4-Xtremes – Deel 7: Vipplaats aan de Noordkaap voor Andrea en Mike

Vandaag brengen we bericht uit in het noorden van Noorwegen, waar de natuur zich in steeds weer nieuwe, herfstgele tinten laat zien. We zijn in reisland nummer acht van onze “World Tour” aangekomen. Eigenlijk hebben we nu onze eerste grote etappebestemming bereikt, die we tijdens onze veeleisende routeplanning wegens corona hadden uitgekozen:de Noordkaap – waar eens mens op typisch Noorse wijze geraakt.

Dit hoofdstuk is begonnen in de buurt van het Finse Rovaniemi aan de poolcirkel. Waar deze “geboortestad van de Kerstman” heel zonderling aandoet – daar hebben we jullie over verteld – is de streek errond net zo spannend. Bij toeval ontdekten we in Tervola een van de oudste houten kerken van Finland. Het uit 1687 daterende gebouw staat naast een grotere, eveneens rode houten kerk, die ook niet veel jonger is. Een aardige omwonende klopte aan bij de pastoor en zo konden we beide kerken bezoeken en de grote houtkachels bewonderen.

Zonder oponthoud naar Noorwegen.

Op schijnbaar oneindige wegen doorkruisten we de bossen van de nauwelijks bevolkte regio Inari. Een paar dagreizen verder kwam er dan toch een einde aan Finland en reden we de grens naar Noorwegen over – zonder dat we moesten stoppen. We waren bang dat we als Zwitsers niet zomaar het land binnen zouden kunnen komen. Misschien hadden de ambtenaren gewoon terecht aangenomen dat we al vele weken niet meer in ons eigen land waren geweest.

Na een nacht bij een waterval “hielden we koers aan” naar de Barentszzee. Hier in het noordoosten van Noorwegen is het water helder als in het Caribisch gebied. Wat echter ook “helder” was:om te zwemmen is het water veel te koud. Ook de nachten worden kouder. Eigenlijk zouden we graag de bestuurderscabine voorverwarmen, maar de standverwarming werkt niet mee. Onlangs hadden we die in Rusland laten repareren – ook toen was het behoorlijk koud.

Om de paar meter een fotogenieke plek.

De afstanden in Noorwegen mogen niet onderschat worden: tussen onze eerste blik op de Barentszzee en het moment dat we de Noordkaap bereiken, moeten we toch enkele honderden kilometers afleggen. Hoe verder je noordwaarts komt, hoe wilder het landschap wordt en hoe minder verkeer je ziet. Om de paar meter is er een nieuwe fotogenieke plek. Het licht verandert snel en de lichtstemmingen zijn gewoonweg episch.

Ons doel, de Noordkaap, ligt op een eiland. De Noren zijn meesters in de tunnelbouw. Het spreekt dan ook voor zich dat de weg naar het eiland door een pijp loopt. Die is amper zeven kilometer lang. Op het laagste punt in de tunnel bevindt men zich maar liefst 212 meter onder de zeespiegel.

Vrije baan – speciaal voor ons.

Toen we bij de Noordkaap aankwamen, telden we maar vijf andere campers. Deze plek is ontworpen voor busladingen vol toeristen – en toch hadden we haar bijna alleen voor ons. Soms heeft de coronacrisis ook haar voordelen.

We hadden op voorhand afgesproken dat we naar de metalen wereldbol zouden mogen rijden die helemaal vooraan op een klif de Noordkaap markeert. Normaal gezien is de bezoekersparking het einde van de rit. Maar onder bepaalde voorwaarden wordt een uitzondering gemaakt. En zo ruimden de verantwoordelijken de grote stukken steen, die de kiezelweg anders blokkeren, speciaal voor ons uit de weg.

‘s Nachts de volle laag.

Daarbij zagen we hoe het verkeer weer toenam en de keuze aan overnachtingsplaatsen minder werd. Om de nacht op een plek met een bijzonder mooi uitzicht op zee en bergen niet te vergeten, waar een storm met zijn volle kracht op ons afkwam. De Axor begon zo sterk te schommelen dat we snel een nieuwe parkeerplek zochten.

De storm woedde nog een paar dagen terwijl we naar Alta reden. Het spannende: Daar waar de windvlagen in een fjord extreem krachtig waren, waren ze in de volgende omstandigheden bijna niet waarneembaar. Over een paar dagen willen we op de Lofoten zijn – en we hopen van harte dat het slechte weer tegen die tijd is verdwenen.

Foto's: 4-Xtremes