Μεταφορά έργων τέχνης: πώς η Hasenkamp μετέφερε τη μακέτα του «Bremen IV» διασχίζοντας ομώνυμη πόλη

Από την ίδρυσή της, το 1903, η Hasenkamp έχει γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη και έχει παραμείνει στα χέρια της οικογένειας. Σήμερα, διευθύνει την επιχείρηση ο Hans-Ewald Schneider. Με το γιο του Thomas, εργάζεται ήδη στην εταιρεία η πέμπτη γενιά. Γι' αυτό κι ο Thomas Schneider εξοικειώθηκε με την τέχνη από μικρός και ήταν από τους λίγους που είχαν άμεση πρόσβαση σε αυτήν. «Όταν ήμουν έφηβος, συμμετείχα στη μεταφορά του Πήλινου Στρατού στη Σιάν», αναπολεί. Ο Thomas Schneider βοηθούσε από μικρός στην οικογενειακή επιχείρηση. «Από τα ευρήματα χιλιάδων χρόνων των βυθισμένων υποθαλάσσιων πόλεων στην Αλεξάνδρεια μέχρι τη στήλη του Μπέρνβαρντ στον Καθεδρικό ναό της Παναγίας στο Χιλντεσχάιμ, έχω ζήσει πολύ συναρπαστικές μεταφορές», διηγείται. Έτσι, απέκτησε από νωρίς μια αίσθηση της ανεκτίμητης αξίας της τέχνης. Και αυτές τις αξίες μεταδίδει η οικογένεια στους εργαζομένους της. Από τους 250 στην Κολωνία – παγκοσμίως ξεπερνούν τους 1000 – οι 70 είναι οδηγοί. «Καθένας από αυτούς έχει εκπαιδευτεί ειδικά ως Art Technician», λέει ο Schneider. «Σε εμάς, όλοι οι οδηγοί εκπαιδεύονται στη συσκευασία και τη μεταφορά τιμαλφών και ευαισθητοποιούνται στο θέμα της τέχνης.»

Έξι τέτοιοι ειδικοί στις μεταφορές χαιρετούν τους υπεύθυνους του μουσείου στο σημείο και πιάνουν αμέσως δουλειά. Γύρος διαβουλεύσεων για το «Bremen IV». Οι άντρες που φορούν σκούρα μπλε πουλόβερ και λευκά, βελούδινα γάντια θυμίζουν μπάτλερ. Και είναι εξίσου προσηλωμένοι σε αυτό που κάνουν. Ετοιμάζουν προσεκτικά το πλοίο για τη μεταφορά και το δένουν με ιμάντες.

Πρώτος σταθμός το ισόγειο, όπου περιμένει το ξύλινο κιβώτιο. Στο παρελθόν οι μεταφορείς έπρεπε να καταφέρουν 60 σκαλιά και ένα στενό κλιμακοστάσιο χωρίς αυτό. Το σήκωμα του φορτίου συνοδεύεται από μια μεγάλη, βαθιά ανάσα. «Περίπου 150 με 200 κιλά», κάνει μια εκτίμηση ο Anton Sindilj. Είχε απόλυτο δίκιο που υπολόγισε έξι άτομα. Σκαλί με σκαλί, η μακέτα πλησιάζει στο προστατευτικό κιβώτιο. Σύντομα προστάγματα αντηχούν στο μουσείο: «Στοπ! Πίσω! Κάτω!» Όποιος έχει κάνει μετακόμιση, ξέρει ότι αυτές οι λέξεις δεν έχουν πάντα το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όχι για το προσωπικό της Hasenkamp. Το πλοίο αγκυροβολεί με ασφάλεια στο ξύλινο λιμάνι. Εκεί εξοπλίζεται με ένα πρόσθετο στρώμα από μαξιλάρια, μεμβράνη με φυσαλίδες αέρα και πόρπες.

Η μεταφόρτωση στο Atego γίνεται χωρίς πρόβλημα. Έτσι, το «Bremen IV» ξεκινά, σαν τη μεγάλη του αδερφή, το παρθενικό του ταξίδι. Στον προορισμό, το παιχνίδι αντιστρέφεται: οι άντρες σηκώνουν το βαρύ φορτίο, βογκούν, κάνουν μια παύση, κάθε ποτέ το ακουμπούν κάτω. «Μαζί με το κιβώτιο η κατασκευή ζυγίζει επιπλέον 100 κιλά», λέει λαχανιασμένος ο Sindilj. Ένας από τους άντρες χαμογελάει πονηρά: «Ευτυχώς έφαγα καλά σήμερα.»

Μετά από λιγότερο από τέσσερις ώρες, το ταξίδι έχει φτάσει στο τέλος του. Η μακέτα πλοίου βρίσκεται ασφαλές στη νέα του θέση στο μουσείο Focke. Στην αριστερή πλευρά η επιγραφή «Bremen IV» λαμπυρίζει στο ζεστό φως του ήλιου, που μπαίνει από τα παράθυρα. Το περίτεχνο κατάρτι εξέχει όπως πριν. Οι χρυσαφένιοι σπάγκοι, που παραπέμπουν στα ναυτικά σχοινιά, βρίσκονται άθικτοι στη θέση τους. Οι έξι άντρες χαμογελούν ικανοποιημένοι. Για άλλη μια φορά, η Hasenkamp τήρησε το μεγαλύτερο πιστεύω της. «Το καλύτερο που μπορεί να συμβεί στα έργα τέχνης είναι το τίποτα!»