Suikerbietenoogst: Twee Arocs permanent in gebruik
Reportage
In de herfst en de winter heeft de jonge ondernemer Thomas Forestier heel veel te doen. Tijdens de suikerbietenoogst zit hij zelf achter het stuur van een van zijn Arocs.
“Als we niet bezig zijn met de suikerbietenoogst, werken we voor de bouwfirma van de familie en een steengroeve.”
Thomas Forestier, ondernemer die zelf achter
het stuur zit
De rode suikerbietenrooier neemt een pauze. Hij en de beide gele Arocs-trekkers, die op de veldweg ernaast staan, zijn het enige kleurrijke op deze grauwe regenachtige dag. De velden zijn gerooid en lijken tot aan de horizon te reiken.
Tussen 7 en 15 minuten heeft de machine normaal gezien nodig om een
trekker met 30 ton suikerbieten te beladen. De beide Arocs 1851 zijn
van Thomas Forestier. De 27-jarige heeft na zijn middelbare school en
hogeschool een opleiding tot transporteur gevolgd en tegelijk zijn
rijbewijs voor vrachtwagen gehaald. Het diploma dient nu ook als
bewijs dat hij een transportfirma mag leiden. Zijn vader en grootvader
waren ook ondernemer, en zijn oom en neven werken ook in bouw- en
transportfirma’s van de familie in Tingry, een paar kilometer ten
zuiden van Boulogne-sur-Mer.
Zes tot zeven rondes per dag.
Thomas wou liever zelfstandig zijn en heeft zijn eigen firma opgericht: Forestier 3G, waarbij 3G voor “derde generatie” staat. “Als we niet bezig zijn met de suikerbietenoogst, werken we veel voor de bouwfirma van de familie. We leveren dan aan haar bouwwerven. Ik ben er ondertussen ook in geslaagd om met de steengroeve van Bolonnais een contract te sluiten”, zegt Thomas. Daar is een enorme grind- en zandgroeve, waarvoor hij waterbouwstenen naar Calais vervoert, die daar voor de uitbreiding van de haven nodig zijn. Dat garandeert een van de twee kiepers zes tot zeven rondes per dag. “Het contract loopt drie jaar”, zegt de jonge ondernemer blij.
Retourvracht naar Boulogne-sur-Mer heeft Thomas al. In de haven daar
kan hij de voorraad aan zand en grind, die op zijn verscheping wacht,
opslaan. Maar in de herfst en de winter heeft hij een contract met
Tereos Sucre France, een suikerfabriek. Tijdens de vijf maand lange
bietenoogst vervoeren zijn trucks de bieten, die de rode
suikerbietenrooier uit de grond haalt, naar de Tereosfabriek in Attin,
een dorpje met 700 inwoners in de buurt van Le Touquet. Daar rijden de
voertuigen over een weegschaal en laden ze de bieten af in de grote
open ruimte, waar de kiepopleggers echt ballet dansen. Het
transportvolume ligt zo hoog dat Thomas zijn kiepers afwisselend moet
laten werken. “We beginnen iedere ochtend tussen 3u en 3.30u. Ik neem
dan de tweede shift over om 13u. De fabriek is tot 23u open.
Een veeleisende transportopgave.
Transporten tijdens de bietenoogst overnemen is niet eenvoudig. In de herfst- en wintermaanden wordt het vroeg donker. Met de trekkers moet je over veldwegjes naar de bietenrooier rijden, en je hebt niet altijd plaats om te manoeuvreren. Maar de voertuigen zijn gewoon te goed beladen om zo’n gelegenheid te laten schieten. Gelukkig heeft Thomas Forestier een goede chauffeur gevonden waarmee hij dit moeilijke werk kan delen.
Foto's: Hans Müller
Commentaar
Log in om een commentaar toe te voegen.
4 comments
Die "Rübenkampagnen" scheinen überall, Jahr für Jahr, ein strammes Arbeitspensum zu ergeben.
Gruß
Klaus
Die "Rübenkampagnen" scheinen überall, Jahr für Jahr, ein strammes Arbeitspensum zu ergeben.
Gruß
Klaus
Dank eurem Einsatz gibts für uns immer was Süsses.😋
Dank eurem Einsatz gibts für uns immer was Süsses.😋