‘Ik voel me rijk als een koning, ik heb een truck als m’n woning’

‘Ik voel me rijk als een koning, ik heb een truck als m’n woning’ zijn de eerste regels van een liedje van Henk Wijngaard. Het staat op een CD die ik van mijn ouders heb gekregen toen ik mijn chauffeursdiploma haalde. Was op zich wel een mooie practical joke van ze, ik houd namelijk echt niet van truckerliedjes van deze overigens sympathieke man uit Stadskanaal.

Toch denk ik vaak aan dit zinnetje als ik weer zo’n met van alles en nog wat uitgedoste vrachtwagen voorbij zie komen. Gordijntjes, leer in alle soorten en maten, bull bars en binnen en buiten verlichting waar ze in het red light district nog een puntje aan kunnen zuigen. Oké, dit laatste is een wat knullige woordspeling. Het is echt ongelofelijk wat er allemaal in en op de cabine gebouwd wordt.

Ooit heb ik me laten verleiden om met met mijn toen 13-jarige zoon af te reizen naar Mantorp in Zweden om daar de Nordic Trophy te bekijken. De overtreffend trap van wat je in Nederland op de diverse truckfestivals te zien krijgt. Het meest grappige en bizarre vond ik wel de hoesjes om het rem en koppeling pedaal. En dan de trucks waar hele families op los gingen om de boel eens extra te laten glimmen. Om te laten zien dat de vrachtwagen de trots van de familie is. Nou ja op eentje na dan… ‘Daddy’s dream , Mummy’s nightmare’ stond er op de zijkant. De beste man was ook dan helemaal alleen uit Denemarken gekomen om zijn truck te showen

Toen ik een paar weken later in Duitsland bij een Autohof met een paar Duitse chauffeurs aan de stamtafel zat, vertelde ik waar ik geweest was en wat ik had gezien. Een van de heren merkte met een diepe zucht op: “Ach, wir Mercedes fahrer brauchen das alles nicht.” En dat was ik wel met hem eens. Met een ‘Gute Nacht’ zochten we elk onze eigen Actros op. Ik keek nog even rond in de cabine en concludeerde dat het ook aan mij niet besteed was om de tent te versieren.

Toen ik de volgende morgen fris en fruitig de gordijnen opendeed, zag ik als eerste diezelfde man van gisteravond zitten in zijn auto. Ik moest echter wel twee keer kijken om hem achter het stuur te vinden. De hele voorruit was beplakt met vlaggetjes en vaantjes met allerlei teksten variërend van Brummi, Bayern München en bedenk het allemaal nog meer. Het eerste wat in mij opkwam was ‘hoe is het mogelijk dat hij de weg nog kan zien?!’

Toen ben ik er eens op gaan letten. Niet alleen in Duitsland maar ook in de rest van Europa kunnen ze er wat van: laptops,  televisieschermen, vlaggen, naamborden van de hele familie…. Het wordt allemaal maar voor het raam gezet. Hetzelfde raam waardoor je ook op de weg moet kijken. Het is me echt een raadsel hoe ze de juiste weg nog kunnen vinden. Maar waar ik me eigenlijk echt aan stoor, is dat ze een loopje nemen met de veiligheid van henzelf en ook van de medeweggebruikers.

Ik kan me ook niet voorstellen dat je lekker rijdt met dat gewapper voor je neus. En een knullig vaantje van welke voetbalclub dan ook maakt je blikveld meteen een stuk kleiner. Om het zelf te ervaren heb ik uit de vrachtwagen van mijn collega een vaantje van FC Groningen gepikt. Ja sorry hoor voordat jullie in Rotterdam, Den Haag of Amsterdam beginnen te gillen van boeruh, boerah of boeren… Ik had gewoon even niet anders! Er lopen bij ons verschillende seizoenkaarthouders rond, dus dat was gewoon makkelijker scoren dan dat onze plaatselijke FC doet.

Ik had alleen nog even een vrijwilliger nodig. Toevallig zat de boekhouder nog op kantoor dus die maar mee naar buiten gesleept. Onder luid protest en gemopper dat ie het zo druk had weliswaar. Hem uiteindelijk voor de cabine gezet en zelf ingestapt… Ik wist dat hij voor de auto stond maar ik zag alleen zijn benen. Dat is genoeg zou je zeggen? Hij deed drie stappen vooruit en ik zag hem dus helemaal niet meer… En dat allemaal door een vlaggetje!

Nu hoor ik je denken, jaaahaaa we weten het allemaal wel. Oké dan wil ik nog een ding aan je vragen… Waarom hangt die prullaria nog voor je raam?! Ik ben zelf ook niet roomser dan de paus hoor want een kaartje van de Truck Trophy 2015, dashcam en de toll collect voor Duitsland hangen bij mij voor het raam. Maar wel zodat ik er nog doorheen kan kijken.”