Nieważne dokąd jedzie João Gonçalves – szachownica zawsze podróżuje razem z nim

Dwaj królowie, dwaj hetmani, cztery gońce, cztery skoczki , cztery wieże, 16 pionów i szachownica – to wszystko, czego João Gonçalves potrzebuje, aby przejść z trybu pracy w tryb odpoczynku. Oczywiście – potrzebuje jeszcze przeciwnika. João jest zafascynowany szachami tak dalece, że nawet zdarza mu się czasem grać z samym sobą. „Staram się nie kantować i grać jednakowo dobrze w obie strony”, mówi z uśmiechem.

João mieszka w Viana do Castelo, miasteczku na północy Portugalii. Sąsiedzi wiedzą o jego hobby. Czasami urządzają improwizowane turnieje szachowe, robiąc w ten sposób niespodziankę João, gdy wraca z dalekich kursów. Nauczył grać w szachy również oboje swoich dzieci – mają jedenaście i dziewięć lat. „Wiek nie ma w tej grze znaczenia. Trzeba znać reguły i potrafić strategicznie myśleć”, mówi João.

– João Gonçalves, kierowca Actrosa z Portugalii

Szczęśliwy kolor to biały.

Gdy po drodze robi przerwy, szuka na miejscu wypoczynku kolegów, którzy chcieliby się z nim zmierzyć w partii szachów. „W szachy można grać również wtedy, gdy nie mówi się tym samym językiem”, stwierdza.

Choć logika i zdrowy rozsądek odgrywają w szachach tak ważną rolę, João jest nieco przesądny: „Mam przeczucie, że białe figury przynoszą mi szczęście.” Przed każdą partią João ma już w głowie określoną strategię: „Koncentruję się na środku szachownicy, aby wzmocnić obronę króla.”

Często dostaje pytanie, czy gra również z komputerem. João zdecydowanie preferuje prawdziwe figury i człowieka jako przeciwnika. „Może jestem w tym trochę konserwatywny, ale nie ma piękniejszego uczucia niż zdjąć z szachownicy króla przeciwnika, wypowiadając magiczne słowa: Szach-mat!”

Zdjęcia: Begoña Tremps