Melanie Benfer heeft een handje voor edele paarden. In de stal en op de weg

Goudbruin glanzende vacht, zorgvuldig gekapte manen – het paard ziet er vorstelijk uit. Maar toch laat het zich gedwee over de oprit in de box van de Horse Truck brengen. Bij Melanie Benfer – de vrouw met de teugels in de hand – zijn paarden niet alleen spreekwoordelijk in beste handen. Al meer dan 20 jaar werkt zij voor de stoeterij Böckmann.

Het familiebedrijf uit het Duitse Münsterland bij Oldenburg brengt telkens weer hoogkaraats toernooipaarden aan de start. En Melanie hoort bij het team dat zich even goed als warmhartig bekommert om het wel en wee van de viervoeters. “Ik kan me geen baan voorstellen zonder paarden”, zegt ze. Geen wonder, is zij tenslotte opgegroeid op een boerderij waar ze van kindsaf omringd was door dieren.

Opgegroeid met paarden.

Naast de verzorging van de paarden zit Melanie ook nog een andere taak in het bloed: vervoer met de Horse Trucks. “Ik was van begin af aan bij toernooien mee van de partij. Daarom vroeg mijn chef of ik niet ook zelf wil rijden.” Melanie wilde beslist en haalde als 18-jarige naast haar gewone rijbewijs ook het groot rijbewijs.

De vrachtwagens welke Melanie en haar collega’s benutten en welke naast de paardenboxen tevens beschikken over een comfortabel woonbereik, zijn zelf vervaardigd: in de Böckmann Fahrzeugwerken, het zusterbedrijf van de stoeterij. Als basis dienen, afhankelijk van het formaat, de Actros of de Atego. “Die rijden echt grandioos.”

Liever de vrachtwagen dan de personenwagen.

In de vrachtwagen voelde ze zich meteen veel prettiger dan in een personenwagen, licht Melanie toe. Aan haar eerste ritje – ‘s nachts naar Wenen – kan ze zich nog goed herinneren. “Ik had een ervaren collega mee en er was niet veel verkeer. Zo kon ik goed wennen.” Dat ging zelfs zo goed, dat het rangeren op de bestemming door nauwe straten heen haar al gauw moeiteloos slaagde.

Sindsdien heeft Melanie heel Europa bereisd. “De langste rit tot dusver was naar Jerez in Zuid-Spanje. Dat zijn meer dan 2.500 kilometer.” Een keer per jaar bezoekt het hele Böckmann-gezelschap Oliva, eveneens in Spanje. Bijzonder graag rijdt Melanie naar het CHIO in Aken – een van ‘s werelds belangrijkste paardensportevenementen. “Maar eigenlijk is de sfeer op elk toernooi formidabel: iedereen kent elkaar, je ontmoet vrienden, met barbecue voor de camion...”

Geestdrift voor paarden overgedragen op zoonlief.

Sinds circa drie jaar is Melanie moeder en derhalve niet meer zo intensief op toernooien aanwezig als voorheen. Een hele troost daarbij zijn ritjes met haar eigen merrie, uiteraard een Oldenburger – en vooral haar zoontje, dat is aangestoken door haar geestdrift voor paarden. “Hij zit geregeld op onze Shetland-pony en ik heb hem al meegenomen naar de boerderij.” En bovenal: ook de Horse Truck van mama vindt hij sensationeel!

Foto’s en video: Jan Potente