Josef Sammer kan zich niets mooiers voorstellen dan met een Arocs rijden

Josef Sammer wil eigenlijk niets anders dan met de vrachtwagen rijden. “Dat was reeds als kind mijn grote droom”, zegt hij. “Mijn vriendjes wilden piloot, politieman of brandweerman worden, maar ik wist altijd al dat ik in een vrachtwagen zou stappen en vertrekken.” Amper meerderjarig, en mijn wens kwam uit, samen met een vriend die spijtig genoeg op 21-jarige leeftijd veel te vroeg is gestorven als gevolg van een hersentumor. Hij heeft nooit spijt gehad van zijn beslissing. “Waarom zou ik?”, vraagt hij in zijn sympathieke zangerige dialect uit Salzkammergut. “Ik heb bewust van mijn hobby mijn beroep gemaakt, en als ik dan nog mag plaatsnemen in zo’n fijne machine, ben ik ontzettend gelukkig.”

Josef spreekt over zijn splinternieuwe Arocs 1851, waarmee hij grind en andere bulkgoederen vervoert voor transport- en grondverzetbedrijf Windhager Schotter. “Ik ben veel onderweg en daarbij altijd mijn eigen baas, ik ontmoet veel mensen en zit op mijn bestuurderszetel als een koning. Er is niets mooiers dan met de vrachtwagen rijden”, verzekert hij. De inwoner van Opper-Oostenrijk mijmert verder. Hij vertelt over zijn passie, die zijn beroep is. Over zijn enthousiasme voor voertuig en werkgever waarbij het plaatje klopt. “Zowel op menselijk als op professioneel vlak – fantastisch!”

Ook zijn chef Ferdinand Windhager, die als tweede generatie aan het hoofd staat van het in de jaren 50 opgerichte familiebedrijf, heeft geen reden tot klagen. In een klein bedrijf als het zijne – 14 vrachtwagens en 12 bouwmachines – zijn de medewerkers beslissend voor het succes. “Daarom kan ik mij alleen maar mensen als Sepp wensen. Super gemotiveerd, betrouwbaar, vriendelijk en vlot met de klanten. Bovendien draag hij zorg voor zijn voertuig alsof het dat van hem is – meer kan ik als bedrijfsleider niet verwachten van een medewerker.”

Josef Sammer draagt echt zorg voor zijn Arocs. Elke kras neemt hij persoonlijk, de cabine moet kraakschoon zijn. Alles heeft zijn plaats: in een vak in de middenconsole liggen de laadkabel, sleutel, zonnebril en leveringsbonnen opgeborgen, in de koelkast druiven, cola, ingelegde chilipepers en hardgekookte eieren ‘voor in geval van nood’. Voor werk- of ander schoeisel geldt: Geen toegang! “In de Arocs voel ik me thuis”, verklaart Josef. “Daarom wil ik dat alles schoon en opgeruimd is.”

En comfortabel. De meeste van zijn bestemmingen liggen maar 30 tot 50 kilometer verwijderd van de centrale van het bedrijf in het dorpje Wirling tussen St. Wolfgang en Bad Ischl. Toch gebruikt Josef het bed in de cabine regelmatig. “Dat is pure luxe. Wanneer ik ergens moet wachten of pauze heb, leg ik me even neer, waarna ik met een frisse geest opnieuw aan het werk kan.”

Zoals nu. Josef Sammer moet een lading steenslag opladen in de eigen groeve in het Weißenbachtal en vervolgens leveren bij een klant in Redlham.

“Echte Weißenbacher”, volgens Ferdinand Windhager. “Dit materiaal is erg hoogwaardig en wordt vooral gebruikt voor funderingen van wegen.” Josefs Arocs rijdt de groeve in en laat een lange stofwolk achter zich. De bestuurder legt het voertuig stil, loopt snel naar een laadmachine een paar meter verder en heeft niet lang daarna de oplegger gevuld met 24 ton steenslag. “Voor Sepp bestaat geen half werk”, zegt Ferdinand Windhager, die zijn medewerker vanop de rand van de groeve gadeslaat. “Bij hem is het altijd volle gas vooruit.”

Zo demonstreert hij ook de Hydraulic Auxiliary Drive, een van de voordelen van de 2-assige trekker. Met een druk op de knop activeert Josef snel een hydraulische bijkomende aandrijving voor de voorwielen – dankzij die extra tractie wordt de steile helling uit de groeve kinderspel. “Zo kom ik er makkelijk uit”, zegt hij. “Zonder Hydraulic Auxiliary Drive kan je in je vrachtwagen op de weg naar boven maar beter niet stilvallen.”

Ook Ferdinand Windhager is overtuigd: “Ik heb dezelfde voordelen als bij vierwielaandrijving, maar spaar in vergelijking echter gewicht uit en profiteer van een lager brandstofverbruik.” De ondernemer haalt nog een belangrijk voordeel aan, namelijk dat op bepaalde bouwplaatsen alleen met Hydraulic Auxiliary Drive kan worden gewerkt, zoals onlangs in Mondsee. “Op de verse, hellende weg zouden wij met een andere trekker geen kans maken.”

Josef Sammer knikt en begint weer te dromen. Over de prestaties van zijn vrachtwagen, die ‘wereldklasse’ is. Maar ook over de ‘slimme’ startblokkering en over de retarder. “Gewoon fantastisch”, zegt hij. “Om te blijven stilstaan, heb ik bijna geen rem meer nodig – dat zou in alle vrachtwagens verplicht moeten worden.”

Naast een passie voor trucks heeft Josef Sammer eigenlijk ook nog een passie voor muziek: hij speelt tuba in de plaatselijke muziekvereniging St. Wolfgang. Maar dat is slechts een hobby. “Met de vrachtwagen rijden is mijn leven – ik zou me niets mooiers kunnen voorstellen.”