RoadStars portret: de truck van… Ronnie ter Maat

Ronnie rolde het chauffeursvak in door zijn vader en oom die allebei chauffeur waren. Voor zover hij zich herinnert ging Ronnie met ze mee, de weg op. ‘Volgens mij was ik een half jaar oud toen mijn vader me voor het eerst meenam. Dus het is er letterlijk met de paplepel ingegoten’ vertelt hij. 

Een droom.

En als je een droom hebt kruipt het bloed vaak waar het niet gaan kan. Ronnie ging naar de technische school, koos de richting autotechniek en wist vrijwel direct dat hij chauffeur wilde worden, net als zijn vader en oom. In zijn vrije uren ging hij op de fiets naar zijn vaders werk, waar hij werd voorbereid op zijn toekomstige vak. Hij startte met de chauffeursopleiding; één dag school en vier dagen werken. ‘Dat was geweldig voor mijn ervaring en kennis’, vult Ronnie aan.

Nadat Ronnie klaar was met de opleiding en stage ging hij meteen solliciteren. En met succes! Ronnie: ‘Ik kon aan de slag bij een klein transportbedrijf waar ik in zeven jaar tijd veel leerde, zoals klein onderhoud. Het was een droom die uitkwam.’ Maar toen leerde Ronnie zijn echtgenote kennen, die aan de andere kant van het land woonde. Het koppel verhuisde naar Goeree-Overflakkee, waar Ronnie zo’n acht jaar werkte voor zijn tweede werkgever. Tot de grote verandering in zijn leven kwam...

De ommezwaai.

De verandering van werknemer naar eigen baas kwam voor Ronnie vrij plotseling. ‘Een vriend van mij reed voor zichzelf en ik vond dat interessant. Als ik nog op de weg zat, zag ik hem al richting huis rijden. Eigen tijd indelen... Dat wilde ik ook wel. Ik zei: Als jij ooit eens een truck erbij koopt, denk dan even aan mij.’ In 2011 ging Ronnies telefoon. Zijn vriend wilde het bedrijf verkopen. Of hij nog interesse had. ‘Volgens mij had ik een paar minuten nodig. Ik zei vrijwel meteen ja!’, lacht Ronnie. 

Het was voor hem altijd een droom. Zijn eigen bedrijf. Zijn eigen wagen. Aan de andere kant dacht hij ook dat hij spijt zou krijgen als hij deze kans voorbij liet gaan. En ondanks wat obstakels, zoals weer naar school gaan voor vakdiploma’s en vergunningen aanvragen om zijn eigen Mercedes Actros MP2 inclusief oplegger aan te schaffen, ging hij ervoor. Ronnie: ‘Maar ik kon wél voor dezelfde opdrachtgever blijven rijden. Dus dat was ideaal. Ik ben nog elke dag blij dat ik die ommezwaai heb gemaakt.’

Mooie herinneringen.

Ronnie heeft in zijn jaren als chauffeur al veel mooie herinneringen aan het vak. De tijden met zijn vader en oom in de auto. Zijn neefje die ook vaak meeging. Samen met de familie op pad. Hij vond het onvergetelijk. Maar ook het cadeau dat hij van zijn eerste werkgever kreeg toen Ronnie 21 jaar werd, staat in zijn geheugen gegrift. De dag vóór zijn verjaardag kwam de vertegenwoordiger zijn eerste, nieuwe auto brengen. Helemaal naar zijn wens én met zijn naam erop. ‘Dat is echt één van mijn mooiste herinneringen.’ 

Opnieuw Mercedes-Benz.

Zijn eerste auto - de Mercedes MP2 - was aan vervanging toe. Door Ronnies jarenlange positieve ervaring met Mercedes-Benz Trucks bestelde hij een nieuwe MP4 uit de folder. Helaas bleek het model uiteindelijk niet leverbaar. Maar de afwikkeling duurde bij elkaar ongeveer twee jaar, en zijn oude auto was inmiddels ongeschikt...

Ronnie: ‘Toen bestelde Van Mossel een tijdelijke auto voor me, zodat ik in ieder geval kon werken’, vertelt hij enthousiast. ‘“Gebruik ‘m zo lang als je nodig hebt”, zeiden ze. Dat was een service waarvan ik wist: die krijg je nergens. En dan is de keuze voor mij snel gemaakt. Als ze bij een werkplaats meedenken en altijd voor je klaar staan is het voor mij helder. Echt slechte auto’s bestaan inmiddels niet meer, dus dan is zo’n topservice doorslaggevend. En gelukkig maar, want mijn vorige auto’s waren al goed... Maar deze MP5 is nog veel beter!’  

- Ronnie ter Maat 

Beest van een machine.

Als het gaat om de nieuwe rijbeleving noemt Ronnie als eerste het nieuwe dashboard. Het feit dat alles digitaal is, geeft hem een overzichtelijk, helder beeld en gevoel. Daarnaast vindt hij het soepele schakelen een plus en de trekkracht aanzienlijk beter dan bij de vorige auto. ‘Ik rijd redelijk veel zware vrachten; met een volle lading weegt hij soms 60 ton. En als ik dan een tunnel uitkom en de kracht niet afzwakt, dan heb je gewoon een beest van een machine. Er zit zoveel kracht in die wagen, het is een totaal andere rijbeleving. Echt next level!’ lacht Ronnie.

De leukste uitdaging.

Naast dat hij blij is met zijn nieuwe wagen, vindt Ronnie vooral het vak zélf de leukste uitdaging. Hij wordt er blij van als zijn planning soepel verloopt, hij op tijd bij de terminal is en aan het eind van de dag alles netjes op plaats van bestemming is. Hij ziet het als een sport om elke dag weer die containers op tijd binnen te krijgen. ‘En ja, dat gevoel van vrijheid hé. Ik zou niet de hele dag op kantoor kunnen zitten!’

Toch zijn er ook minder leuke kanten aan chauffeur zijn. Ronnie: ‘De wachttijden op de terminals door slechte weersomstandigheden of te groot aanbod van vrachtauto’s, bijvoorbeeld. Of als de terminal platgelegd wordt zodat wij soms uren moeten wachten tot we verder kunnen. Maar ondanks dat dit weleens vervelend is, begrijp ik het wel. En ook dát is weer de uitdaging. Goochelen en puzzelen met tijden en tegenvallers, het heeft ook wel wat. En... negen van de tien keer lukt het!’

Ben jij ook eigen rijder en lijkt het jou leuk jouw portret hier de volgende keer te lezen? Stuur ons dan een berichtje met je gegevens en we nemen contact met je op!