4-Xtremes – Deel 26: Première in het “hart van Italië”

Of het nu was tijdens de “World Tour” of vroeger op de eerste grote rit met de expeditie-Axor: we hebben al veel waanzinnige dingen meegemaakt. We hebben hindernissen overwonnen – en voor andere moesten we het hoofd buigen en daarom duizenden kilometers omweg afleggen. Maar één ding is ons een paar dagen geleden, in een dorp in het “hart van Italië”, voor het eerst overkomen: Onze truck werd zodanig geblokkeerd door geparkeerde auto’s dat hij noch vooruit, noch achteruit kon. Zo dadelijk meer daarover!

Het Italiaanse vasteland hebben we vanuit Sicilië bereikt na een korte overtocht via de Straat van Messina. De regio daar beneden in het zuiden is wild en erg groen.Hij verrast met geweldige wandelroutes en stranden, maar ook met oude dorpjes als Tropea, die ons bijzonder goed bevallen zijn.

De laatste dagen van Pompeï – 2.000 jaar later.

Op Sicilië hebben we gezien welke kracht de Etna in 2021 kan ontwikkelen. Een stukje verder naar het noorden, in de buurt van Napels, ontdekken we de sporen van een uitbarsting die lang geleden plaatsvond: op de opgravingssite van Pompeï. Hier heeft de Vesuvius bijna 2.000 jaar geleden de oude stad overstroomd; onder de as is die echter grotendeels bewaard gebleven.

Daarom kan men vandaag de ruïnes van Pompeï bezoeken. Als corona tenminste geen streep door de rekening trekt, zoals we enige tijd geleden hebben meegemaakt op weg naar Tunesië. Toen had Italië zijn publiekstrekkers gesloten. Maar nu de pandemie op de terugweg lijkt te zijn, bereidt het land zich voor op het zomertoerisme.

Daardoor staat niets meer in de weg om de fascinerende site te verkennen. Bij onze tweede poging hebben we het geluk dat we aankomen voor de grote toeloop die de komende weken zeker verwacht wordt; we kunnen – zoals zo vaak de voorbije maanden – nagenoeg alleen door de antieke straatjes flaneren.

Afwachten en meevieren!

Misschien is het dan ook maar logisch dat we net hier de “première” meemaken die we aan het begin hebben vernoemd. In één van de dorpen is de toegangsweg naar de parkeerplaats zo smal, dat er maar één voertuig door kan. Niets bijzonders tot nu toe. Maar de volgende ochtend rijdt de ene auto na de andere binnen. Tot op een bepaald moment alles bezet is wat voor parkeerplek doorgaat.

We wachten dus niet alleen het zogenaamde ochtendverkeer af, maar blijven de hele dag en nacht. We ontdekken ook snel waar deze lawine van metaal vandaan komt: het is 2 juni, de Italiaanse nationale feestdag. Dus vieren we een beetje mee.

Ongebruikelijke drukte in Firenze.

Hoe verder we naar het noorden trekken, hoe minder situaties we tegenkomen waarin alles nauwelijks gereguleerd lijkt. Er zijn minder mogelijkheden om vrij te kamperen, veldwegen zijn afgesloten, parkeerplaatsen hebben verbodsborden. Daarom schieten we vlug op – en bereiken we al snel Firenze, de hoofdstad van Toscane.

Op tien minuten van het historische centrum vinden we een veilige parkeerplaats en rijden we ’s avonds naar de stad. En hier is dan toch veel te doen, de straten lopen vol met toeristen en souvenirverkopers. Maar wie verwondert zich daarover in deze prachtige omgeving? Zoveel drukte voelt in de vroege zomer van 2021 ongewoon aan. Toch genieten we van de zonsondergang – na een wandeling dwars door de oude stad op het Michelangelo-plein.

Hebben we nog genoeg Tunesische diesel tot Slovenië?

Op dit moment zitten we in de schaduw en wachten af. Niet omdat we weer “vastgeparkeerd” zouden zijn. Nee, we speculeren erop dat de thermometer onder de 30 graden gaat zakken. Hier in het binnenland is het heet, en vaak brengen we de middag door in de schaduw van een boom of in onze woonkoffer.

Ons plan voor de komende dagen: zo zuinig rijden dat de Tunesische diesel waarmee we onderweg zijn ons verder naar het noorden brengt, tot over de Sloveense grens. Daar is de bevoorrading veel goedkoper dan in Italië. Hoe gaat het dan verder? We broeden regelmatig over onze notebook dat te achterhalen.

Foto’s: 4-Xtremes