uitgevallen. “Er moet veel worden gedaan voor de volgende etappe van de race”, zegt Simón en toch grijnst hij tevreden.
De race zit erop. Simón is in zijn categorie vijfde van de zestien deelnemers geworden! Morgen om halfacht zit hij weer in de Actros.
Fotos: Sebastian Vollmert
Commentaar
Graag inloggen als u een reactie wilt toevoegen.
Nog geen reacties