In weer en wind: Andreas Huberty en zijn Antos 1833

RoadStars ontmoet

Nog 30 minuten vanaf nu.

Dringende opdracht in Westerwald – Andreas Huberty weet nooit wat een nieuwe werkdag zal brengen.

Sommige dagen krijgt Hubbi maar vijf opdrachten, andere dagen 20.


Net als Andreas Huberty de administratief medewerker wil begroeten, komt er weer iets tussen. Daarnaast rinkelen op beide bureaus de telefoons. Een bureaumedewerkster neemt op. Op hetzelfde moment licht op Andreas zijn tablet een blauwe knop op: “Opdracht". Via de telefoon komen de details van de volgende job binnen.

Andreas Huberty, die hier bij sleepdienst Müller in Montabaur “Hubbi” genoemd wordt, knikt naar zijn collega aan het bureau. “Doe ik", zegt hij. Hij beweegt zijn wijsvinger richting tabletdisplay: “Opdracht aannemen”. Vanaf nu heeft hij 30 minuten.

“We mogen er maximum een half uur over doen om tot bij de klant te raken. Langer moet niemand op de pechdienst wachten”, zegt de 49-jarige man terwijl hij zijn collega nog even op de kaart toont waar de auto in panne staat. Dan trekt hij energiek zijn jas aan, gaat naar buiten en loopt naar zijn Antos.


Zodra Hubbi de opdracht heeft aangenomen, tikt de tijd. “Langer dan 30 minuten moet de klant niet wachten.”
Zodra Hubbi de opdracht heeft aangenomen, tikt de tijd. “Langer dan 30 minuten moet de klant niet wachten.”

Werkomgeving Westerwald.

Met vijf vestigingen staat Hubbi zijn firma in voor de hele regio Westerwald, onder andere voor het netwerk Assistance Partner. Klanten van 120 verschillende autoverzekeringen worden bij pannes, ongevallen en technische defecten door Hubbi en zijn collega’s geholpen. Daarbij komen ook nog opdrachten van de politie en het parket.

“Sommige dagen krijg ik maar vijf opdrachten, andere dagen twintig”, vertelt Hubbi. Vooral bij de eerste sneeuw en vrieskou in de winter zijn de mannen van de pechdienst populair. “Hier weten we nooit wat de dag zal brengen.”

Hij draait nog even rond zijn nieuwe Antos 1833. Dan opent hij de deur, stapt in, klikt zich vast en drukt op de startknop. De tijd tikt.


“Er is steeds meer verkeer en daardoor hebben wij steeds meer te doen.”

– Andreas “Hubbi” Huberty, wegenwachter bij sleepdienst Müller



Goede mensen gezocht.

De vestiging van Müller in Montabaur ligt vlak bij de A3, tamelijk centraal tussen Keulen en Frankfurt. Van hieruit zie je de file op de autosnelweg richting het zuiden al.

Andreas Huberty is het hoofd van de vestiging en werkt al 31 jaar voor het bedrijf. “Ik was er vanaf het begin bij”, zegt hij terwijl hij van het bedrijfsterrein afrijdt. “Er is steeds meer verkeer en daardoor hebben wij steeds meer te doen.”Daardoor kan de sleepdienst goed opgeleide mensen met een vrachtwagenrijbewijs altijd gebruiken.

Hubbi werpt een snelle blik op de klok. Er zijn vijf minuten verstreken sinds hij de opdracht aangenomen heeft. De auto van de klant is stilgevallen en start niet meer. Dat weet hij al.


Technisch fit.

Een paar dorpen verder staat de zwarte combi aan de kant van de weg. Plots begint het te sneeuwregenen. Hubbi lacht ermee: “Typisch Westerwald. Voor vandaag was er geen regen of sneeuw voorspeld. En nu hebben we het allebei.”

Hij geeft de klant een hand. De bestuurder van de combi is ontspannen, hij is nog maar 15 minuten aan het wachten. “Eens kijken wat we kunnen doen", zegt Hubbi terwijl hij het voertuig probeert te starten. Alleen de starter draait. Hij opent de motorkap en werkt geroutineerd zijn checklist af. Hij en zijn collega’s moeten technisch helemaal fit zijn: Voor Hubbi bij de pechdienst kwam werken, volgde hij een opleiding tot automecanicien.

Dan gaat Hubbi in de auto zitten. De motor geeft nog altijd geen kick. Zelfs het testapparaat dat de wegenwachter aansluit, helpt hem niet verder. Het ligt niet aan de bougies en de batterij. Ook de distributieriem is in orde. “Bij 48 procent van de pannes krijgen we de auto weer in orde, maar wanneer er iets mis is met de elektronica nemen we de auto eerst mee naar de werkplaats, het huis van de klant of ons bedrijfsterrein.” 


Gewone auto’s merkt de Antos niet op. Hij kan op zijn plateau voertuigen tot zes ton vervoeren.
Gewone auto’s merkt de Antos niet op. Hij kan op zijn plateau voertuigen tot zes ton vervoeren.

Een keerpunt.

Het wegslepen zelf duurt maar vijf minuten. Hubbi maakt de haak vast aan de combi, gaat naar de Bordmatic van de Antos en laat het plateau naar beneden. Met de lier wordt het voertuig op de vrachtwagen getrokken. Dan controleert Hubbi of de bestuurder die de combi het hellend vlak opgestuurd heeft, de combi in versnelling gezet heeft en de handrem aangetrokken heeft. “Het is heel belangrijk dat de sleutel zich buiten de auto bevindt.” Sommige auto’s worden automatisch vergrendeld en zonder sleutel heb je dan een probleem.

Hubbi heeft vier spanriemen nodig voor de combi. In de opbergvakken aan de zijkant van de Antos liggen er wel 20 verschillende. Terwijl hij riemen uitkiest en vastmaakt, houdt hij de weg in de gaten. Zo dicht bij de weg werken is niet ongevaarlijk. Zeker nu in het donkere seizoen kunnen bestuurders hem over het hoofd zien. “Om die reden vertrek ik nooit zonder fluorescerende kleding”, zegt hij. Voorzichtig legt hij de spanriemen rond de velgen en snoert ze vast. Ze kunnen vertrekken.


Hubbi heeft maar vijf minuten nodig om de auto klaar voor vertrek vast te maken op het plateau van de Antos.


Opdracht uitgevoerd.

Eerst terug naar het terrein van Müller in Montabaur. “De Antos merkt zelfs geen gewone auto’s op", merkt Hubbi op terwijl hij ontspannen in de Antos-cabine zit en optrekt. De truck gebruikt zijn 240 kW (326 pk) optimaal. Af en toe kijkt hij in de achteruitkijkspiegel om zeker te zijn dat de spangordels strak gespannen blijven. Alles oké.

De vrachtwagen rijdt het bedrijfsterrein op. De combi blijft voorlopig hier omdat de eigenaar haast heeft. Hubbi kijkt hoe laat het is. Er zijn amper 45 minuten verstreken sinds hij de opdracht aangenomen heeft.

De winter in Westerwald zal nog wel andere uitdagingen voor hem en zijn collega’s in petto hebben. Dat leert de ervaring toch. “We zien wel wat er nog komt", zegt Hubbi grijnzend. Hij zit al een aantal jaar in het vak.


Foto's: Alex Kraus

8 comments