Ο ποδηλάτης ανώμαλου εδάφους José Manuel Fernández – από το Actros στο ποδήλατο βουνού

Κοκαλώνει τα φρένα, ανασηκώνεται από τη σέλα, μετατοπίζει το βάρος του προς τα πίσω. Ο José Manuel Fernández κατεβαίνει μια απότομη κατηφόρα, τόσο απότομη που σχεδόν "φεύγει" μπροστά, πάνω από το τιμόνι.Τα πήγε καλά. Κάθε φορά που κατηφορίζει αυτήν την πλαγιά, δεν παύει να εκπλήσσεται πόσο απότομη είναι.Νιώθει τους κραδασμούς που δεν μπορεί να απορροφήσει το πιρούνι της ανάρτησης του ποδηλάτου του στα χέρια και τους πήχεις του.Τώρα, πρέπει να πάρει μια απότομη αριστερή στροφή, γι' αυτό ενεργοποιεί το φρένο του πίσω τροχού.Πετραδάκια εκτινάσσονται στον αέρα, δυο-τρία ακόμα πατήματα των πεντάλ. Ανασηκώνεται από τη σέλα, ανεβάζει το τιμόνι – για μερικά, πολύ φορτισμένα δευτερόλεπτα ίπταται στον αέρα.Έπειτα, σκύβει προς τα μπροστά, για να συγκρατήσει το ποδήλατο σε οριζόντια θέση.Συγχρόνως, οι τροχοί προσγειώνονται στην πίστα.Ξαναξεκινάει αμέσως, για να διατηρήσει την ταχύτητα – το έδαφος γίνεται και πάλι ανηφορικό.

– Οδηγός Actros José Manuel Fernández

Μια ώρα πριν: ο José ρίχνει μια ματιά μέσα από τον πλαϊνό καθρέπτη του Actros του.Η εταιρεία του έχει αναλάβει την αποκατάσταση του εδάφους που για πολλά χρόνια χρησιμοποιούταν ως λατομείο. Γι' αυτό, τα ανατρεπόμενα ρίχνουν εδώ χιλιάδες τόνους χώματος στις καθαρισμένες εκτάσεις.Ο José βάζει όπισθεν και κάνει πίσω με το πορτοκαλί φορτηγό, μέχρι η άκρη του ημιρυμουλκούμενού του να βρεθεί στη σωστή θέση.Το τελευταίο φορτίο πέφτει στην πλαγιά.

Είναι Παρασκευή απόγευμα, όπου να' ναι σχολάει.Ο José οδηγεί φορτηγά τα τελευταία 18 χρόνια."Και συνεχίζει να είναι το μόνο επάγγελμα που θα έκανα με τόση χαρά", λέει και αφήνει το Actros του να απομακρυνθεί αργά από την κατηφορική πλαγιά."Μου αρέσει να είμαι στο δρόμο και να μην δουλεύω όλη μέρα στο ίδιο μέρος", συνεχίζει ο José."Παρόλ' αυτά, δεν απομακρύνομαι πολύ από τη Σαραγόσα."Η πόλη, σχεδόν 300 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Μαδρίτης, είναι η πατρίδα του.

Στενές στροφές, απότομες κατηφορικές πλαγιές.

Ήταν μια δύσκολη εβδομάδα.Οι δουλειές της Áridos y Excavaciones Carmelo Lobera, της κατασκευαστικής εταιρείας για την οποία ο José εργάζεται ως οδηγός, έχουν αυξηθεί κατά 40 τοις εκατό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.Η εταιρεία συμμετέχει σε πολλά έργα κατασκευής δρόμων και αυτοκινητόδρομων στην περιοχή της Σαραγόσα – όπως και στην κατασκευή της γραμμής υψηλής ταχύτητας του ισπανικού σιδηροδρόμου.Για τον José και τους συναδέρφους του, αυτό μεταφράζεται σε πολλά δρομολόγια και πολλές ώρες δουλειάς.

