ABS Transport przemierza Outback pociągami drogowymi na bazie Actrosa

Czy to tylko wiatr, czy też w zaroślach zaszeleściło coś innego? Czy to zdradnica? Nie można tego stwierdzić na pewno, a nikt nie chce ryzykować spotkania z tym bardzo jadowitym wężem. – Gdy zatrzymuję się na noc w przydrożnej zatoczce, często przypełzają i owijają się wokół nagrzanych opon – opowiada Dale Koutlis. Jeżeli zdecyduje się wyjść z kabiny swojego Actrosa, na każdym kroku musi się mieć na baczności.

– Inaczej mógłby to być mój ostatni raz – dodaje kierowca ciężarówki, uśmiechając się jak ktoś, kogo trudno wyprowadzić z równowagi, ponieważ wie, co robi. Pustkowia Nowej Południowej Walii w Australii to po prostu jego teren. Ekipa „Transportu” umówiła się z 55-latkiem na zakurzonym parkingu przy „Kidman Way”, aby towarzyszyć mu w długiej trasie. Miejsce spotkania znajduje się około 700 kilometrów na północny zachód od Sydney. Jak na australijskie warunki nie jest to duża odległość. Ale z gęsto zaludnionego wschodniego wybrzeża to jednak kawał drogi.

Najważniejsza jest koncentracja.

Trasa wahadłowa w przypadku Koutlisa mierzy 260 kilometrów. Tylna naczepa jest załadowana szpulami kabli, w przedniej znajdują się zbiorniki z czernidłem drukarskim, nad którymi zamocowana jest część maszyny o długości prawie dziesięciu metrów. Zachowanie możliwości manewrowania zestawem w rozmiarze XXL wymaga od kolegów odpowiedzialnych za załadunek ciężarówek umieszczenia większej masy w pierwszej naczepie niż w drugiej.

Ponad 120 kilometrów od celu jedną z naczep przejmuje kolejna ciężarówka wahadłowa. Ze względu na długość cały pociąg nie byłby w stanie poruszać się po ulicach Brisbane i nie zostałby dopuszczony do ruchu na ulicach tego milionowego miasta. – Podczas prowadzenia pociągu drogowego najważniejsza jest koncentracja – wyjaśnia przy kolacji w górniczym miasteczku Cobar kierowca ciężarówki. – Najlepiej to wychodzi, jeżeli nie poddajesz się stresowi i regularnie robisz przerwy. Co z kolei łatwiej powiedzieć, niż zrobić. Na drodze do Cobar w wielu miejscach gradobicie w mgnieniu oka zamieniło pobocza w błotniste kałuże, w których superciężka ciężarówka nie powinna utknąć.

– Terry Warn, dyrektor ABS Transport Industries

– Australijska pogoda jest nieprzewidywalna – mówi Koutlis, który jednakże nie zamieniłby swojej pracy na żadną inną. Od pewnego czasu jego radość z pracy jest jeszcze większa dzięki ciągnikowi Actros, który zasila ekstremalnie długi zestaw. – Jeżeli chodzi o komfort, to sprawdza się on fantastycznie – mówi kierowca następnego dnia podczas tankowania. – Nawet po wielu godzinach jazdy nie odczuwam zmęczenia – dodaje. Oprócz tego, model ten charakteryzuje się również niskim spalaniem, co jest istotne dla szefa firmy.

– Porównałem Actrosa z pięcioletnią ciężarówką z USA i różnica przy dystrybutorze była ogromna – mówi przedsiębiorca. Na przestrzeni miesiąca przekłada się to na oszczędności na poziomie co najmniej 2 500 dolarów australijskich (około 1 640 euro). Po jeździe próbnej w 2016 roku Warn zdecydował się na nieznany do tej pory w Australii model Actros 2653. – Byliśmy tu pierwszą firmą korzystającą z tego pojazdu – dodaje. Od tego czasu do floty dołączyło siedem kolejnych Actrosów, a przedsiębiorca jest nimi coraz bardziej zachwycony: – Te pojazdy są tak wysokiej klasy, że pomimo olbrzymich obciążeń, mogliśmy wydłużyć częstotliwość serwisowania ciężarówek poruszających się na długich dystansach z 30 000 do 80 000 kilometrów.

Pojazdy jeżdżące dla ABS Transport, jak większość ciężarówek jeżdżących w długie trasy w Australii, wyposażono w zderzaki typu „bull bar”. Nawet weterani tacy jak Dale Koutlis nie zawsze mogą uniknąć przypadkowego zderzenia z najsławniejszymi australijskimi zwierzętami. Kangury, bo o nich tu mowa, osiągają czasami wzrost człowieka, uaktywniają się o zmierzchu i często przeskakują przez drogę. Żółte znaki ostrzegają przed zwierzętami przekraczającymi drogę, natomiast specjalna konstrukcja z rur stalowych montowana na przodzie ciężarówki może w przypadku zderzenia zapobiec większym szkodom.

Gdyby ciężarówka przewróciła się gdzieś na bezdrożach, wiązałoby się to nie tylko z dużymi kosztami holowania: w zależności od trasy, nawet ponad 20 klientów musiałoby się liczyć ze znacznymi opóźnieniami dostaw. Dla zespołu ABS Transport to nie wchodzi w grę. W końcu na długich australijskich trasach punktualność i niezawodność to podstawa. Dlatego też po przejechaniu wielu setek kilometrów Dale Koutlis niechętnie, ale jednak żegna się z dziennikarzami „Transportu”. Przed nim jeszcze setki kilometrów drogi.

Zdjęcia & film: Alexander Tempel