Sercem z pszczołami: José Manuel Pérez i jego Atego 1321 4x4

Niepokojące brzęczenie, jakie tysiące pszczół wytwarza swoimi skrzydełkami i odwłokami, u każdego innego człowieka wywołałoby szybsze bicie serca. Ale nie u José Manuela Péreza. Pszczelarz z Aragonii (Hiszpania) niewiele robi z tego, że jego twarz przed dziesiątkami żądeł chroni tylko cienka siatka. Z opanowaniem i pełną koncentracją hodowca zbliża się do ula i w pierwszej kolejności włącza podkurzacz. Dym dla pszczół oznacza zagrożenie i zmusza je do opuszczenia kryjówki. Pszczoły są tak skupione na gromadzeniu zapasów w swoich wolach miodnych, że niemal nie zauważają pszczelarza. José Manuel ostrożnie otwiera pokrywę i wyciąga z ula pełen plaster oblepiony miodem i pszczołami. Z zadowoleniem kiwa głową: Robotnice zamknęły wypełnione miodem komórki woskowym wiekiem, chroniącym miód w czasie jego przechowywania. Za parę dni hodowca wróci do ula, by zebrać miód.

Odpowiedzialność za 650 pszczelich rodzin.

„Pszczoły osładzają nam świat”, twierdzi José Manuel. Założona przez niego 20 lat temu firma Apihuecha specjalizuje się w hodowli i sprzedaży pszczół. „To wyczerpująca, ale jednocześnie pasjonująca praca”, mówi. 650 uli zamieszkuje blisko 30 milionów pszczół. José Manuel uprawia pszczelarstwo wędrowne, polegające na tym, że ule przewozi się samochodem ciężarowym tam, gdzie aktualnie kwitną rośliny. „Ważną rolę odgrywa temperatura”, wyjaśnia. Pszczoły można transportować jedynie wtedy, gdy temperatura nie jest wyższa niż 14 stopni Celsjusza. Dlatego też latem transport może odbywać się wyłącznie nocą.

Zbiory z Atego 1321 4x4.

José Manuel do przewozu swoich uli z plastrami pełnymi miodu używa Mercedesa Atego 1321 4x4. Jeden ul może ważyć nawet 150 kg. „Parkuję Atego mniej więcej 50 m od ula. Dzięki napędowi na wszystkie koła bez problemu wjeżdżam w trudny teren.” José Manuel używa Atego od marca do października – a więc w trakcie zbiorów – i w tym czasie robi przebiegi nie większe niż 180 kilometrów dziennie. Zwykle José Manuel nie wykorzystuje maksymalnej ładowności pięciu ton, gdyż hodowca nie jest zwolennikiem stawiania uli jeden na drugim. Poza tym dźwig na ciężarówce jest skonstruowany w taki sposób, że jednorazowo może unieść tylko jeden ul.

José Manuel Pérez, założyciel Apihuecha

30 ton miodu rocznie.

Aktualnie José Manuel pozyskuje rocznie 30 ton czystego miodu. Jego pszczoły „obrabiają” okoliczne tereny w gminie Borja i wokół miejscowości Tarazona – pracują na uprawach tymianku, rozmarynu oraz w dębowych szkółkach hodowlanych. Każdy gatunek miodu ma inny kolor, smak i konsystencję. Gdy tylko plastry z miodem dotrą do siedziby firmy, ich dalszą obróbką zajmuje się María José Lahuerta, żona José Manuela. Precyzyjnymi ruchami przykłada każdy plaster do maszyny, która zdziera woskowe wieko. Następnie miód jest odwirowywany z plastrów i sitami ścieka do beczek.

José Manuel pamięta cały czas swoje pierwsze spotkanie z pszczołami. Miał wtedy zaledwie osiem lat: „Zostałem strasznie pożądlony, jednakże nie zraziło mnie to! Pszczoły i ich życie zafascynowało mnie do reszty.” Dzisiaj, po 40 latach fascynacji życiem tych pożytecznych owadów, hodowca może z dumą przyznać, że jego wkład w ochronę pszczół zagrożonych w wyniku powszechnego stosowania pestycydów, jest wyjątkowo duży.

Hasło pszczoły.

Pszczoły osładzają nam świat. Ponad jedna trzecia gatunków roślin będących pożywieniem dla ludzi zapylana jest przez pszczoły. Owady społeczne zamieszkują naszą planetę od setek milionów lat i są gwarantem biologicznej różnorodności oraz równowagi ekosystemów.

Pszczoły w dzikich gniazdach nie produkują tyle miodu, co pszczoły zamieszkujące ule w pasiekach. W naturze, gdy plastry zostaną zapełnione miodem, robotnice wstrzymują królową w składaniu jaj. W ulach hodowlanych pszczelarz dokłada dodatkowe plastry, żeby królowa mogła dalej składać jaja, a robotnice produkować jeszcze więcej miodu. Normalnie z ula zabiera się jedynie jedną trzecią miodu. Reszta musi zostać, żeby zaspokoić potrzeby pszczół. 

Pestycydy zagrażają pszczołom.

Od dekady obserwuje się na całym świecie masowe wymieranie pszczelich rodzin. Przyczyn tego zjawiska eksperci dopatrują się w zintensyfikowaniu stosowania pestycydów. Alarmujący spadek populacji pszczół na świecie zmusił Światową Organizację Zdrowia (WHO) i Unię Europejską do podjęcia działań. W USA pszczoły zostały uznane za gatunek zagrożony. „Kiedy wyginą pszczoły, rodzajowi ludzkiemu pozostaną już tylko 4 lata”, miał powiedzieć kiedyś Albert Einstein. Jeśli miałaby to być prawda, nasza przyszłość leży w rękach ludzi takich, jak José Manuel Pérez.

Zdjęcia i wideo: Begoña Tremps