Ωστόσο: δίπλα ακριβώς στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, βρίσκεται η "παιδική χαρά" του, την οποία βλέπει κιόλας από την καμπίνα οδηγού. Αυτή η έκταση γης είναι ο παράδεισος των ορεινών ποδηλατών.Στενά μονοπάτια, κλειστές στροφές, απότομες κατηφορικές πλαγιές για εντυπωσιακά άλματα. 300 τετραγωνικά χιλιόμετρα αδρεναλίνης."Είμαι πραγματικά τυχερός", λέει ο 40χρονος λάμποντας από χαρά.

Απόλυτη συγκέντρωση.

Σήμερα, συμμετέχει στην προπόνηση και ο Miguel. Αυτός μύησε το José στο άθλημα πριν από πέντε χρόνια. "Έπρεπε να κάνω κάτι. Ήμουν 35 χρονών, είχα γίνει ήδη πατέρας και είχα πάρει σίγουρα 15 κιλά. Επιπλέον, κάπνιζα χαλαρά ένα πακέτο την ημέρα", λέει ο José. "Η δουλειά μου είναι πολύ καθιστική, μου κάνει καλό που κινούμαι. Το νιώθω." Τα χρήματα που ξόδευε στο παρελθόν για τσιγάρα σήμερα τα διαθέτει για τον εξοπλισμό του ποδηλάτου του. Στο μεταξύ ο José έχει φτάσει το φιλαράκι του τον Miguel. Ο José τον φωνάζει "μαέστρο". "Είναι ωραία που πηγαίνουμε πολλά άτομα μαζί", λέει ο Miguel. "Συνήθως μαζευόμαστε πέντε άντρες. Προσέχουμε ο ένας τον άλλον στη διάρκεια της προπόνησης."

Οι σοβαροί τραυματισμοί είναι σπάνιοι. "Όταν, όμως, πέφτεις πονάς." Ο José και ο Miguel είναι καλά εξοπλισμένοι, φορούν κράνος, γάντια και προστατευτικά. "Εάν έπεφτα κάθε φορά, η γυναίκα μου θα μου είχε πάρει ήδη το ποδήλατο", λέει ο José. Και οι δυο τους γελάνε.

Σοβαρά μιλώντας, όμως: "Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνεις. Όταν πηγαίνω με 30 χιλιόμετρα την ώρα, λίγα εκατοστά δίπλα σε μια κατηφορική πλαγιά, δεν με "παίρνει" να αφαιρεθώ. Οπότε δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο. Και δικαιολογημένα."

Και οι δύο θέλουν να την αξιοποιήσουν την ώρα που απομένει μέχρι να σκοτεινιάσει.Ανεβαίνουν ξανά στα ποδήλατα και χαιρετούν δυο άλλους ποδηλάτες. Ο ισχυρός δυτικός άνεμος σηκώνει άμμο και σκόνη στο πρόσωπό τους.

"Κάψιμο" ξανά.

"Αυτό το κομμάτι μου αρέσει περισσότερο απ' όλα", λέει ο José στη διάρκεια του επόμενου σύντομου διαλείμματος. Έχει βγάλει το αριστερό γάντι και κάνει μασάζ στο χέρι του που έχει καταπονηθεί από το ανώμαλο έδαφος. Τον επόμενο μήνα, οι δύο τους θα λάβουν μέρος σε έναν μαραθώνιο ορεινής ποδηλασίας στο Monegros, μια περιοχή που μοιάζει με έρημο. 216 χιλιόμετρα, 1600 μέτρα ύψος. 8000 οδηγοί. "Οι αγώνες σε κινητοποιούν. Άλλωστε θέλουμε να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι", λέει ο José.

Για να είναι σε καλή φυσική κατάσταση για το μαραθώνιο, πηγαίνει επίσης για τρέξιμο πολλές φορές την εβδομάδα και προσέχει τη διατροφή του. Την τελευταία φορά η διαδρομή του πήρε πέντε ώρες. "Ασφαλώς, τώρα ο στόχος μου είναι να μειώσω τους χρόνους μου." Πίνει μια γουλιά νερό. Έπειτα, ξαναφοράει το γάντι του και κατευθύνεται προς το μονοπάτι. Για δέκα λεπτά ακόμη θα τα δώσει όλα. Τα μάτια του José αστράφτουν από χαρά.

Φωτογραφίες: Sebastian Vollmert
Βίντεο: Martin Schneider-Lau