4-Xtremes, 14. Bölüm: Mike ve Andrea için macera dolu yıl değişimi

Uzun süre yolculuk yaptığınızda bir zaman sonra yalnızca giriş yapamadığınız ülkeleri sayıyorsunuz. Bir arkadaşımız öyle demişti. O zamanlar acemi sayılırdık. Ancak sınırında şansımızın ikinci kez yaver gitmediği bir ülke var. Acaba hangisi? Birkaç paragraf sonra söyleyeceğiz.

Bir önceki yılın sonunda Hırvatistan'da birkaç hafta geçirdik. Günlük olarak kısa mesafeler katettik ve yoldayken muhtemelen 90lı yılların savaşında terk edilen çok sayıda kasaba gördük. Neyse ki Hırvatistan'da bu kara yılların izlerini barındırmayan başka yerler de vardı. Visovac manastırı bizi çok etkiledi. Kıyı şehri Šibenik'e yakın bir yerde Krka ulusal parkındaki bir adacıkta bulunuyor.

Split'te zorunlu mola.

Split'te tekrardan zorunlu bir mola verdik! Axor'daki bir yan far bozuldu ve İsviçre'de sipariş edilen yedek parça birkaç gün gümrükte kaldı. Kötü hava durumu nedeniyle güneş enerjisi sistemimizi kullanamadığımız için güvenli bir elektrik beslemesi olan bir kamp alanına gittik ve oradaki zamanı yolculuğumuzu planlamak için kullandık. Ayrıca tarihi Split şehrini gezdik. Farları içeren paket nihayet geldiğinde yine de çok sevindik.

Dolu aküler ve su depoları ile kıyıdan güney doğu yönünde ilerledik. Dubrovnik'ten hemen önce birkaç kilometre boyunca Adriyatik Denizine kadar uzanan Bosna-Hersek toprakları katediliyor. Normalde birkaç dakika sonra tekrardan Hırvatistan'a giriş yapılıyor. Bu sefer neredeyse iki saat boyunca trafikteydik: Tatil trafiği. Atıştırmalıkları sürücü kabinine aldık ve camın arkasından sıcak güneşin keyfini çıkardık.

Dubrovnik yakınında terk edilmiş yerler.

Dubrovnik'e ulaştığımızda Aimeé'nin iyi olmadığını fark ettik. Gece boyunca neredeyse her saat başı Aimeé'yle dışarı çıkmak zorundaydık çünkü ishal olmuştu. Trafik sıkışıklığındaki sıcaklık acaba yaşlı köpeğimiz için çok fazla mı geldi? Aimeé bir sonraki gün de iyi değildi. O nedenle tek başıma (Andrea) tarihi Dubrovnik'e doğru yola koyuldum. Bu muhteşem şehri Aralık ayında bir pazar sabahında başka turist olmadan gezmek olağanüstü bir deneyimdi.

Dubrovnik'in güneyinde ise bu ilgimizi terk edilmiş yerlere yönelttik. Yugoslavya zamanından kalma terk edilmiş oteller keşfettik: Üç adet beton bina ve ortasında bir zamanlar çok güzel olan ve dış cephesindeki savaş izlerine rağmen hala çekiciliğini koruyan bir bina.

Dağlarda sakinlik.

Bugünlerde Hırvatistan'da neyse ki yalnızca havai fişek patlatılıyor. Ancak bunu yılbaşından önceki günlerde de yapıyorlar. Bu Aimeé'de gerginlik yarattığı için birkaç geceyi Dubrovnik'in arkasındaki dağlarda geçirdik. Burası sakindi ve köpeğimiz nihayet iyileşti.

Hırvatistan'ın güneyinden Karadağ ve Arnavutluk üzerinden çabucak Yunanistan'a ulaşılıyor. Ancak bu zamanda Arnavutluk ile Yunanistan arasındaki sınır turistler için kapalıydı. Bu nedenle Karadağ, Sırbistan ve Bulgaristan üzerinden Türkiye'ye gitmeye karar verdik. Karadağ'da hava son derece kötüydü, dağların tepesinde kar vardı. Dolayısıyla durmadan Sırbistan sınırına gittik, bir park alanında konakladık ve sabah ülkeye giriş için hazırlandık.

Sırbistan'da malzeme hasarı.

Maalesef gümrük memurları çok titizdi. Her eşya gözü, her baharat, her ilaç: Her şeyi denetlediler ve hatta kablo demetlerinin muhafaza kapaklarını açtılar. Memurlar sürekli her birimize ayrı olarak uyuşturucu ile ilgili aynı soruları sordular. Yani bu çaba bu yüzdendi! Her şeyi büyük bir istekle gösterip açıkladık ve en nihayetinde iki saat sonra pes ettiler.

Bulgaristan sınırına kalan 350 kilometreyi katetmek için on saat kalmıştı. Daha uzun bir yolculuk için negatif Korona testlerine ihtiyacımız olacaktı. Bir sonraki otoyola kadar iki kamyonun yan yana geçeceği kadar genişlikte olan uzun bir güzergah katetmek zorundaydık. Aniden şeridimizde bir çukura girdik ve ses geldi. Neyse ki yalnızca bir yan ayna gitti. Kazasız bu kadar kilometreden sonra böyle bir şeyin olmasına şaşmamalı.

Resimler: 4-Xtremes