‘De appel valt niet ver van de boom.’

Erick Poutsma (52) uit Zeerijp is al ruim 25 jaar chauffeur. Sinds een jaar rijdt hij voor Belga. Ook hier rijdt hij weer op een Mercedes-Benz Actros. Voor de vierde keer op rij. Zijn zoon volgt zijn vader al zijn hele leven op de voet en wil graag in zijn voetsporen treden. Hij werkt daar had aan.

“Soms zit ik aan de stamtafel in het chauffeurscafé. Gezellig in gesprek met bekende en onbekende collega's. En verrassend vaak komen dan toch de toekomstplannen van onze kinderen ter sprake. Welke studie ze volgen en wat ze later willen gaan doen. Ik vertel aan iedereen die het maar horen wil dat mijn kinderen eigenlijk maar weinig fantasie hebben. Ze willen gewoon hun beide ouders achterna.

Mijn dochter treedt in de voetsporen van haar moeder en wordt verpleegkundige en mijn zoon wil niets liever dan het chauffeursvak in. Wat mij echter vaak opvalt én verbaast, is dat de keuze van mijn dochter doorgaans goedkeurend wordt ontvangen, maar dat die van mijn zoon vaak op commentaar kan rekenen. “Waarom wil hij dat? Weet hij het wel zeker?! Kun je hem niet op andere gedachten brengen?” Het enige wat ik me op dat moment afvraag, is waarom ik dat zou doen? Ik vind namelijk dat ik het mooiste beroep van de wereld heb. En het feit dat mijn zoon hetzelfde als ik wil gaan doen, vervult mij met trots. En het zat er eigenlijk ook wel aan te komen.  

Ondanks dat hij pap vroeger niet zo lekker vond, is het chauffeursvak hem weldegelijk met de paplepel ingegoten. Als jochie van drie ging hij elke gelegenheid die maar kon al met me mee. Ik had toen een lijndienst naar Noorwegen met veel vaste adressen en de klanten wisten niet beter dan dat hij tijdens vakanties mee kwam. Ik heb daar zo waanzinnig veel plezier aan beleefd. Sterker nog, ik vond het altijd maar een zuur moment als ik weer alleen op pad moest.

Hij haalt mooie resultaten en heeft een paar stageadressen gehad waar de stagebegeleiders hem meteen vakantiewerk of een baan aanboden. Iets wat hij beleefd maar zeer beslist heeft afgewezen met de mededeling dat hij chauffeur wil worden. Tot nu toe waren zijn stages bij een mechanisatiebedrijf en een bakkerijfabriek zonder een eigen wagenpark. Hopelijk is het volgende adres een transportbedrijf, zodat zijn droom weer een stukje dichterbij komt.”