De berg roept! De Arocs is de beste begeleider van het Citem Team

– Alain Stephan

Een paar meter nog, dan is Pak er. Met zijn rechterarm pakt hij een richel vast en trekt zich heel dicht naar de rotswand toe. Is de kabel lang genoeg om voldoende te kunnen bewegen? In zijn linkerhand heeft hij de staalplaat die het net moet bevestigen, precies op deze plek. Een paar meter verderop is zijn collega Franck stilletjes aan het vloeken. Bij beide mannen staat het zweet op het voorhoofd. Dit is weliswaar routine, maar absoluut geen kinderspel.

Pak – die eigenlijk Pierre-Alexandre Keller heet – en zijn collega’s hebben de montage van het net gisteren al voorbereid. Dat wil zeggen: over de helling klauteren, veel gaten in de rots boren en vervolgens draadstangen erin draaien. Ook dat is zwaar werk. Elke draadstang zal een staalplaat van 30 bij 30 centimeter met een gewicht van enkele kilo’s dragen, die de mannen nu monteren en met moeren borgen. Daarbij komt het stalen net in beweging en dat betekent dat er elke keer een heleboel steentjes op de helm en veiligheidsbril kletteren. Een persoonlijke veiligheidsuitrusting is hier absoluut onmisbaar.

Elke verankering is zwaar werk. “We hebben er ongeveer honderd van nodig voordat het net blijft zitten”, zegt Pak. De 30-jarige bergbeklimmer werkt sinds een jaar voor Citem. Dit bedrijf uit Saint-Jean-de-Maurienne in de buurt van Grenoble in de Franse Alpen is gespecialiseerd in bouwwerkzaamheden in de bergen. De nadruk ligt op de beveiliging van steile hellingen en rotswanden om wegen, gebouwen en voorzieningen tegen steenslag te beschermen, in dit geval een waterkrachtcentrale. Achter de rotswand gaat een waterkanaal de diepte in. De turbines van de waterkrachtcentrale zetten de energie van het water uit de bergen om in elektrische energie.

Bovendien is de klus telkens weer een race tegen de klok. Het beveiligen van hellingen kost de Franse staat vermoedelijk honderden miljoenen euro’s per jaar. Er is dus veel werk voor Citem, maar het weer moet wel goed zijn. In de winter zijn zulke werkzaamheden ondenkbaar. Bij slecht weer vliegt de helikopter niet en kunnen Pak en zijn collega’s hun werk op de rotswand niet doen. Zelfs tijdens het bouwseizoen slaat het weer vaak razendsnel om, wat heel gebruikelijk is in de hoge Alpen.

“We hebben prachtig weer. Als we het nu niet doen, wanneer moeten de netten dan wél naar boven gaan”, zegt Pak. Het snel luider wordend gedreun van de rotorbladen kondigt de komst van de helikopter aan. De mannen zetten hun gehoorbeschermer op – de helikopter landt op slechts 50 meter afstand. Ze overleggen even met de piloot, die vervolgens weer opstijgt.

Haast is geboden.

Het eerste net gaat hangend onder de helikopter richting het kamp bovenop de rotswand. Daarbij wordt er veel van de motoren gevraagd: het gewicht van de rollen trekt de helikopter flink naar beneden. De medewerkers van Citem bereiden de volgende rol al voor. Deze moet worden ingehaakt als de helikopter weer terug is. Haast is geboden, want elke minuut die de helikopter vliegt is kostbaar. Als iedereen hier niet extreem efficiënt werkt, levert de klus verlies op voor het bedrijf.

Terug naar Pak en Franck. Ze staan op de smalle richel bovenop de rotswand. Pak geniet van het uitzicht: “Ik hou van de bergen. Ik kan er geen genoeg van krijgen.” Naast zijn werk bij Citem volgt hij een opleiding tot berggids. Maar er is niet veel tijd om te dromen over het volgende avontuur in de Alpen. Vandaag nog moeten ze alle stalen netten in de rotsen verankeren. De komende dagen zal het weer omslaan. De klus zou dan in gevaar komen.

Fotografie: Alex Kraus