Roadtrip op de nieuwe zijderoute

Terug op de autosnelweg merken we aan een raketmodel langs de kant van de weg dat we de lanceerbasis Jiquan naderen – de grootste van de Volksrepubliek China.Van hieruit schoot China in 1970 zijn eerste satelliet de ruimte in, startte het land zijn eerste bemande ruimtevlucht en zijn ruimtestation.

In dit gebied geldt over 37 snelwegkilometers een absoluut stop- en fotografeerverbod.Geen probleem voor ons.We hebben toch geen tijd te verliezen!

Bijna geen diesel meer.

Langzaam vermindert de hoeveelheid brandstof – geen van de tankstations langs de autosnelweg is geopend.We vragen de weg naar het dichtstbijzijnde tankstation en rijden over een nieuwe eenbaansweg diep de woestijn in.Uiteindelijk bereiken we een bouwwerf, waar een vrachtwagen de rijweg blokkeert.Als we vragen om plaats voor ons vrij te maken, stapt een van de arbeiders in een graafmachine en zet die ook in onze weg.De ongelooflijke eis van deze bende:we moeten drie dagen meehelpen bij de wegenwerken.

Wegblokkering.

Dat doen we natuurlijk niet!De Chinese bestuurders van ons team discussiëren wild gesticulerend met de wegarbeiders.Aangezien de blokkade niet verwijderd wordt, trekken we ons terug in onze Actros.Bij valavond besluiten we om achteruit weg te rijden.Zonder succes, omdat een ander voertuig onze weg verspert.De situatie zit muurvast.

Het is al lang nacht wanneer achter ons koplampen zichtbaar worden.Er duikt een terreinwagen op en er stappen politieagenten uit die onze papieren vragen.We moeten naar een politiestation rijden.Na lang discussiëren mogen we eindelijk verder.Me mogen wel nog niet naar het tankstation rijden.Maar een van de brandstofmeters staat al op reserve.Niemand kan ons zeggen waar het dichtstbijzijnde tankstation is.

Klik hier om RoadStars te verlaten en meer te vernemen op Google Maps: kaart op Google Maps

Lege tanks.

Met een beetje geluk bereiken we de kruising in de buurt van de stad Kumul, waar de nieuwe autosnelweg G7 de oude G312 kruist.We geraken nog net tot aan de eerste halteplaats, waar de volledig lege tanks van de rode Actros de motor tot opgave dwingen.Hij start niet meer wanneer we hem willen verplaatsen.Morgen moeten we iets verzinnen.

Onderhoud in openlucht.

Na een meer dan verdiende nachtrust rijdt de groene Actros naar het tankstation, waar de tanks gevuld worden.Met behulp van een oude tuinslang leiden we de diesel naar de lege tanks van de rode Actros.Met de handpomp aan de motor vullen we het brandstofsysteem, we schakelen het contact in en starten de motor.

Dag 4: Chinese bandenwissel.

Ook dat nog:tijdens de controle voor het vertrek bij een checkpoint ontdekken we op de blauwe Actros een beschadigde band.Op een halteplaats geven we daarom twee Chinese mecaniciens de opdracht om de banden te vervangen.In openlucht verwijderen ze met voorhamer en breekijzer de oude banden van de velgen en trekken ook de nieuwe er met de hand op.Dat alles duurt 20 minuten.Banden uitbalanceren en momentsleutel?Vergeet het maar!

We rijden door tot kort voor de stad Turpan en slaan ons nachtkamp op.

Snel naar de grens.

Het wordt de hoogste tijd dat we China verlaten.Het blijkt dat onze kentekens nog maar drie dagen geldig zijn.Als we in die tijd niet over de grens geraken, begint de hele procedure om kentekens aan te vragen van voor af aan.Anders moeten we de vrachtwagens op diepladers de grens over laten brengen.

Door de provincie Xinjiang gaat het nu snel westwaarts.Voor het avondeten kopen we op een lokale markt fruit, waar we foto's nemen met de nieuwsgierige, hartelijke verkopers.

De volgende morgen begint onze laatste Chinese etappe.Op een hoogte van 2000 meter gunnen we ons een pauze aan het diepblauwe Sayram-meer in een indrukwekkend berglandschap. Boven ontwaren we de joerts van de Uiguren, een moslimminderheid, die al eeuwen in dit deel van China geworteld is en als herders van schapen en runderen leeft.

We moeten verder naar Khorgos. Na de middag bereiken we de grens, waar we de voertuigen parkeren in het douanegebied.

Tijdreis.

Aan de Kazachse kant van Khorgos lijkt het alsof we in oude Sovjettijden beland zijn.Het landelijke gebied is bezaaid met dorpen en lage huizen.Koeien, schapen en geiten lopen over de weg.Kinderen rijden voorbij in een koets: het plattelandsleven.

Bij de Charyn Canyon.

Ook hier moeten rijtijden gerespecteerd worden, dus nemen we een korte pauze bij de Charyn Canyon, de Grand Canyon van Kazachstan.De weg omlaag in de ravijn is jammer genoeg niet toegankelijk voor onze trekkers.We blijven nog even voor enkele prachtige herinneringsfoto's en strekken onze benen.

Klik hier om RoadStars te verlaten en meer te vernemen op Google Maps: kaart op Google Maps

Foto's: Eberhard Joos