Josef Sammer kan zich niets mooiers voorstellen dan in een Arocs te rijden

Er is eigenlijk niets dat Josef Sammer liever doet dan aan het stuur van een truck zitten. "Als kind al was dat mijn grote droom", vertelt hij. "Anderen wilden piloot worden, politieagent of brandweerman, maar ik wilde altijd alleen maar in een truck stappen en op pad gaan." Nauwelijks meerderjarig kon hij deze droom verwezenlijken, samen met een vriend die op 21-jarige leeftijd helaas veel te vroeg aan een hersentumor overleed. Van zijn besluit heeft hij nooit spijt gehad.. "Waarom zou ik?", vraagt hij in het sympathieke, wat zangerige dialect van het Salzkammergut. "Ik heb toch een beetje van mijn hobby mijn werk gemaakt, en als ik dan ook nog eens op zo'n schitterende werkplek plaatsneem,ben ik sowieso volmaakt gelukkig."

Josef heeft het over zijn splinternieuwe Arocs 1851, waarmee hij steengruis, grind en ander stortgoed voor het transport- en grondverzetbedrijf Windhager rondrijdt. "Ik zit veel op de weg en ben dan helemaal eigen baas, ik ontmoet veel mensen en voel me echt de koning te rijk op de chauffeursstoel. Er is niets mooiers dan in een vrachtwagen rijden", verzekert hij. De Oostenrijker droomt wat weg. Vertelt over zijn passie, die eigenlijk een roeping is. Over zijn enthousiasme voor zijn truck en werkgever, waarbij "echt alles" op zijn plaats valt. "Ik zit hier als mens en als chauffeur precies goed!"

Ook zijn chef, Ferdinand Windhager, die de in de jaren vijftig opgerichte familieonderneming als tweede generatie leidt, heeft geen reden tot klagen. In een klein bedrijf als dat van hem – 14 trucks en 12 bouwmachines – geven de werknemers de doorslag. "In dat opzicht ben ik altijd op zoek naar mensen als Sepp. Gemotiveerd tot in zijn kleine teen, betrouwbaar, vriendelijk en professioneel in de omgang met klanten. Bovendien zorgt hij voor zijn truck alsof die van hemzelf is – meer kan ik als directeur van een werknemer niet verlangen."

Inderdaad is Josef Sammer echt begaan met de conditie van zijn Arocs. Elke kras vat hij persoonlijk op, in de cabine moet alles kraakhelder zijn. Alles heeft zijn eigen plaats, in een vak in de middenconsole heeft hij oplaadkabels, sleutels, een zonnebril en leverbonnen keurig netjes opgeborgen, in de koelkast blijven druiven, cola, ingelegde chilipepers en (voor als de nood aan de man komt) hardgekookte eieren op temperatuur. En met werk- of wandelschoenen kom je er niet in! "Ik breng in mijn Arocs bijna meer tijd door dan thuis", licht Josef toe. "Het moet binnen opgeruimd en schoon zijn."

En comfortabel. De meeste van zijn bestemmingen liggen niet meer dan 30 tot 50 kilometer van de bedrijfsvestiging in het tussen St. Wolfgang en Bad Ischl gelegen plaatsje Wirling verwijderd. Toch maakt Josef regelmatig gebruik van het bed in de cabine. "Dat is pure luxe. Als ik ergens een tijdje moet wachten of pauze heb, ga ik vaak even liggen en daarna kan ik weer helemaal uitgerust aan het werk."

Zoals nu. Josef Sammer moet een vracht steengruis bij de eigen groeve van de onderneming in het Weißenbachtal inladen en vervolgens bij een klant in Redlham afleveren.

"Echte Weißenbacher", geeft Ferdinand Windhager aan. Dat is van hoge kwaliteit en wordt vooral gebruikt als ondergrond in de wegenbouw." De Arocs van Josef trekt op de weg naar beneden de steengroeve in een lange stofwolk achter zich aan. De chauffeur parkeert zijn wagen, overbrugt in looppas de paar meter naar de gereed staande shovel en heeft kort daarna zijn kipperoplegger gevuld met 24 ton. "Sepp gaat altijd voluit", zegt Ferdinand Windhager, die zijn medewerker vanaf de rand van de groeve gadeslaat. "Rustig aan doen, dat bestaat voor hem niet."

Zo demonstreert hij ook de Hydraulic Auxiliary Drive, een van de sterke punten van de tweeassige trekker. Met een druk op de knop schakelt Josef even de hydraulische aandrijving voor de voorwielen bij – met de extra tractie levert de weg omhoog geen enkel probleem op. "Ik rij zo de groeve uit", zegt hij. "Zonder Hydraulic Auxiliary Drive kun je maar beter niet onderweg naar boven stil komen te staan."

Ook Ferdinand Windhager is door de technologie helemaal over de streep getrokken. "Ik heb dezelfde voordelen als bij een aandrijving op alle wielen, maar spaar in vergelijking daarmee gewicht uit en ik profiteer daarnaast ook van een lager brandstofverbruik." De ondernemer noemt nog een heel ander en erg belangrijk voordeel voor hem: met de Hydraulic Auxiliary Drive zijn nu voor het eerst ook eerder onbereikbare locaties toegankelijk, zoals onlangs bij de Mondsee. "Op die oplopende wegen met vers gestort steengruis hadden we met een andere trekker geen schijn van kans gehad."

Josef Sammer knikt en zijn ogen beginnen al weer te glimmen. Vanwege het rijgedrag van zijn truck, "absolute wereldklasse". Vanwege de "perfect werkende" startblokkering, en al helemaal vanwege de retarder. "Ideaal", zegt hij. "Ik hoef vrijwel niet meer te remmen om tot stilstand te komen – dat systeem zou voor elke truck verplicht moeten zijn."

Zijn hartstocht voor trucks deelt Josef met zijn passie voor muziek: hij speelt tuba bij de harmonie van St. Wolfgang. Maar dat is alleen maar een hobby. "Vrachtwagenrijden, daarentegen, is mijn leven – ik kan me niets mooiers voorstellen."