Transport dzieł sztuki: o tym, jak firma Hasenkamp przetransportowała model okrętu „Bremen IV” przez miasto o takiej samej nazwie

Od czasu założenia w 1903 roku firma Hasenkamp bardzo się rozwinęła, pozostając przy tym w rękach rodziny. Obecnie przedsiębiorstwem kieruje Hans-Ewald Schneider. Jego syn Thomas reprezentuje piąte pokolenie pracujące w tej firmie. Dlatego Thomas Schneider wyssał z mlekiem matki zamiłowanie do sztuki. I miał z nią kontakt tak bliski, jak mało kto. „Jako młody człowiek pomagałem w transporcie terakotowej armii w Xian”, wspomina. Thomas Schneider już w młodości pomagał w prowadzeniu rodzinnej firmy. „Od liczących tysiące lat znalezisk z zatopionych podwodnych miast w pobliżu Aleksandrii po Kolumnę Bernwarda z katedry w Hildesheim: mam na koncie wiele ekscytujących transportów”, opowiada. Dzięki temu wcześnie zdał sobie sprawę z niemierzalnej wartości dzieł sztuki. Rodzina przekazuje te wartości swoim pracownikom. Spośród 250 osób pracujących w Kolonii – na całym świecie pracowników jest ponad 1000 – 70 to kierowcy. „I każdy z nich otrzymuje specjalne przeszkolenie na technika sztuki”, mówi Schneider. „Wszyscy nasi kierowcy są szkoleni w zakresie pakowania i transportu kosztownych dóbr i uwrażliwiani na kwestie związane ze sztuką”.

Na miejscu akcji sześciu takich specjalistów od transportu wita się z przedstawicielami muzeum, po czym zabiera się od razu do pracy. Narada przy modelu „Bremen IV”. Mężczyźni noszą granatowe swetry i aksamitne białe rękawiczki, wskutek czego wyglądają trochę jak lokaje. I postępują równie ostrożnie jak oni. Okręt zostaje z dużą ostrożnością przygotowany do transportu i zabezpieczony pasami mocującymi.

Pierwsza stacja: parter. Tu czeka drewniana skrzynia. Wcześniej jednak tragarze muszą bez użycia skrzyni pokonać 60 stopni i wąską klatkę schodową. Podnosząc ładunek, robią długi, głęboki wydech. „Jakieś 150, 200 kilo”, szacuje Anton Sindilj. Wyznaczenie do zadania sześciu ludzi okazało się strzałem w dziesiątkę. Stopień za stopniem model zbliża się do skrzyni, która zapewni mu ochronę. Krótkie polecenia odbijają się echem w muzeum: „Stop! Wstecz! Odkładaj!” Każdy, kto brał udział w przeprowadzce, wie, że takie słowa nie zawsze odnoszą skutek. Inaczej jest w przypadku ekipy z Hasenkamp. Okręt bezpiecznie przybija do drewnianej przystani. Tam otrzymuje dodatkowe okrycie w postaci poduszek, folii bąbelkowej i klamer.

Także załadunek na Atego nie przysparza problemów. Następnie „Bremen IV” – tak jak jego duży pierwowzór – udaje się w swój dziewiczy rejs. Po dotarciu do celu czynności przebiegają w odwrotnej kolejności: podnoszenie kilogramów, postękiwanie, przerwy, bezustanne odkładanie ładunku. „Ze skrzynią konstrukcja waży o 100 kilo więcej”, złości się Sindilj. Jeden z tragarzy żartuje: „Bogu dzięki jadłem już dziś kotlet”.

Po niecałych czterech godzinach podróż dobiega końca. Model okrętu zostaje ustawiony bezpiecznie na swoim nowym miejscu w Muzeum Focke. Napis „Bremen IV” na lewej burcie błyszczy w ciepłych promieniach słońca wpadających przez okna. Filigranowy maszt stoi jak wcześniej. Złote sznurki, mające imitować cumy i liny statku, pozostały nietknięte na swoim miejscu. Sześciu mężczyzn uśmiecha się z zadowoleniem. Firma Hasenkamp znowu okazała się wierna swojemu najważniejszemu sloganowi. „Najlepsze, co może się przydarzyć dziełu sztuki: nic!”