Największe maszyny świata

Komatsu D575.

Przegląd największych maszyn na świecie zaczynamy od największego buldożera – Komatsu D575. Powstał w Japonii, a jego różne modele pracują od 1989 roku. Waży 152,5 tony i ma wysokość prawie 5 metrów. Dzięki swym wymiarom daje radę przesunąć aż 69 metrów sześciennych spychanego materiału w pojedynczym przejeździe, a wyposażony nie w standardowy, lecz dodatkowy lemiesz – nawet 96 metrów sześciennych. Porusza się dzięki 12-cylindrowemu silnikowi o mocy 1150 koni.

LeTourneau L-2350.

Największą zaś ładowarką kołową jest amerykańska LeTourneau L-2350. Maszyna ta produkowana jest wyłącznie na specjalne zamówienie. Najczęściej wykorzystuje się ją do pracy w kopalniach odkrywkowych – ładuje towar do dalszego transportu. Za jednym podniesieniem dźwiga aż 75 ton materiału. Jej siłę zapewnia 2300 koni mechanicznych. Nie jest łatwo nią manewrować – waży 265 ton i ma aż 21 metrów długości oraz 6,5 metra wysokości. Za tak silnego pracownika w stajni trzeba jednak sporo zapłacić. Koszt wynosi 1,5 miliona dolarów.

Bagger 288.

A teraz coś z naprawdę grubej rury. Bagger 288 (bo taka jest nazwa tej maszyny) to bez wątpienia prawdziwy król
– największy i zarazem najcięższy pojazd lądowy na świecie! Ta maszyna jest koparką wielonaczyniową i także pracuje w kopalni odkrywkowej, a pochodzi z Niemiec. Dzięki głowicy o ponad dwudziestometrowej średnicy z 18 czerpakami potrafi wydobywać 240 tysięcy ton węgla dziennie. Przemieszcza się na 4 zespołach 3-rzędowych gąsienic. Ze względu na swe wymiary i wagę nie jest w stanie osiągać dużych prędkości – maksymalnie jedynie 0,6 km/h. Ale weźmy pod uwagę, że mówimy tu o 240 metrach długości i 96 metrach wysokości oraz wadze 13 500 ton.

LHC – Wielki Zderzacz Hadronów.

Teraz jednak maszyna o zupełnie innym charakterze, ale za to – prawdziwie największa maszyna na świecie.
Mowa o LHC – Wielkim Zderzaczu Hadronów, czyli akceleratorze cząstek umiejscowionym w ośrodku CERN niedaleko Genewy. Nie może oczywiście się poruszać, za to jej wymiary naprawdę wciąż są imponujące. Tworzy go tunel umiejscowiony pod ziemią o długości 27 kilometrów. Cząstki zaś rozpędzane są w nim aż do prędkości bliskich prędkości światła! Następnie zderzają się ze sobą, a wyniki takiego zdarzenia są obserwowane i badane na wszystkie sposoby. Odkryto w ten sposób istnienie bozonu Higgsa. Wielki Zderzacz Hadronów powstał w 2008 roku, a jego budowa, tak potrzebna nauce, pochłonęła 4,5 miliarda franków szwajcarskich.

źródło: next.gazeta.pl