Josef Schlechta niechętnie oddaje swojego Actrosa 3346

Actros to jego oczko w głowie. Jeśli jego czerwoną wywrotką jedzie kolega, Josef się niepokoi. „Sądzę, że jestem całkiem miłym człowiekiem. Ale jeśli nie zastanę auta w takim stanie w jakim je zostawiłem, wtedy wpadam w gniew.“ Czerwony Actros 3346 ma już 270 000 kilometrów na liczniku, wykazał się przy tym „wyjątkową solidnością“. To się ze sobą łączy.

Trzydziestopięciolatek z górnej Bawarii jeździ dla firmy Harrer GmbH z Waaskirchen na krótkich trasach do Monachium i w okolice, często nie dalej niż 60 kilometrów. To, według niego, jest bardzo korzystne z punktu widzenia życia rodzinnego. Dzięki temu może zawsze spać we własnym łóżku, a wcześniej poczytać jeszcze bajki na dobranoc swojemu synowi i córce. „Gdybym nie miał rodziny, z pewnością pracowałbym w transporcie dalekobieżnym“, mówi. „Na 100 procent“

MB-Trac w latach siedemdziesiątych był jak na swoje czasy bardzo zaawansowany technicznie, mówi Josef. Na przykład amortyzowany fotel kierowcy czy resorowana oś przednia. Poza tym liczy się jeszcze wygląd pojazdu: udane kontrastowe zestawienie oryginalnych żółto-zielonych kolorów i czerwonego wyposażenia dodatkowego. „On na [prawdę ma coś w sobie, to nie jest zwykły ciągnik.“

Nie tylko MB-Trac, ale całe życie Josefa jest kolorowe i dużo się w nim dzieje. Na przykład w czterohektarowym lesie, którym gospodaruje. Między innymi z pomocą traktora MB-Trac, który ciągnie drewno potrzebne na opał. „Mamy tu u nas całkiem sporo ładnych lasów“, twierdzi ten mechanik samochodowy z zawodu. „Należy z nich korzystać, a przede wszystkim pielęgnować.“ Dla niego jest to idealna odskocznia od życia w drodze. Bo, jak mówi z uśmiechem w dialekcie górnobawarskim: „Chętnie przebywam na łonie natury. Tu odnajduję spokój“.

Zdjęcia: Silja Schriever, Josef Schlechta