Andrea i Mike kończą swoją ekstremalną wyprawę. I znów są w drodze – część 13

Spacer po opuszczonym torze bobslejowym.

Przed stolicą, Sarajewem, krążyliśmy wąskimi drogami górskimi, aż dotarliśmy do specjalnego celu wycieczki: opuszczonego toru bobslejowego Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1984. Na szczęście ruch drogowy był praktycznie zerowy, dzięki czemu jazda sprawiała przyjemność. Spotkaliśmy tylko kilku rolników, którzy pozdrawiali nas przyjaznymi gestami. W takich chwilach nasza ciężarówka w zielonych barwach wojskowych wydaje się nam nieco niestosowna – w końcu kraj ten nie tak dawno przeżył okropną wojnę. Mimo to spacer w dół torem bobslejowym ozdobionym graffiti – i mozolny powrót na górę – był świetnym przeżyciem.

Stamtąd, już Axorem, zjechaliśmy z góry i ruszyliśmy w stronę centrum Sarajewa. Bazar w mieście bardzo przypominał nam czas spędzony zaledwie kilka miesięcy wcześniej w Turcji i Iranie. Także w Sarajewie wciąż widać ślady wojny: na wielu budynkach zachowały się jeszcze dziury po kulach. Czas, aby ponownie opuścić miasto. Szlakiem turystycznym dojechaliśmy do Mostaru i wodospadów Kravica.

Kręcenie filmu na wyspie Krk.

W Chorwacji najpierw zatrzymaliśmy się na plaży. Przez kilka dni staliśmy na cyplu. Po jednej stronie rzeka, z której mogliśmy czerpać świeżą wodę, a po drugiej spokojna zatoka z cudownie czystą wodą, typową dla chorwackiej części Adriatyku.

Na wyspie Krk dorwaliśmy też świetne miejsce na rozbicie naszego obozu: w opuszczonym kamieniołomie, znów bezpośrednio nad wodą – a za naszymi plecami znajdował się ogromny most łączący wyspę z lądem. W tym miejscu spotkaliśmy się również z zespołem RoadStars, aby nakręcić film podsumowujący naszą podróż. Przez dwa dni krążyliśmy wspólnie po wyspie, aby nagrywać w kilku miejscach.

Nie chcieliśmy kończyć tej przygody.

Po nakręceniu filmu mieliśmy w końcu – przez Słowenię i Włochy – jechać do Szwajcarii. Ale, szczerze mówiąc, staraliśmy się z całych sił opóźnić moment powrotu. Oczywiście cieszyliśmy się, że po roku znów zobaczymy rodzinę i przyjaciół, ale jednocześnie nie chcieliśmy, aby nasza przygoda dobiegła końca.

Dlatego objechaliśmy jeszcze całe wybrzeże Istrii, rozkoszując się ciepłem i słonym morskim powietrzem. Również w Słowenii szukaliśmy miejsca na noc, mimo iż w tym kraju na drodze do Włoch mieliśmy do pokonania tylko bardzo krótki odcinek, co z łatwością można by było zrobić w ciągu godziny.

Prawie 47 000 kilometrów na liczniku.

Ale koniec końców po prostu nie mogliśmy już tego przeciągać i w Chiasso przekroczyliśmy szwajcarską granicę. Oddaliśmy nasz Carnet de Passage, którego potrzebowaliśmy do wjazdu naszym Axorem do niektórych krajów, do ostemplowania jako nieważny – i powitała nas przepiękna panorama górska, tak bardzo typowa dla Szwajcarii. Naszym pierwszym celem było jezioro Walensee na południowy-wschód od Zurychu. Tam w ubiegłym roku, w momencie oficjalnego rozpoczęcia naszej podróży, ustawiliśmy licznik kilometrów na zero. Jego stan na chwilę oficjalnego zakończenia: 46 968 kilometrów.

Poza tym świadomie nie piszemy tutaj, że jechaliśmy „do domu”. Nasz dom mieliśmy ze sobą przez cały czas. Dwa pierwsze tygodnie spędziliśmy przy dobrym jedzeniu z przyjaciółmi i rodziną. Na szczęście u przyjaciół mogliśmy zaparkować na działce. Dzięki temu nie musieliśmy wciąż szukać nowych miejsc, w których dozwolone jest zatrzymanie się na noc.

Zdjęcia: 4-Xtremes, Alexander Tempel
Film: Alexander Tempel