De Facelift Training New Actros/Arocs

Net als sommige programmeertalen zijn de recentste Mercedes-Benz vrachtwagens onderhevig aan de innovatiekrachten binnen een open structuur. Een slimme en duurzame aanpak want er moet geen nieuwe vrachtwagen op de markt gebracht worden telkens wanneer de ingenieurs weer iets softwarematig bijstellen: bijvoorbeeld de handrem die automatisch aanspringt. Dat zijn dan gewoon updates en via een app kan de mekanieker en zelfs de bijtijdse chauffeur gemakkelijk zelf de nodige aanpassingen doen. En dit geheel zonder moersleutels, hamers of beitels.  

Maar de techniekers en verkopers van Mercedes-Benz Trucks moeten natuurlijk wel degelijk opgeleid worden om de laatste grote innovaties van binnen en van buiten te kennen. En daar komt Bart Devos in beeld, een man met een groot hart voor Mercedes Trucks, zo groot dat hij zelf fier durft beweren dat hij nog nooit een personenwagen of bestelwagen heeft aangeraakt. Hij werkte zelf tien jaar als mekanieker bij het Mercedes-Benz Trucks Center SPL en deelt nu al zes jaar zijn geloof en inzichten met het personeel van Mercedes-Benz Trucks.

We halen hem vandaag even uit zijn concentratie tijdens een tweedaagse opleiding voor mekaniekers in het trainingscentrum van Mercedes-Benz te Brussel. De sfeer zit duidelijk goed, de gretigheid van de deelnemers ook. Het is het laatste uur van een lange dag opleiding en tijdens het laatste vragenuurtje wordt er nog volop naar elektronische schema’s gekeken en in de cabines gestapt van de aanwezige nieuwe trucks voor bijkomende antwoorden op hun vragen. En jawel, die trucks staan gewoon in het klaslokaal.

Nieuwe facelift = training.

Wanneer een Actros of een Arocs een facelift ondergaat, is dat niet zomaar qua interieurdesign. Bij Mercedes-Benz zetten ze telkens weer een nieuwe stap in de toekomst en dat wil zeggen: trainen geblazen en liefst zo snel mogelijk.

Bart bevestigt: “Ten eerste moeten we de nieuwe voertuigen zelf ter beschikking hebben en moet ik uiteraard zelf de training gaan volgen in Duitsland. Dat kan al eens meer dan een week duren, van ’s morgens 8u tot ’s avonds 20u. Als trainer moet je echt wel elk detail absorberen. Die kennis nemen we als trainer mee naar huis en moeten we dan vertalen naar de normen en wetten van ons land. En uiteraard moet je dan een training opstellen die verstaanbaar is voor de doelgroep. Mekaniekers, zoals vandaag, krijgen uiteraard een veel gedetailleerdere technische uitleg dan de mensen van de sales, waar de accenten dan weer wat anders liggen.”

Computer op wielen.

Vroeger was er alleen een Bluetooth connectie, nu zijn er USB-C connecties, WIFI, Dual Bluetooth. Met de jaren zijn er zo’n 70 sensoren bijgekomen.  Al die parameters worden daarenboven doorgestuurd naar de diagnosecomputer. Wanneer zo’n sensor een foute waarde geeft, moeten de mekaniekers leren zoeken naar waar de kink in de kabel zit, de computer helpt daarbij.

Bart: “Ik heb er al gehad die zeiden: ‘hier stopt het verhaal voor mij want binnen drie jaar ben ik op pensioen’. Ik begrijp dat wel hoor. Vroeger had je nog een gesloten structuur. Er was één cursus en daarmee was de kous af. Nu moet je rekening houden met de open structuur, de vrachtwagen blijft evolueren en van programmatie veranderen. Kleine veranderingen worden doorgegeven via de Guide App, ook daarmee moeten ze hier leren omgaan. We kunnen uiteraard niet bij elke kleine update een training geven, maar met deze App kunnen techniekers, maar ook bestuurders bijblijven. Die app is er gekomen op vraag van alle Europese trainers. In een latere instantie mag er ook nog een online feedback platform bijkomen, maar dat is nu nog niet aan de orde.”

Verloop van een training.

Bart: “Dit is een tweedaagse training. Qua lengte is dat nipt maar ik probeer die twee dagen maximaal te benutten. Ik heb ze vandaag al laten kennismaken met de nieuwe bronnen, de nieuwe apps die ze moeten gebruiken. Morgen leer ik ze dan hoe ze diagnoses moeten stellen, dan is het meer praktijkgericht. We stomen ze klaar om zo goed als mogelijk de klanten te begeleiden in de aftersales.”

En dan is er dat moment wanneer Bart begint te grijnzen: “Ik bouw dan ook foutcodes in. Het kan bijvoorbeeld zijn dat de koppeling niet meer werkt. Dan moeten zij uitzoeken hoe ze dat kunnen oplossen. Door de juiste diagnose te stellen. Wie dan zegt dat de koppeling moet vervangen worden, is niet goed bezig. (lacht)”

De basis moet beter.

Bart: “Bij ons begint het traject als onderhoudsmekanieker, dan reparatietechnieker onderstel (remmen enz.), vervolgens reparatietechnieker aandrijflijn (motor, versnellingsbak, achterbrug) en tenslotte de top of the bill: diagnosetechnieker, het hele telematica-verhaal. Die laatste zit in een luxepositie want die wordt niet meer vuil (lacht)”

Welke basis moet een student mekanieker tegenwoordig hebben om hier aan de slag te kunnen?

Bart: “Een basis moet je sowieso hebben, maar het probleem is dat de scholen momenteel nog iets teveel achterstaan. De technologie gaat razend snel vooruit en scholen hebben niet altijd de budgetten om te volgen. Dus ik begrijp die scholen wel. Af en toe proberen we te helpen, een paar jaar geleden hebben we nog een grote donatie gedaan. We hebben onze trainingsmotoren, die eigenlijk al out of date zijn, weggegeven. Dat is al iets, maar het blijft materiaal dat eigenlijk niet meer verkocht wordt.”

I have a dream.

Uiteraard moet je aan een truck lover vragen waar hij het meest naar uit ziet.

Bart: “Deze Actros en Arocs zijn voorzien van het Active Drive System, dat is level 2 in autonoom rijden. Die gaat met jou de autostrade op, pakt bochten, blijft mooi tussen de lijnen en het enige dat jij nog moet doen, is op het verkeer letten. Maar ik ben eigenlijk aan ’t wachten op het level 5 verhaal. Dat je bij wijze van spreken op een knop drukt en vanaf dan alleen maar moet ingrijpen wanneer de vrachtwagen waarschuwt. Het systeem staat volledig klaar maar qua infrastructuur en wetgeving is er nog heel veel werk.”