De bijzondere ontmoeting van Erick

De wervende reclame van de Blauwestad zag ik vanuit mijn ooghoek: ‘Iedereen wil/kan zo wonen vanaf €250.000’. Ik moest even zoeken maar het AZC had ik al snel gevonden. Het was nieuw en nog volop in aanbouw. Werklieden liepen af en aan. Hoewel het er allemaal keurig uitzag, was mijn eerste gedachte ‘niemand wil zo wonen’. Weggestopt aan de verloren randen van een nieuwbouwwijk.

De machinist Robert had me al aan zien komen en belde: ‘Doorrijden tot aan het einde van de weg, dan naar links en dan achteruit naar de shovel en kiepen op de weg!’ Kijk daar houd ik van: grote stappen, snel thuis! Tijdens het kiepen zag ik hem al zitten, een asielzoeker die met meer dan normale belangstelling zat toe te kijken. Ik zwaaide en dat was voor hem het sein om naar me toe te komen. “I truckdriver too! On a Mercedes!”, riep hij en meteen daarna begon hij een gesprek in het Duits, Engels en Arabisch door elkaar. “Actros very good!” Ik was het direct met hem eens...

Nou is mijn Arabisch een beetje roestig maar ik snapte al snel dat hij in Syrië ook met een kiptrailer gereden had. Omdat ik nog een paar vrachten zand moest halen, nodigde ik hem uit om even een ritje mee te gaan. Ik heb nog nooit iemand zo snel in een vrachtauto zien springen! “Thank you! Dankjewel!” En we gingen op pad. Hij bekeek mijn cabine met een blik van herkenning: ‘Dit is wat ik heb gemist de laatste twee jaren’, las ik in z’n ogen. 

Het was duidelijk dat hij gewoon weer aan het werk wilde, waar was voor hem niet zo belangrijk. De omstandigheden hadden hem naar Nederland gebracht. Het verbaasde me dat hij goed op de hoogte was van de geldende regels op het gebied van rijbewijs en code 95. Dat laatste was wel een ding voor hem. “Hoe pak ik dat aan,” vroeg hij mij. Ik moest hem het antwoord schuldig blijven want ik had ook geen idee of zijn rijbewijs hier geldig was. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo op de hoogte ben met de ambtelijke molens. “Maar als ik hier aan het werk ben, en er komt vrede in Syrië, dan koop ik de truck van mijn baas en ga ik weer terug! Ze zullen mij daar nodig hebben voor de wederopbouw van mijn land,” zei hij vastbesloten.

Inmiddels zijn we een paar jaar verder en in Syrië gaat de zinloze oorlog met alleen maar verliezers gewoon door. Ik hoop dat de chauffeur uit Beerta goed terecht is gekomen! Wie weet komen we elkaar nog eens tegen op de vrachtwagen. Ik zal hem dan zeker vertellen hoeveel spijt ik ervan heb dat ik dit niet goed heb opgepakt.”