Δουλειά μεταξύ λατομείου και εργοταξίου: Ο Manuel Ibáñez ποντάρει στο Arocs 4142

«Θυμάμαι ακόμη την αίσθηση, να κάθομαι εκεί ψηλά. Ήταν απίστευτο», λέει ο Manuel. Στα έξι του, ο παππούς του, ο οποίος εργάζονταν στον κλάδο των κατασκευών, τον ανέβασε στο φορτηγό.

«Το φορτηγό ήταν φυσικά σταματημένο, αλλά εγώ παρόλα αυτά είχα εντυπωσιαστεί. Από εκείνη τη στιγμή ήξερα, τι ήθελα να κάνω, όταν θα μεγαλώσω», λέει ο Manuel.

Πάρτι μετά την εξέταση για το δίπλωμα.

Το είπε, το έκανε: Μόλις ο Manuel έκλεισε τα 21, έδωσε εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης C. «Αφού πέρασα, γιορτάσαμε στο σπίτι με ένα πάρτι», θυμάται ο οδηγός από την Αραγονία. Τότε οδηγούσε και ο πατέρας του Manuel ένα φορτηγό, όμως στις διεθνείς μεταφορές.

Η δουλειά του Manuel προέρχεται περισσότερο από αυτή του παππού. Φορτώνει κατά κανόνα σε ένα λατομείο στο Huerto στην επαρχία Huesca και οδηγεί από εκεί στο εργοτάξιο. Με το Arocs 4142 μετέφερε για παράδειγμα πρόσφατα αδρανή υλικά για την κατασκευή του τμήματος Huesca-Siétamo του αυτοκινητοδρόμου A-22. 

Συνέχεια πάνω, συνέχεια κάτω.

Στο Arocs εκτιμά «τη στιβαρότητα και την άνεση». Καθώς ο Manuel πρέπει στα εργοτάξια να βγαίνει συχνά από το φορτηγό, χαιρετίζει τα σκαλοπάτια και την κουπαστή, που επιτρέπουν μια άνετη επιβίβαση στην καμπίνα. «Είναι λεπτομέρειες, που διευκολύνουν την καθημερινότητα.»

Το καλό στις μεταφορές αδρανών υλικών είναι, σύμφωνα με τον Manuel, ότι ανάμεσα στα δρομολόγια πρέπει να επιβιβάζεσαι και να αποβιβάζεσαι διαρκώς, για να επιβλέπεις τη φόρτωση και την εκφόρτωση και έχεις την ευκαιρία να κουβεντιάζεις με άλλους συναδέλφους και εργάτες του εργοταξίου. Αυτό φροντίζει για ποικιλία.

Ένα ακόμη πλεονέκτημα της δουλειάς: «Μου αρέσει να είμαι έξω και να αισθάνομαι τον αέρα στο πρόσωπό μου. Όταν έχει ήλιο, να απολαμβάνω τη ζέστη, και όταν βρέχει, να βρέχομαι.»

Φωτογραφίες: Begoña Tremps