Juan Manuel Espinosa, 30.000 litre en kaliteli zeytinyağı taşıyor

İspanya'da ilkbahar yağmur, ayaz ve sabah sisi demektir. Termometre beş derece sınırının üstünü gösteriyor; Akdeniz sıcaklığından iz yok. Ancak baktığımızda Endülüs'ün iç kesimi, Akdeniz'den oldukça uzakta kalıyor.

Ve böylelikle beraberinde bir sürü zorluk getiriyor. Net bir şekilde söylemek gerekirse: Juan Manuel Espinosa'nın yeni temizlenen Actros 1851'inin 375 kW'lik gücünün tam da kullanılması gereken yer; çünkü rampa oldukça dik. Neyse ki, 4. otoyol üç şeritli; diğer araçlar tehlikesiz bir şekilde sollayabiliyor. Araç zirveye yaklaştığında Predictive Powertrain Control yakıt girişine kumanda ediyor çünkü sistem bir sonraki engelin ne olduğunu biliyor; bir rampa inişi. Takometrenin göstergesi hızlıca 60, 70, 80'e geliyor ve Juan Manuel sağdaki pitman koluna uzanarak Retarder'in hıza daha çok karşı gelmesini sağlıyor; önde bir araç yolda kalmış ve bir yol şeridi kapatılmış.

Sürücü kabininde gümüş renkli harflerle Juan Manuel'in annesinin adı "Marina" yazılı. Siyah yan parçalara sahip parlak kapitone deri koltuklar, büyük yıldızlı uygun taban döşemesi; şüphesiz ki burası konforlu ve ev rahatlığında olan bir bölge. Telsiz cihazının üst tarafında ise iki kutsal resim Juan Manuel ve babası Antonio'yu koruyor; yanında da aylık görünüme sahip bir takvim. Juan Manuel, "Aslında on iki yaşımdan beri kamyon sürücüsü olmak istediğimi biliyorum. O zamandan beri babamla mümkün olduğunca çok kez yola çıkmıştım", diyor.

Seferden sonra titiz temizlik.

Juan bu yıllar içerisinde sadece sürüşleri planlamayı ve sürücü kabinindeki hayatı değil aynı zamanda hangi araç olduğu fark etmeksizin sürmeyi, römorku bağlayıp sökmeyi ve her seferden sonra dorseyi temizlemeyi öğrenmişti. Çünkü Espinosa ailesi geri dönerken çoğu zaman süt, sıvı çikolata, portakal suyu konsantresi veya şarap getiriyor.

Ancak ön camdan Kastilya-La Mancha bölgesinin manzarasına bakıldığında İspanya'da yeterince asma olduğu da fark ediliyor; bu bölgede zeytin ağaçlarının yerini üzüm asmaları almış ve sadece birkaç tanesinin değil gözün alabildiğince.

Sarp dağlar, burada yumuşak tepelerden kaçmış. Endülüs'ü Avrupa'ya yakınlaştıran virajlı Autovía del Sur otoyolu ülkeden geçiyor. Actros, dakikada 1.200 devir ile yol alıyor ve Juan Manuel gülümsüyor; zorlu bir sabahtan sonra bu şekilde sürüş yapmak keyif veriyor.

Bir de buna, yoğun trafik tabiri sanki başka bir dünyadan geliyormuş gibi bir durum ekleniyor. Öndeki kamyon az çok algılanabiliyor ve koyu kahverengi sürücü kabininin içindeki dikiz aynasında gümüş renkte parlayan dorsenin ilerisinde aynı yöne giden başka bir dorseli araç beliriyor. Karşı şeritte durum aynı, sadece birkaç tane binek araç; aslında yoğun bir rahatlamayı belirten koşullar. Ancak Juan Manuel pürdikkat; hemen sonrasında bir ada tavşanını kovalayarak otoyoldan geçen bir köpekten kaçınmak için hızlı bir manevra yapıyor. "Dikkatli olmak için her zaman bir neden var", diyerek yorumda bulunuyor.

– Actros sürücüsü Juan Manuel Espinosa

Bir sonraki sabah şiddetli rüzgarlardan eser yok. Otoyolun sağında Akdeniz sessiz sedasız duruyor. Çok iyi: Bu sakin bir geçiş vaat ediyor, çünkü Barselona'dan vapurla Genua'ya geçilecek.

Dün akşam Tarragona'ya kadar sürüş yaptı, kamyonun deposunu bir kez daha doldurdu ve sonrasında tam tamına on bir saat mola verdi. Tekrar yola çıktığında büyük şehir Barselona'ya yaklaştığı belli oluyor: Erken iş trafiğinin dünkü otoyol sürüşü ile hiç benzer bir yanı yok.

Fark etmez. Zaman planlamasını geniş tutmuş olan Juan Manuel, sonuç olarak adım adım vapura binmeden önce terminalin önünde yaklaşık bir buçuk saat bekliyor. Beklerken, "Burada biraz sabırlı olmak iyi", diyor ve bir bez alarak sürücü kabininin tabanını siliyor. Juan Manuel, aracına o kadar titiz davranıyor ki hiçbir yemek kırıntısının veya toz parçasının buraya girmeye imkanı yok. Fakat çekici araçların kıyasıya yarıştığı gıda endüstrisinde işler böyle. Hem içten, hem de dıştan parlamaları gerekir.

Resimler: Sebastian Vollmert
Video: Martin Schneider-Lau